Beni Aşka İnandır!!(BAKIMDA)

46.Bölüm*Özlemişim*

Siz benden yeni bölüm istersinizde ben yazmamı? Alın size yb mizahta 34. Olmuşuz çok sevindim iyiki varsınız.

Hatırlatma...

Kapının önünde sesler ve bağrışmalar geliyordu.

" Eymen bizi sen bitirdin anlıyormusun sen! " diye bağıran bir kız vardı kapının önünde.

" Ee kızım defol git lan seninle uğraşamam"

"Burdamı o kız o odadamı? " diyd soran bir kız vardı her kimse çok sinirli bir hali vardı.

" Dursana lan" diyen Eymen ile açılan kapı ve karşımda gördüğüm tanıdık yüz ile donakaldım.

"Deniz?"

Denizden...

Karşımda gördüğüm kuzenim Melisten başkası değildi. Melisin adımı söylemesi ile her yanımı saran Şaşkınlıkla bende onun adını söylemiştim.

Melis?

Gözlerinden geçen bariz belli Şaşkınlık yüzünede yansımış ve asılı kalmıştı. Eymenin yüz ifadesi şimdi ne olacak dedirten türdendi.

Melisin biraz önce dediklerini düşünemiyor onu karşımda görmenin şaşkınlığını atmaya çalışıyordum.

"Senin ne işin var burada? " diye soran Melis transtan çabuk çıkmıştı.

" Ne bileyim kızım ben! Gözlerimi açtığımda buradaydım" diye konuştuğumda ses tonum sonlara doğru hamurtu gibi çıkmıştı.

Eymen olaya müdahale edip Melisin kolunu tuttup kendine çektiğinde Melis hesap sorar bir ses tonu ile Eymene kızmıştı. Ama onaneydi?

"Denizin burada ne işi var Eymen! "

" Bu seni ilgilendirmez Melis defolup gidermisin hemen!" Eymenin sesi rica değil emirdi. Melisin yüzündeki Şaşkınlık gitmiş sinir hat safaya çıkarken bakışları Eymen ile yüzüm arasında gidip geldi.

"Yoksa, beni bırakıp gittiğin kız Denizmi? " diyen melis ile gözlerim fal taşı gibi açıldı. Bunlar Sevgililer miydi?

Nasıl tanışmışlardı?

Aklıma gelen olay ile gözlerim dalıp giderken o gün mutfakta olanlar geldi aklıma.

"Seni seviyor" uzun uzun bakıp düz bir ifade ile konuşması ile kaşlarım havalanmıştı.

"Senin kafana saksı falanmı düştü? " diye sorduğumda. Gözleri dolmuştu.

"Sadece mutlu olun" demiş ve çıkmıştı" hatırladığım anı ile kendime gelirken bize yaptığı yakıştırma yeni aklıma gelmişti. Kaşlarım çatılırken aksi bir tonda atıldım cümlelerime.

"Ben Ateşi böyle severkenmi? Saçmalamanın sırası değil Melis eymenle aramızda birşey yok! " dediğimde. Melis inanmamış gibiydi.

" o zaman burada ne işin var? "

" çünkü eymen beni ka-" dememe kalmadan eymenin melisin kolundan tutup çekmesi ve ikisinin bağırış sesleri kulağıma gelmişti.

Ateş neredeydi? Buradan çıkmak istiyordum. Ne yapmışlardı? Yapıyorlardı? Eflin ve Toprak kesin kahrolmuşlardı.

Aklımda bir sürü soru ceyeran etmiş kafamı bulandırmıştı.

Odaya giren Eymen in saçları dağılmış bir haldeydi.

"Beni rahat bırak! " dediğimde. Beni dinlememişti bile. Hatta geri çıkmıştı odadan.

Arkasından seslenmem nafileydi.