PAST GAME {Hemmings}

13. Old story but the actual

"Zaufanie jest podstawą wszystkie, jeśli go nie ma, no cóż nie zbudujesz domu bez fundamentów, prawda?"

Lucas

Rodzice Sharon wynajęli domek przy plaży, co jest dosyć śmieszne, że w Mission Beach też tak mieszkają, ale ja też jestem uzależniony od wody, dlatego sam chciałbym kiedyś mieszkać blisko plaży. Postanowili również nie jechać do restauracji, a zamówić jedzenie do domu o wiele bardziej podoba mi się ta wizja. Dom ma duży taras, na, którym zamierzamy zjeść posiłek.

Z Camem ustaliłem, że jutro popływamy, żeby szanse były równe. Kiedyś będzie ode mnie szybszy pomimo różnicy wieku, może nawet już jutro. Wierzę w tego dzieciaka i ma innych ludzi, którzy w niego wierzą. Naprawdę chyba muszę podziękować Jackowi, że chciał mi dać to, co bez problemu widzę w tej rodzinie, powinienem podziękować Sharon dzięki, której tego zaznałem. To wszystko jest tak cholernie niesamowite i popieprzone.

- Opowiedz Luke, co robiłeś tutaj przez dwa lata - wszyscy są zainteresowani łącznie z Chrisem i Sharon.

- Studiuję muzykę, ale właściwie nie wiem czy bym to wybrał gdyby nie mój brat, który złożył za mnie podanie o stypendium - tata Sharon obraca głowę w jej stronę, ale ona nie patrzy na niego tylko na mnie.

- Później zdecydowałem, trochę dzięki panu, że interesuje mnie też inżynieria - odzywa się ojciec Sharon.

- Nie wiem czy wiesz Chris, ale Luke u mnie pracował. Był dobry. Nigdy nie znalazłbym takiego pracownika gdyby moja córka nie wjechała mu w dupę - wszyscy po za Sharon i Chrisem się uśmiechają.

- Powiedział, że nic się nie stało! A potem przyszedł z pretensjami - nie taką wersje powiedzieliśmy jej rodzicom.

- Nie wysłałaś go do mnie? - pyta zaskoczony.

- Nie! Przyszedł z tą swoją postawą mam was gdzieś i chciał mnie wkurzyć - uśmiechamy się do siebie, mimo, że ona jest o coś zła.

- Tak jak teraz ty próbujesz wkurzyć mnie - odpowiadam, a ona jak mała dziewczynka pokazuje mi język. Gdyby była tu ze mną mocno ścisnąłbym jej udo, na co ona splotłaby palce z moimi.

- W każdym razie najlepszy pracownik jakiego miałem - Chris tylko kiwa głową.

- Jestem też w zespole - to już wiedzą.

- Tak przyjdziemy na twój występ - cóż będę musiał się wtedy powstrzymać, przed zaśpiewaniem czegoś głupiego. Kurwa.

- Może w tym roku przyjedziemy tu na święta? - zapytał Cam, a ja wpadłem wtedy na genialny pomysł.

- Tak! - powiedziałem chyba zbyt radośnie.

- Musicie w końcu poznać mojego brata i jego dziewczynę. Mają wolny pokój w mieszkaniu, moglibyście się tam zatrzymać i zrobiliśmy byśmy święta Hemmingsów i Stonów, tak jak pani chciała dwa lata temu - cóż jestem dupkiem. Sharon patrzy na mnie wściekłym wzrokiem. Nie powiedziałem nic, co świadczyłoby o tym, że byliśmy parą. Prawda?

- Podoba mi się ten pomysł - mówi mama Sharon. Sharon kręci głową, a Chris ma tak niezadowoloną minę, że aż się do niego uśmiecham.