O ses SENSİN! (DÜZENLENİYOR)

O ses SENSİN! || 12. Bölüm || A-anne?!

Emir Koray'la Koray'ın arabasına doğru yürüyordu. Görüyordu, Koray iyi değildi ve kardeşinin yanında olmak şu an onun en önemli göreviydi.

"Kanka iyi misin?"

Diye sordu kardeşine. Pek iyi görünmüyordu.

"İyiyim kanka. Tamam birşeyim yok.."

Dedi Koray. Ferihalardan yeni çıkmışlardı. Koray küçük çaplı bir şok geçirmişti Hande'nin başına gelenleri duyunca. Emir de şaşırmadı değildi tabi ama belli etmemeye ve arkadaşının yanında olmaya çalışıyordu. İkisi de bu hikayeden etkilenmişti.

"Hadi Koray ben süreyim, sen iyi görünmüyorsun. Hadi geç sen. Ver anahtarı bana abi, ver. Geç."

Destek olmak istercesine önce sarıldı Koray'a Emir. Bu Koray'a da iyi gelmişti.

"Hadi geç. Kardeşim, ben hep yanındayım tamam mı? Unutma bunu. Ne karar verirsen ver ben sana hep desteğim."

Koray minnetle baktı Emir'e. Böyle bir dostu haketmek için ne yaptığını düşünüyordu. Hoş, şu an için Emir'den başka kimsesi de yoktu ya.

"Abi iyi ki varsın, valla. İyi ki."

"Sende kardeşim, sende."

Bindiler arabaya ve evlerinin yolunu tuttular. Burda yapacak başka işleri kalmamıştı neticesinde.

*****

Eve geldiklerinde Emir arabanın anahtarını portmanto'ya attı ve ceketini çıkardı. Koray ise patlayacak bir bomba gibiydi. Kendini zor tutuyordu bu her halinden belli oluyordu.

"Abi bu kız neler yaşamış böyle?!"

Diye patladı Koray.

"Sonunda be kardeşim! Sonunda bişey söyledin. Biliyorum bu çok ağır. Konuş kardeşim, konuş. Bağır çağır. Gel beni öldürene kadar gebert gıkımı çıkartırsam şerefsiz evladıyım. Ama yeterki öyle oturma."

Diye Emir de Koray'a döndü. Koray ise sinirden ağlamaya başlamıştı. Böyle şerefsizler yaşamamalıydı ona göre.

"Bu, b-b-bu hiç adil değil. Allah aşkına nasıl bir ülkede yaşıyoruz?! Allahım delireceğim ya, vallahi delireceğim! Ama hayır! Ben- ben o kızı yalnız bırakamam. Ben onsuz yapamam yani, olmaz. Olmaz hele bunları öğrendikten sonra hiç olmaz.. Ben istiyorum onu Emir. Ben onu seviyorum. Allah kahretsin ki ben onu çok seviyorum! Ne yapacağım?"

Emir güldü. Çaresiz arkadaşına çare olmayı çok ama çok seviyordu.

"Ne mi yapacaksın? Arayacaksın kızı, diyeceksin ki böyleyken böyle. Ben seni gerçekten seviyorum. Her şeye rağmen seninle olmak istiyorum tabii sende beni istersen. Sonra birlikte geçmişi aşıp mutlu mesut yaşayacaksınız yapacağın şey bu kadar basit."

Bunu dediğinde Koray tereddütte kaldı.

"Ama kabul eder mi? Yani, bilmiyorum yaşadıkları çok ağır şeyler. Tekrar bir erkeğe güvenip sevebilecek mi?"

"Bak kardeşim, bu kız zaten seni sevmese ve sana güvenmese bunları sana anlatmaz. Değil mi? Azıcık kendine de karşındakine de güven!"

Emir haklıydı. Koray da böyle düşünüyordu, duygularından da emindi.

"Tamam, tamam. Birazdan arayacağım onu. Ve onu ne kadar çok sevdiğimi, ve geçmişinin, ne yaşadığının umrumda olmadığını, sadece onunla olmak istediğimi söyleyeceğim."

"İşte bu kardeşim. Sevdiğinin elinden böyle sıkı sıkı tut. Bir daha da bırakma. Bu sözü ona da ver."

Emir elini Koray'ın omzuna koydu. Kararı kesindi.