O ses SENSİN! (DÜZENLENİYOR)

O ses SENSİN! || 31. Bölüm || 'Sevmek, sevilmek güzel'

"Baba, ben geldim. Kızın, Feriha'n. Ferah'ın geldi. Hani sen bana hep Ferah'ım derdin ya? Artık onu kimse demiyor bana. Senin gittiğinden beri büyük ama çok büyük bir boşluktayım. Sanki biri beni büyük bir okyanus'un ortasına atmış ama yüzme bilmediğim için batıyormuş gibi hissediyorum. Battıkça daha da derine batıyorum. Beni kurtarabilecek elin sadece senin elinin olduğunun da farkındayım. Artık özlemim, sevgimden daha ağır basıyor. Gün geçtikçe bu özlem büyüyor büyüyor ve büyüyor. Ama sonunda beni tesellih edebilecek, tutunabilecek bir el buldum. Artık kendimi kötü hissettiğimde, onun omzunda ağlayabilirim, için rahat olsun."

Dedi genç kız, arkasındaki sevgilisine bakarak. Küçük, buruk bir tebessüm yolladı ona ve devam etti sözlerine.

"Ama, o el, senin şevkatin, bana olan baba sevgin kadar güçlü değil. Özlüyorum baba! Çok özlüyorum hemde. Gün geçtikçe senin artık olmadığın gerçeği seneler öncesinden yüzüme sert bir tokat gibi çarpıyor. Dayanamıyorum artık. Bazen okadar bunalıyorumki, yanına gelmeyi bile düşündüm. Sonra Hande geldi aklıma, Emir geldi. Onları bırakamam. Senide bırakamam."

"Hadi Feriha, gidelim artık. Israr ettin babama uğrayalım diye, kırmadım seni geldik ama hiç iyi gözükmüyorsun. Kalk gidelim bitanem hadi. Hande ile Koray bekliyorlar."

"Tamam. Tamam gidelim. Hoşçakal baba!"

Dedi genç kız gözyaşlarını silerek. Sonra kalktı yerden. Son kez mezar taşına baktı.

•Haldun ILHANLI•
•30.09.1966 - 21.10.1997•
•Ruhuna el-Fatiha..•

"Hadi Feriha, hadi güzelim."

*****

"Hande Feriha bu akşam bizde kalsa? İyi gözükmüyor. İstersen sende kal."

"Feriha kalsın, ben eve giderim."

"Ya aşkım sende kal lütfen lütfen lütfen!"

"E kal sende kal Hande?"

"İyi ozaman ama önce Ferihanın ve benim pijamalarımızı almamız lazım."

"Ben Ferihaya benim eşofman takımımı veririm, onun içinde yüzer o zaten."

"Aşkım bende sana kendi pijamamı veririm? Şimdi birde oraya gitmeyelim."

"İyi madem."

*****

"Aşkım, al şunları giy, sonra sana birkaç birşey hazırladım, mutfağa gel ye onları tamam? Hadi üzme kendini. Baban hep yanında senin!"

"Emir ben çok kötüyüm! Sanki biri benim boğazıma sarılmış, gırtlaklıyor böyle, nefes alamıyormuşum gibi!"

Dedi genç kız. Gözyaşları birer inci tanesi gibi süzülüverdi yanaklarından.

"Handee! Hande Ferihanın fısfıs'ını getir çabuk! Sakin ol birtanem, derin derin nefes al!"

Dedi Emir sevgilisine sıkıca sarılarak.

"Ver Hande, sağol. Al bitanem, sık! Rahatça nefes al."

Feriha sevgilisinin dediğini yaptı. Sonra nefes borusu biraz açıldı ve rahat bir nefes alabildi.

"Bitanem lütfen ağlama. Sen ağlayınca kendimi kötü hissediyorum. Yapma böyle lütfen!"

Dedi genç şarkıcı. Onun da gözleri dolmuştu. Tek bir gözyaşı, akmak için fırsat kolluyor gibiydi. Sonunda, o fırsat kollayan gözyaşı fırsatını buldu ve aktı. Artık Emir de ağlıyordu. Tekrar sarıldı Emir sevgilisine. Hande ve Koray ise kapıdan izliyordu Emir ve Ferihayı.