O ses SENSİN! (DÜZENLENİYOR)

O ses SENSİN! || 66. Bölüm || 'Seni özlediğimi hissettim.'

•Feriha'dan•

İçim içime sığmıyordu. Defalarca özür dilemiştim ondan. Defalarca pişman olduğumu söylemiştim ona. Ama o, kalbim kırıldı deyip geçiştiriyordu hep. Benim de kalbim kırık, bende iyi hissetmiyorum. Tamam, söylediklerim ağır olabilir. Ama seven insan her şeye katlanabilmeli. Emir gibi bencil olmamalı.. Eğer katlanamıyorsa, o kişi kendisine 'Bu duygu gerçekten AŞK mı?' Diye sorsun önce.. Kalbim ağrıyor. Dayanamıyorum. Süründüğümü, yerle bir olduğumu görmek mi istiyor? Zaten öyleyim. Peki ya istediği ne benden? Ben sadece 'Eski Emir ve Feriha çifti' olmak istiyorum. Biz yılın çifti seçilmiştik. Hatta yakında ödülünü de alacaktık, Altın Kelebek ödülü. Peki ya şimdi? O yılın çiftinden eser yoktu şimdi.. Herşey annemin yüzünden. O aramıza girmeseydi bizim şu an yalancıktan değilde gerçekten nişanlı olmamız lazımdı. Ona bana aldığı yüzüğü bile geri veremedim daha. Ama vereceğim. En kısa zamanda. Artık onun peşinden koşmayacağım. O vazgeçtiyse, aynısı benim için de geçerli. O bana ne kadar uzak davranırsa, bende ona o kadar uzak kalacağım. Yeterince adım attım ben Emir'e. Tamam hatalıyım ama, hatalıyım diye de bu kadar üstüme gelinmez ki..

Şu an Gönül hanımlarda kalıyorduk. İyi kadındı da, çok konuşkandı galiba. Ama çok tatlı birisi zannımca. Emir ve Erdem abi, Ömer'in odasında kalırken, ben ve Esra Hümeyra ile aynı odadaydık. Gönül hanım'ın küçük kızı Rümeysa (7 yaşında) ise kendi odasında mışıl mışıl uyuyordu. Ama ne yazık ki ben uyuyamıyordum. Emir ile halimizi düşünmekten...

•Emir'den•

Yuuh be abi ya! O nasıl horlamaktır öyle! Sanki insan değil traktör. Ömer de uyuyamıyor zavallım.

"Abi! Abi!"

Diye dürttüm onu.

"Hııı.."

Diye bir ses çıktı ağzından.

"Horlama lan uyuyamıyoruz şurda!"

Dedim. O da aldırış etmeden diğer tarafa döndü. Yazık Ömer de yastığı kulaklarına dolamış. Kıyamam. Hahahahahha :D Ama ciddi gerçekten sinirleniyorum. Salonda yatacağım.

"Ömer, gel biz salona geçelim. Burda bize rahat yok."

"Emin misin Emir abi?"

"Eminim aslan, gel hadi."

"Tamam."

Dedi o da.

"Yorganını da al."

Dedim ve kendiminkini de aldım. Ömerle bendeniz Emir'in rotası, salon!

*****

•SABAH•

Biz salonda Ömer ile uyurken, Gönül halamın sesini duyuyorduk.

"Amaaaaa! Gız bunlar burda uyumuşlar ya! Hiiiii aboo! Ömer! Ömer oğlum uyanın gız! Emir! Uyanın gı! Haydin kahvaltı hazırladım haydin galgin haydi."

"Hala 5 dakika daha ya nolur.."

Dedim uykulu uykulu. O da önce Ömer'in, sonra benim yorganımı çekti üzerimizden.

"Anne ver şunu geri!!"

Diye sesini yükseltti uykulu bir ses tonu ile Ömer. O sırada Feriha indi aşağı.

"Hah, uyandın mı güzel gızım, gel. Bende kahvaltı hazırlıyordum.

"Ben size yardım edeyim Gönül hala."

"Olur gızım. Sen geç mutfağa, bende geliyorum. Kalk oğlum ayı gibi yatma! Emir sende, hadi. Bugün çog işimiz var, haydin!"

"Offf hala yaa."