O ses SENSİN! (DÜZENLENİYOR)

O ses SENSİN! || 74. Bölüm || 'Boşluk..'

•Emir'den•

Bir kaç gün daha geçti derkeeen- yarın değil öbür gün final günü. 2 gün sonra herşey belli olacak. Ama öncee, bugün -tamam, çok hızlı gelişti ama olsun- Feriha'yı istemeye gidiyoruz. Sanem hanımdan değil, İlhan amca'dan ama Sanem hanım ve Ferihanın abisi ve Berat da orda olacaklar.

"Koray hadi lan! Geç kalacağız şimdi!"

"Tamam lan yeni damat, geliyoz işte ne vızıldıyon!"

"Yanına gelirsem yersin zümzüğü suratına ha! Ben sende böyle yapmamıştım ama.."

"Tamam lan tamam ağlama, hadi çıkalım. Al şu yüzükleri de."

"Ver. Lan Koray, çok heyecanlıyım lan!"

"O kızı aldıktan sonra geçiyor. Tecrübe konuşuyor oğlum burda!"

"Tecrübeni sevsinler. :D"

"Sarışınım sevsin yeter :D"

"Lan yürü gereksiz :D"

*****

"Anne ablamlarla abimler gelmedi mi daha?"

"Eyşan'ı aradım, yoldalarmış. Mina'yı kayınvalidesine bıraktığı için gecikmiş. Emre abin de Burçinle geliyorlarmış."

"Anne acele etsinler ya geç kalacağız şimdi!"

"Oğlum sakin ol, gelirler şimdi."

"Olamam anne."

"Aysun abla, sen en iyisi Emir'e bir su getir. Oğlum sakin ol lan!"

"Uff kes Koray ya! Esra hadi! Erdem! Nerde bunlar ya kırk yılın başı bir işimiz düştü."

"Oğlum, yüzükler yanında mı?"

"Evet baba."

"Sen onları bana ver."

"Niye?"

"E oğlum adettendir, söz yüzüklerini erkek tarafı takar, nişan yüzüklerini kız tarafı takar."

"Ha, arabada yüzükler. Dur getireyim."

Dedim ve yüzükleri arabadan alıp babama götürdüm. Biz dışarıda Esra'yı, annemi felan beklerken iki tane araba aynı anda geldi. Biri Emre abimler, diğeri ise Eyşan ablamlar. Arabadan indiklerinde hepsine 'çemkirdim' onların deyimiyle.

"Nerde kaldınız ya sabahtan beri sizi bekliyoruz burda!"

"Geldik işte oğlum, hadi gidelim."

Dedi Emre abim. Bende gittim ve Bilal eniştemle tokalaştım, ve Burçin yengem'e de hoşgeldin dileklerimi ilettim. Burçin yengem konuştu.

"Seni de everiyoruz sonunda he :)"

"Öyle olacak. Ama Esra hanım acele etmezse kızı vermeyebilirler.."

"Geldim abi ya!"

Diye söylendi Esra ve o da elinde kocaman bir çiçekle çıktı dışarı. Annemin elinde ise kocaman bir sepet vardı. İçinde: Türk kahvesi, şeker, çikolata, tuz vesaire vesaire.. Vardı. Annem tabi ilk ısrar etti fotoğraf çekelim arabanın önünde diye. Bende kırmadım onu ve hatıra olsun diye ailecek bir kaç fotoğrafımızı çekti Koray. Sonra da arabalarımıza atlayıp, İlhan amcaların evinin yolunu tuttuk.

*****

"Hande, nasıl olmuşum?"

"Harika!"

"Ya ben çok heyecanlıyım Hande ya.."