Dark Side of the positivity | Joker

*21*

Otworzyłam drzwi.

-James? Co ty tutaj robisz?

-Mój tata kazał ci przekazać jakieś dokumenty - podniósł rękę, w której trzymał teczkę z dokumentami.

Głupio mi było tak po prostu wziąć to, więc postanowiłam, że zaproszę go na herbatę.

Zdjął buty i wszedł za mną do kuchni.

-A wiec to twoje mieszkanie?  - zagadał, rozglądając się uważnie.

-Tak- odpowiedziałam. W pewnym sensie należy do Jokera, ale to bez znaczenia.

Podałam mu szklankę i oparłam się o blat.

- Pyszna - powiedział uśmiechając się szeroko.

-To dobrze - również się uśmiechnęłam. Nie powiem, było niezręcznie. Miałam wrażenie, że to zupełnie inny człowiek niż ten, którego widuje na codzień. Każdy jego uśmiech wydawał się sztuczny, a gdy mówił rozglądał się po mieszkaniu jakby czegoś szukał. Postanowiłam skłamać, bo zaczynał mnie denerwować.

-Wiesz.. ja niedługo będę się zbierać do sklepu - wymyśliłam na poczekaniu. Miałam nadzieję, że zrozumie przekaz o tym, że ma już wyjść.

- A tak, zawieźć cię? - przylepił się jak mucha. Co z nim nie tak?

-Nie - powiedziałam chyba trochę za szybko. - To znaczy.. Nie zrozum mnie źle. Po prostu przyjeżdża po mnie koleżanka.

-No to cóż. Chyba na mnie pora, do zobaczenia - powiedział trochę ciszej, podchodząc trochę za blisko i dał mi buziaka w policzek. Położył rękę na moim biodrze. W mojej głowie włączył się automatycznie alarm, że jest za blisko.
Gdy chciał pocałować mnie w szyję, odsunęłam się gwałtownie.

-Myślę, że powinieneś już iść.

Chłopak założył buty i gdy już miał wyjść, odwrócił się w moją stronę.

-Przepraszam, jeżeli to cię sprowadziło w zakłopotanie. Myślałem, że tego chcesz - tak szybko jak to powiedział, już go nie było.

Zamknęłam drzwi i odetchnęłam.

-Nareszcie... - powiedziałam sama do siebie.

Pozmywałam naczynia i skierowałam się w stronę mojego pokoju po ubrania, ponieważ chciałam wziąć prysznic.

-Cholera! - stanęłam jak wryta i patrzyłam na środek pomieszczenia. - Człowieku naucz się wchodzić przez drzwi!