Slytherin girl

Diagon Alley

We staan aan de zijkant van een overvolle Wegisweg. Van Perkamentus had ik een zakje met geld gekregen voordat hij wegging en kijk nu twijfelend rond. 'Waar gaan we eerst heen?' vraag ik. Ik moet zelf ook nog een toverstaf hebben. 'Ik denk dat ik een huisdier wil kopen. Van mijn ouders heb ik geld gekregen voor mijn verjaardag' zegt Hermlien. Ron knikt instemmend. 'Schurfie is ziek. Ik ga even kijken of er iets voor hem is.' 

'Mag ik Schurfie eens bekijken Ron? Ik ben op zich best goed met dieren. Misschien zie ik wat er is.' Voorzichtig geeft Ron Schurfie aan mij en ik doe alsof ik hem bekijk. 'Hallo Peter' fluister ik zacht. Hoe weet zij dit? Hoor ik opeens een stem. Verbaasd kijk ik om me heen. Waar kwam die stem vandaan en wie was het? 'Wat is er Kate?' vraagt Hermelien bezorgd. Ik schudt even mijn hoofd. 'Nee, er is niks' zeg ik. Het lijkt me verstandig om het nog even niet te zeggen. 

Met z'n allen lopen we de dierenwinkel in. Gebiologeerd kijk ik naar alle ratten, padden, katten, slangen en uilen die in allemaal kooien zitten en heel wat decibel aan geluid produceren. Ron staat met Schurfie bij de balie en Hermelien kijkt eveneens rond. Mijn ogen blijven hangen bij een uil. De uil is zwart en heeft felle groene ogen die iets fascinerends hebben.
'Hallo daar' zeg ik en ik kijk naar de uil. 'Trix' lees ik op zijn naambordje. Hij oehoe't vrolijk naar me. 'Zou jij mijn huisdier willen zijn?'
Weer een oehoe. Ik betrap mezelf erop dat ik begin te denken dat hij me verstaat. Zelfverzekerd loop ik met de kooi naar de toonbank. Daar heeft Hermelien ondertussen afgerekend en heeft een pluizige kat in haar armen. 

'Dag Knikkebeen' zeg ik. De kat miauwt klagend en Hermelien kijkt me even verbaasd aan, maar glimlacht dan. De verkoper heeft haar ogen ondertussen op mijn uil gericht.
'U weet zeker dat u die wilt juffrouw?' vraagt hij onzeker. Ik knik.
'Deze uil wil ik.' De verkoper haalt zijn schouders op en zucht even.
'Ik moet u dan even vertellen dat het een bijzondere uil is. De eigenaar ervan heeft hem jaren geleden hier afgeleverd met de woorden 'Hij zal alleen de ware eigenaar accepteren'. Daarna is hij weggegaan en sindsdien staat de uil hier. Hij deed altijd heel vijandig naar andere bezoekers die interesse hadden, maar ik denk dat hij dan nu de ware heeft gevonden.' 

Een beetje verbouwereerd door het verhaal van de man kijk ik naar de uil. Hij zit vredig in zijn kooi en kijkt nieuwsgierig naar mij.
'Dat wordt dan 5 galjoenen trouwens' zegt de verkoper. Ik kijk haar fronsend aan.
'Zo weinig?' 

Hij haalt zijn schouders op. 'Ik ben allang blij dat ik van dat beest af ben.' Ik grijns en geef hem het geld. Samen met Hermelien loop ik de winkel weer uit.

Buiten stop ik en haal de uil uit de kooi. 'Blijf je op mijn schouder zitten Trix?' vraag ik en de uil geeft een oehoe als bevestiging. Verwonderd kijkt Hermelien ons aan.
'Wow..' stamelt ze. 'Hij is prachtig.' Ik knik instemmend. 

'Zeker, en nu is hij van mij.' 

Trots loop ik door de Wegisweg en krijg meerdere blikken toegeworpen. Zoekend kijk ik ondertussen rond naar de winkel van Olivander en merk daarbij niet dat ik een tegenligger heb. Hard bots ik tegen diegene aan en verlies mijn evenwicht. 

'Kijk eens uit waar je loopt!' De stem klinkt bekend. Te bekend. De schreeuw daarna laat me grijnzen en ik sta snel op. Trix valt mijn belager aan. Draco Malfidus. 

'Haal dat rotbeest van me weg' roept hij terwijl hij beschermend zijn armen om zich heen slaat. Ik grijns bij het aanblik en ook Hermelien staat er lachend bij.
'Kom maar Trix, het is Malfidus maar' zeg ik. De uil gaat meteen weer op mijn schouder zitten en ik krijg een verbaasde blik van Draco. Zijn ogen scannen over mijn lichaam, misschien zoekend naar een spoor van herkenning.
'Hoe weet jij mijn naam?' vraagt hij en hij fronst zijn wenkbrauwen. Dan ziet hij Hermelien staan. 'Dat modderbloedje heeft het zeker over me gehad.'
Ik grijns geheimzinnig. 'Ik weet meer over je dan jijzelf Draco Lucius Malfidus.' 

Even is hij uit het veld geslagen, maar herpakt zich snel. 'En wat zou mij dat boeien?' snauwt hij. Ik doe alsof ik nadenk.
'Misschien weet ik wat je gaat doen, wie je bent, waar je woont, met wie je om gaat, wie je familie is en om niet te vergeten; wie jullie dienen' zeg ik. Met open mond kijkt hij me aan en weet niet wat hij moet zeggen. 'Kate Verbrugge trouwens, aangenaam kennis te maken' en ik steek mijn hand uit. Aarzelend pakt hij hem vast. 

'Draco Malfidus, maar dat wist je al' mompelt hij. 

Trix oehoe't als teken dat we verder moeten en ik geef Hermelien een stootje. 'Het was leuk je te ontmoeten Draco, je zult nog vaak van me horen' zeg ik en met Hermelien loop ik weg, Draco verbaasd achterlatend. Niet veel later liggen we allebei in een deuk en zo komen we ook bij Harry en Ron aan. 

'Hebben we iets gemist?' vragen Fred en George als we in de slappe lach aankomen. Hikkend proberen we het verhaal te vertellen en uiteindelijk lukt het ons om zonder steeds te lachen er over te praten. Als we alles uitgelegd hebben, staan de jongens met een grote grijns te kijken. 'Dat heeft hij verdient' zegt Ron en we knikken instemmend.
'Als je het over de duivel hebt..' begint George,
...kijk eens wie er naar je staat te staren' gaat Fred verder en ze knikken achter me. Ik draai me om en zie nog net Draco snel de andere kant op kijken. 

Opeens schiet me iets te binnen. 'Jongens ik heb nog een toverstok nodig!' Harry biedt aan om mee te lopen en we spreken af met de rest bij de gewadenwinkel. 

De winkel van Olivander is stoffig, donker en overvol. Een beetje twijfelend staan we te kijken. 'Eh, meneer Olivander?' vraag ik. Van achteren komt een oude man aan lopen.
'Ah kijk eens aan. De Jongen Die Bleef Leven. Waar aan heb ik dit genoegen Harry?' Hij negeert mij volkomen wat me nogal irriteert.
'Zij heeft een toverstok nodig' zegt Harry, wijzend op mij. Olivander bekijkt mij goed door zijn brilletje en grijnst vervolgens naar me.
'Wat bijzonder u hier te mogen ontmoeten juffrouw' zegt hij. Niet-begrijpend kijk ik hem aan. 

'Hoe bedoelt u? Ik ben toch gewoon een dreuzeltelg?' 

Hij grijnst nog harder en ik heb de neiging om hem van zijn gezicht te slaan. 'Wacht maar meisje.. Eens kijken welke stok zou bij jou passen? Probeer deze eens!' 

Hij geeft me een korte lichtbruine stok en ik zwaai er voorzichtig mee. Achterin de winkel klinkt een klap. Snel pakt Olivander hem weer. 'Nee toch niet' mompelt hij en hij pakt de volgende. Weer zwaai ik er mee. De plant die in de hoek van de winkel staat, krimpt ineen en verdort. Hij schudt zijn hoofd en loopt mompelend naar achter. 

Het duurt even voordat hij terug komt, maar twijfelend komt hij de winkel weer ingelopen. In zijn hand heeft hij een doosje waar heel veel touwen omheen gewikkeld zijn. Voorzichtig maakt hij ze los en haalt de toverstok eruit. Verwonderd kijk ik er naar. Het is een pikzwarte toverstok van heel mooi hout en heeft bij het handvat een patroontje er in gekerfd.
'Ik hoop.. Ik denk..' mompelt hij in zichzelf en vervolgens geeft hij de stok aan mij. 

Een warm gevoel verspreidt zich via mijn hand door mijn hele lichaam. Ik lijk wel licht te geven en heb het idee alsof ik zweef. In de verte klinkt een krakende stem. 'Ze is terug! De familie is compleet!'  

Langzaamaan begint het gevoel weg te ebben en niet veel later sta ik weer gewoon op de grond. Harry kijkt me verbaasd aan.
'J-je ogen gaven licht toen je de staf pakte' stottert hij. Verward staar ik naar de staf. Er is iets mee. Ik kijk naar Olivander, die met een tevreden blik staat toe te kijken. 

'U heeft een bijzondere stok juffrouw' zegt hij. Ik wacht op een verdere uitleg, die ik magertjes krijg:
'Deze soort stokken komen maar voor in één familie in de hele toverwereld en die familie is zo goed als uitgestorven.'
Opeens duwt hij mij en Harry de winkel uit en mompelt iets over dat hij het druk heeft. Verbaasd staan we enkele seconden later op straat zonder dat we hebben kunnen vragen welke familie hij bedoelde. 

'Er klopt iets niet' zegt Harry. Ik knik. 

'En we zullen uitvinden wat.'