Slytherin girl

Duel

'Sneller Malfidus. Je lijkt wel een slak!'

Lachend sprint ik de eerst gang van Zweinstein door. De laatste les voor de lunchpauze is nu nog bezig, dus het is rustig in de gangen. Anders was ik allang tegen iemand aan gebotst. In de grote zaal kom ik hijgend tot stilstand. Een aantal seconden achter me komt Draco ook binnen. 

'Jij. Bent. Snel.' brengt hij met moeite uit. 

'Of jij bent langzaam' antwoord ik pesterig. Hij springt recht en trekt zijn toverstok. Ik doe precies hetzelfde.
'Die neem je terug?' sist hij, met een amuserende ondertoon.
'Nee'.
'Expelliarmus' roept hij. Ik weer de spreuk met gemak af en kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.
'Heb je niks beters?' 

Hij kijkt me uitdagend aan. 'Depulso' Ook deze spreuk blok ik. Ik zucht verveeld. 'Kom op fret.' Draco lijkt steeds geïrriteerder. 'Eet slakken!' 

Het scheelde niks of ik had niet zo'n lekkere smaak in mijn mond. Hij kijkt me triomfantelijk aan. 'Daar heb je niks van terug hè.' 
Dat had hij niet moeten zeggen.

'Avis' mompel ik. Om me heen verschijnen een tiental kwetterende vogeltjes. Hij kijkt me verbaasd aan.
'Wat wil je daarmee bereiken?' grinnikt hij. Mijn mond vormt zich in een gemene grijns.
'Dan ken je deze vogeltjes nog niet.'
Met één beweging van mijn toverstok laat ik de vogeltjes in een rotvaart op Draco afschieten. Met een gilletje duikt hij weg. 

Ik begin te lachen. Ik kan er niks aan doen, maar dat was zo ontzettend geniaal. Het zag er zo dom uit. Schuddend van het lachen laat ik me op de grond vallen. De tranen rollen over mijn wangen heen. Dan hoor ik plots een zachte stem.

'Gommibommi' 

Met een rotvaart schiet ik een aantal meter naar achter. Verbaasd blijf ik even liggen. Kut.. die zag ik niet aankomen. Behalve een lachende Draco hoor ik ook nog wat geschokte stemmen.

'Malfidus' zegt Harry.
'Hoe durf je fret!' roept Ron. 

Blijkbaar was onze klas eerder afgelopen en zijn ze naar de zaal gekomen, en hebben ze net gezien hoe Draco de spreuk afvuurde. Het hele verhaal hebben ze gemist, behalve dat. En natuurlijk wekt dat verkeerde ideeën op. 

'Wat moet je Snotter' sist Draco. Ik ga snel rechtop zitten en bekijk de personen en paar meter verderop.
'Hoe durf je haar te vervloeken' reageert Harry terug. Ik zie Draco dreigend met zijn stok op Harry aflopen. Ik moet nu snel ingrijpen anders gaat het fout. 

'Draco, Harry!' 

Ze kijken me allen verbaasd aan. Harry en Ron omdat ik Draco's voornaam gebruikte en Draco, tja ik weet niet eens waarom. Snel richt ik mijn toverstok op ze
'Rictussempra.'
Draco klapt naar voren en valt op de grond. Stikkend van de lach kronkelt hij daar.  Ik ren richting Harry en Ron, om vervolgens de spreuk weer op te heffen. 

'Dat is zijn verdiende loon' moppert Ron. Ik grijns. 'Nah het is eigenlijk mijn schuld, maar dat leg ik nog wel uit.' Ze kijken me verbaasd aan. Het is inderdaad niet standaard, dat wij Draco uitdagen. Draco is ondertussen opgestaan en kijkt Harry en Ron vernietigend aan. 'Inderdaad Wezel' sist hij. Vervolgens kijkt hij even naar mij. 

'Jij wint deze keer Verbrugge' 

Met die woorden draait hij zich om en loop weg. 'Wat was dat?' klinkt plots achter ons. Snel draaien we ons om. Hermelien kijkt verbaasd naar Draco, die plaats neemt aan de Zwadderich tafel.
'Sodeknetter, waar kom jij vandaan?' roept Ron.
'Nergens Ronald' reageert ze geïrriteerd. 

'Ik heb jullie heel wat uit te leggen jongens' zeg ik, voordat dit ook uit de hand loopt. 'Kom even mee, we halen zo wel wat bij de keuken.' Met zijn vieren lopen we weg, richting de leerlingenkamer van Griffoendor. 

Daar aangekomen plof ik meteen neer in één van de stoelen. Harry komt naast mij zitten en Hermelien en Ron nemen plaats aan de overkant. Heel even raken hun handen elkaar en ze trekken ze meteen terug. Het was aandoenlijk om te zien. De kamer zelf is verder compleet verlaten, op één meisje na. 

'Dus' begin ik. Ik kijk even naar Harry met een Heb-je-ze-al-iets-verteld-blik. Hij schudt zijn hoofd. Dan moet ik dus het hele verhaal uitleggen. 'Jullie weten dat ik na mijn boeman ben weggerend?' zeg ik zacht, om te voorkomen dat het meisje ons hoort. Ze lijkt echter in haar boek verdiept. Ze knikken. 'Hebben jullie ook doorgehad waar hij het over had?' Weer knikken ze. 

'Hebben jullie ook doorgehad dat hij in sisselspraak sprak op het einde?'
Bij het woord sisselspraak kijken ze meteen nieuwsgierig.
'Ja, Harry wat zei ze?'
Harry wil antwoorden, maar ik ben hem voor aangezien ik het zelf ook heb verstaan. 

'Ze zei; je bent bang voor je eigen identiteit' zeg ik. Ze kijken me even verbaasd aan. Ze hadden natuurlijk niet verwacht dat ik zou weten wat ze zei, maar ik bedoel; 't is mijn fucking moeder. Als zij sisselspraak verstaat, dan ik ook. 

Ik kijk Hermelien aan. Zou zij echt familie van hem zijn? gaat er door haar gedachten heen. Ik knik zacht. 'Ja Hermelien, ik ben familie.' Ron kijkt ons niet-begrijpend aan. Hermelien's gezicht verandert van verbaasd, naar nadenkend, naar geschokt. 

'Familie van wie?' vraagt Ron plots. Ik glimlach even. 'Mijn naam is niet Kate Verbrugge Ron. Mijn naam is Katelynn Mergel.' 

Terwijl Hermelien al bezig was de informatie te verwerken, kijkt Ron me verward aan. Ik zucht kort. Hij is niet de snelste van begrip. 'Ik ben een afstammeling van Zwadderich. Voldemort is mijn oom.' 

'Ah, logisch. Waarom duelleerde je met Malfidus net?' vraagt Ron. Het lijkt alsof het hem helemaal niet boeit wat ik net heb verteld. Alsof ik gewoon nog een dreuzeltelg ben. Alsof hij  niet doorheeft wat ik kan aanrichten. Ik ben niet de enige die het denkt; Hermelien kijkt hem geïrriteerd aan en wil een opmerking maken, als ze plots ziet dat ik haar aankijk. 'Laat hem maar'  zeg ik haar. Ze knikt. 

'Hallo, wat deed je met Malfidus Kate?' Ron zwaait even voor mijn gezicht. Ik grijns kort.
'Lang verhaal. Het komt erop neer dat hij me achterna kwam toen ik wegrende. Ik was weer die boom in geklommen en hij klom me achterna. We hebben kort gepraat. Ik denk dat hij even vergat ofzo dat ik een 'modderbloedje' ben. Ik hoop alleen niet dat meneer heel lang gaat nadenken over mijn boeman. Dan ben ik f*cked up. 

Maar we hebben dus even gepraat. Ik heb gezegd dat ik de sisselspraak niet kon verstaan, en volgens mij geloofde hij het. Daarna heb ik een soort van zelfmoord gepleegd door uit de boom te springen.' Een verontwaardigde klank klinkt van Hermelien uit.
'Je hebt wat?' vraagt Harry verbaasd. Ik gebaar dat ze rustig moeten doen.
'Die boom is 20 meter hoog of zoiets, dat klim ik echt niet weer naar beneden. Bovendien, het leek me wel leuk om Draco even te laten schrikken. Dus ik liet me vallen. Maar maak je geen zorgen, ik gebruikte de aresto momentum spreuk. Dus ik viel niet op de grond. 

Toen haalde ik Draco over om ook te springen. En hij luisterde. Dus ik weer die spreuk gebruiken en tja. Hij gilde echt als een meisje. Dat zei ik hem ook en die pikte hij niet. Op een goede manier dan. Dus ik de sprint inzetten naar de Grote Zaal met hem achter me aan. Daar daagde ik hem uit voor een duel en je kent Draco. Het is Draco niet als hij daar niet in mee gaat. Dus wij duelleren. Eigenlijk zat ik op de grond en weerde ik gewoon zijn spreuken af, maar goed. 

Toen kwamen jullie binnen. Eigenlijk net op het verkeerde moment. En that's it.' 

Volgens mij heb ik het verhaal iets te luchtig vertelt, te zien aan hun blikken. Ze moeten het waarschijnlijk nog verwerken. Dan hoor ik opeens een stem achter me. 

'Je stamt af van Zalazar Zwadderich?!'

Geschrokken kijken we om. Het meisje kijkt boven haar boek uit en kijkt me ongelovig aan. Plotseling herken ik haar, en zij mij blijkbaar ook. 

'Ik ken jou' zegt ze langzaam. 'Je botste net bijna tegen me aan.' 

Ik knik kort. 'Hoe heet je?' vraag ik. 

'Wenke. Wenke Grinds. Ik ben een vierdejaars' antwoordt ze. 'En jij bent dus een Mergel.' 

Ik kijk de brunette ongemakkelijk aan, terwijl mijn hersenen overuren draaien. Dan maak ik snel een beslissing en loop naar haar toe.

'Het spijt me Wenke' mompel ik, als ik mijn toverstok op haar richt. 'Obliviate.' 

-----------------------------

Gelukkig nieuw jaar! x