Slytherin girl

Stupid dog

'Dag Snuffel' begroet Harry hem. Sirius blaft vrolijk. Ik grijns naar de zwarte hond. 'Ja, dan ontmoet je hem ook eindelijk eens.' 

'Hoe bedoel je?' vraagt Harry, de hond aaiend. 

'Ik heb hem verteld over je. Net heb ik Snuffel alles verteld over onze groep en hoe het is op Zweinstein.' 

Sirius komt tussen ons in liggen en laat zich goed aaien. Ik merk dat Harry een beetje afwezig is en vraag: 'Harry, alles oké?' Zijn gezicht trekt zich in een grimas als hij me aankijkt.
'Een massamoordenaar zit achter me aan en zwerft hier in de buurt, ja, alles is oké' gromt hij. Hij pakt een steentje van de grond en gooit hem met een grote boog weg. Verdedigend gooi ik mijn handen in de lucht en Sirius gromt even. 

'Ik wilde je niet boos maken Harry' zeg ik, 'maar je moet weten dat Sirius niet achter jou aan zit en ook geen massamoordenaar is.'
Sirius blaft, waarmee hij zegt dat hij het ermee eens is. Harry kijkt mij, maar vooral de hond een beetje raar aan. 'Het lijkt wel of die hond Zwarts kent of zoiets en ons kan verstaan' mompelt hij. Ik grijns naar de zwarte hond die weer vrolijk blaft.

'Maak je in ieder geval geen zorgen Harry. Vergeet Zwarts nu even en geniet van dit weer' zeg ik. Harry doet het door een arm om me heen te slaan. Ik leun met mijn hoofd op zijn schouder. Sirius gaat rechtop zitten en houdt zijn hoofd schuin, alsof hij iets wilt vragen. De twinkeling in de ogen van de hond is onmisbaar en grijnzend kijk ik hem aan. 

'Nee Snuffel, Harry en ik zijn gewoon vrienden. Geen stelletje.' 

Sirius maakt een aantal zachte jankgeluiden, waardoor Harry en ik in de lach schieten. Harry is meteen opgevrolijkt en aait de hond.
'Weet je zeker dat dit geen faunaat is Kate? Hij lijkt ons echt te verstaan' zegt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Misschien is het gewoon een hele slimme hond.' Het is niet eens gelogen. 

'Kijk eens aan. Zo weinig vrienden dat ze maar tegen een hond gaan praten.' 

Precies de stem die we niet wilden horen. 

Vanaf de zijkant komen Draco en de ezels aanlopen en gaan grijnzend voor ons staan, zo dat een schaduw over me heen valt.
'Draco, je staat in mijn zonlicht' zeg ik  nonchalant, terwijl ik Sirius nog even aai. Val hem aan op mijn teken oké?  Sirius blaft kort als teken dat hij het snapt. Draco is nog steeds niet verschoven uit mijn zonlicht en kijkt nu van Harry, naar Sirius, naar mij. 

'Kun je ons niet een keer met rust laten Malfidus?'
 'Ik wist niet dat je een hond had' zegt Draco tegen mij, Harry's opmerking negerend.
'Je weet zoveel niet over mij' zeg ik duister en kijk hem geërgerd aan. 'En deze hond is slimmer dan je denkt en ruikt slechte mensen al op een kilometer afstand, dus ik zo maar snel weggaan als ik jou was.'
Ook die opmerking negeert hij, hoewel ik in zijn ogen zien dat het hem iets doet. 

Als je vrienden met haar wilt worden, moet je het toch op een andere manier aanpakken... 
Draco praat in zijn gedachten tegen zichzelf. Goed dat hij meteen zelf weet dat die opmerkingen niet werken bij mij.
'Die hond slim? Ik durf te wedden dat ie de hersens van een kokosnoot heeft.' Blijkbaar heeft hij besloten dat hij dan maar vervelend blijft doen, nu hij het toch al verpest heeft. Sirius ontbloot zijn tanden en gromt naar hem. Heel even zie ik Draco een stapje achteruit doen.

'Rot op Malfidus' zegt Harry, nu boos. Grijnzend kijkt Draco hem aan.
'Nu Snuffel' fluister ik. Sirius komt direct overeind en met één snelle beweging is hij op Draco gesprongen, die zijn evenwicht verliest. Sirius blijft met zijn poten op Draco's borst staan en ontbloot zijn tanden weer. 

'Korzel, Kwast' brengt Draco uit, zijn handen proberen Sirius weg te duwen. Het gewicht van de hond maakt hem moeilijk voor hem om te praten.  Ik zie Korzel en Kwast hun toverstokken trekken en op Sirius richten. De kans om een spreuk af te vuren krijgen ze niet. Ze worden beide hard naar achter geblazen en eindigen een stuk verderop in het gras, waar ze blijven liggen. Harry kijkt me met een grijns aan. Natuurlijk weet hij dat ik het was. Draco echter niet, en kijkt geschrokken naar de plek waar zijn vrienden ongeveer liggen.

Ik kom overeind en ga naast Sirius staan, op Draco neer kijkend. Harry doet hetzelfde. 
'Nu moet je zowaar naar ons opkijken Malfidus. Hoe voelt dat?' zegt Harry. Draco kijkt hem met een dodelijke blik aan.
'Ik krijg jou nog wel Pott- argh rothond.' 
Sirius is ook met zijn achterpoten op Draco gaan staan, waarvan er eentje vlakbij een hele pijnlijke plek staat. Ondertussen kronkelt Draco om onder Sirius uit te komen. 

'Ik zou stoppen met bewegen Draco, of mijn hond gaat op een plek staan die zeer pijnlijk zal zijn.' 

Hij ligt direct stil, zijn gezicht vertrokken. Harry barst in lachen uit en moet moeite doen om rechtop te blijven staan. Natuurlijk weet hij ook meteen welke plek ik bedoel.
'En nu?' vraag ik aan Harry. We kijken even naar Draco en dan naar elkaar. 
'We kunnen hem in het Zwarte Meer gooien' stelt Harry voor. Draco's ogen versmallen zich tot spleetjes. 
'Of in de Geheime Kamer achterlaten' zeg ik grijnzend. De spleetjes veranderen in wijd opengesperde ogen. Ik moet lachen om zijn gezicht. 'Rustig maar, het was een grapje.' 
'Kate, ik laat het wel aan jou over. Ik ga weer naar het kasteel en hoor zo meteen wel wat je met hem hebt gedaan' zegt Harry. Ik knik en hij loopt weg. Ik wacht even tot Harry buiten gehoorafstand is en kijk dan naar Draco, die meteen zijn blik afwendt. 

Met een zucht ga ik naast hem zitten. Draco lijkt me niet aan te willen kijken.
'Waarom doe je nou continu zo Draco?' Verbaasd draait hij zijn hoofd mijn kant op, duidelijk verrast door de vraag.
'Waarom doe ik wat?' vraagt hij, terwijl hij weer een poging doet om Sirius weg te duwen. Sirius draait zijn kop even mijn kant op. 

Laat hem maar los, maar als hij wegloopt mag je hem halen. 

In een soepele beweging springt hij van Draco af. Daarbij duwt hij met een poot hard op de pijnlijke plek en Draco klapt voorover. Sirius houdt zijn kop even schuin en komt naast me liggen. Ik aai hem even.
'Goed gedaan' mompel ik. In kalmte wacht ik tot de pijn bij Draco is weg geëbd.

Als Draco opkijkt zie ik zowaar een ongewone glinstering in zijn ogen. 'Gaat het?' vraag ik meteen. Die glinstering kon maar één ding zijn, ook al wil Draco het niet toegeven.
'Ja' mompelt hij, zijn stem een beetje schor.  'Ik- ik ga weer.' 
Hij staat vlug op en loopt snel richting het kasteel. Sirius wil hem achterna gaan, maar ik hou hem tegen.
'Draco' roep ik hem na. Hij blijft staan en kijkt even achterom. 'Ik wil graag vrienden met je zijn, maar dan moet je je anders gaan gedragen.' 
Zelfs vanaf hier zie ik de verwarde blik in zijn ogen, maar hij knikt en loopt snel door. Grijnzend kijk ik hem na.

Als Draco uit zicht is, pak ik een boek uit mijn tas. Sirius kijkt me nieuwsgierig aan. Het is een Dreuzelboek, dat ik heb gekregen voor kerst. Rustig begin ik er in te lezen, terwijl Sirius tegen me aan komt liggen en gaat slapen.

------------------------------------------------------

SORRY! 

Sorry dat het zo lang duurde voordat er weer een hoofdstuk online kwam! Ik had toetsweek en ik was elke dag aan het leren en had geen tijd! Hier is hij dan eindelijk, iets langer dan normaal en ik hoop dat jullie ervan genieten.