Slytherin girl

First Quidditch match

'Dit meen je niet? We missen een jager?!' 

Vol ongeloof kijkt Plank Fred en George aan. Zij knikken sip.
'Alicia is bij een oefenpotje met ons van haar bezem gevallen en heeft een gebroken arm. Ze mag deze wedstrijd niet meedoen.' Olivier laat een gefrustreerde kreet. 

'Wat nu? Eerst de wedstrijdwisseling en nu dit.' 

Harry, Ron, Hermelien en ik waren aan komen lopen en hebben het gesprek stilletjes gevolgd. 'Bij Merlijns Baard dit meen je niet' mompelt Harry.
'Hebben we genoeg tijd om een invaller te regelen?' vraagt Fred. Plank schudt teneergeslagen zijn hoofd.
 'Er is niemand die kan invallen op Angelina's niveau.' 

'Jawel.' Iedereen kijkt om naar Hermelien. Ze heeft niks met Zwerkbal en bemoeit zich er meestal ook niet mee. Het verbaast me dan eigenlijk ook dat ze haar mond open trekt. 

'Wat bedoel je?' Vraagt Harry aan haar. Haar ogen zijn op mij gericht.

'Er is wel iemand die kan invallen op haar niveau.' 

En ik weet precies wie ze bedoelt. 

Fred en George volgen met hun ogen Hermelien's blik en komen bij mij terecht.
'Kate? Kun jij zwerkballen?!' Het ongeloof is te horen in hun stemmen. En niet alleen in die van hen. Alle blikken zijn op me gericht en ik heb geen idee waar ik heen moet kijken. Niemand heeft mij nog echt zien vliegen. Behalve Hermelien. Ik kijk haar aan. 

'Hoe weet je het?'
Ze glimlacht naar me. 'Laten we het erop houden dat je zachter en zonder bezem je bed uit moet komen.' 
Ik weet dat ze gelijk heeft, want zacht zijn is nou eenmaal niet mijn sterkste punt.
'Mogen wij nog een uitleg?' vraagt George plots. Grijnzend kijk ik hem aan.
'Ik hou van nachtelijke bezoekjes aan het zwerkbalveld en blijkbaar heeft Hermelien me een keer gezien.' 

'Maar kan je zwerkballen?' Plank kijkt alsof hij niet weet wat hij er nou mee aan moet. Voordat ik antwoord kan geven, is Hermelien me voor.
'Ja en ze kan onwijs hard gooien!' Ik bloos een beetje en kijk naar de grond.
'Ja, ik kan wel zwerkballen' mompel ik. 

Plank knikt goedkeurend. 'Dan doe je mee.' 

---------------------------------------------------------------------------

'Kate, vang!' 

Met een krachtige worp gooit Plank de slurk naar me toe.  Behendig vang ik hem en race meteen op de ringen af. De positie jager is voor me weggelegd. Ik ben blij dat Hermelien haar mond heeft open getrokken vanochtend. 

'Je linker ring' roep ik hard naar de wachter van Huffelpuf, voordat ik gooi. Zoals verwacht duikt hij op het moment dat ik gooi naar zijn rechter ring en snel gooi ik hem in de door de linker. 

'10 punten voor Griffoendor! Hee Plank, je hebt een nieuwe jager in je team! Ze is een aanwinst' schreeuwt Jordaan in de speaker. Ik kijk grijnzend naar de woedende wachter
'Dat is de reden dat je niet in Ravenklauw zit!' Ik draai me om en vlieg weg. Achter me klinken verscheidene scheldwoorden mijn kant op. 

'OEH BURN' klinkt de stem van Jordaan, gevolgd door een 'JORDAAN' van Anderling. 

Ik scoor nog 2 keer voor het team en we spelen lekker door. Opeens raast naast me een beuker op me af.
'GEORGE' schreeuw ik keihard naar mijn dichtstbijzijnde drijver. Hij ziet het gelukkig op tijd en met een knal slaat hij de beuker weg, de Zwadderich tribune in. Op de tribune zie ik Draco bewusteloos in elkaar zakken. Shit, shit, het liefste wil ik nu even naar hem toe, maar ik moet door. We moeten de wedstrijd winnen!

Het spel gaat een tijdje door als ik opeens Harry en Carlo naar boven zie vliegen. De snaai. Ik slik even. Boven zullen ze een aanval van de dementoren krijgen. Vlug werp ik een blik op het scorebord. 100-70 voor Huffelpuf.  We moeten opschieten willen we dit winnen. 

Niet veel later komt Carlo weer naar beneden vliegen. Hij gebaart wild naar de anderen in zijn team. Hij heeft de snaai niet kunnen pakken. Een koude gloed trekt opeens door heel het stadion. Een rilling gaat door me heen, en ik zie de rest geschrokken stoppen met zwerkbal. Iedereen herkent deze vreugdeloze kou. 

De dementoren zijn het veld op gekomen.

Op dat moment komt ook Harry naar beneden vallen. Geschokte kreten klinken uit het publiek. Het spel lag al stil door de dementoren, maar nu staat iedereen gewoon verstijfd van angst. Nog voordat ik kan reageren, is Perkamentus opgestaan. Door middel van de aresto momentum spreuk, landt hij zachter op de grond dan normaal. Dit zal zijn redding zijn.

Opeens voel ik iemand vlak langs me schieten. Ik draai me om en zie dat Carlo zijn hand al uitsteekt naar de snaai, die een paar meter achter me hangt. Ik kan niks meer doen. We zullen verliezen.  

Een klap haalt me uit mijn gedachten. Er gaan enorme pijnscheuten door mijn arm heen en ik laat direct mijn bezem los. Met een gezicht verkrampt van de pijn, grijp ik naar mijn arm. Een beuker is er tegenaan geschoten. 

De dag is niet in het voordeel van Griffoendor. Een harde windvlaag laait op en ik verlies mijn evenwicht. Voordat ik op de grond val, kan ik nog net mijn bezemsteel beet grijpen met mijn andere hand. Angstig kijk ik om me heen. Wat nou als ik los laat? Ik zweef minstens tien meter boven de grond. Mijn ogen zoeken naar Perkamentus. Hij zal me helpen.

Ik vind hem bij Harry, voorover gebogen. Ik wil roepen, schreeuwen, gillen, maar ik heb de kracht niet. Ik voel mijn vingers verkrampen. Het zullen nog maar enkele seconden zijn dat ik hier hang. 
In een laatste poging mezelf te redden, grijp ik met mijn andere arm de bezemsteel. Met een gil trek ik hem direct weg. De pijn is onbeschrijfelijk. Ik voel mijn vingers nu bijna wegglijden. 

Met mijn gil heb ik de aandacht van Fred en George getrokken. Ze zien me hulpeloos hangen en willen te hulp schieten. Maar het is te laat. 

Mijn vingers glippen van de bezem. 

En ik val. 

Het laatste wat ik zie en hoor, zijn Fred en George die keihard mijn naam schreeuwen.

Dan wordt alles zwart.

-------------------------------------

Guys! Ik verlies mijn aandacht in dit verhaal, maar ik probeer hem nog steeds wel af te maken. Alles is alleen niet zo gedetailleerd meer en ik sla soms wat dingen over. Sorry xx