Slytherin girl

Days at Kate's

Na een tijdje vliegen komen we weer terug bij ons eigen huis. Noah schiet als eerste naar beneden. Ik sein naar Harry dat wij moeten volgen. 

'We zijn er' zeg ik grijnzend, terwijl ik wijs naar het huis, of de villa. Harry's mond valt open en kijkt van mij, naar de villa en weer terug. Als we geland zijn, is zijn uitdrukking nog exact hetzelfde. 

'Je maakt een grapje' is het eerste wat hij zegt. Ik schud lachend mijn hoofd. Ik weet nog goed hoe mijn eerste reactie op dit huis was en het was heel erg vergelijkbaar met die van Harry. 

We praten enkele minuten en Noah en ik vertellen kort hoe het huis er een beetje uit ziet. We hebben besloten om te wachten tot Hermelien en Ron er zijn voor de echte rondleiding. Wel hebben we Harry even snel de achterkant en het zwembad laten zien en we staan nu in een van de zijkamers.

Deze zijkamer noemt Noah de 'come and go' kamer. Het is een kleiner kamertje, hoogstens drie bij drie, die dient als opslag voor alle magische transport spullen. Aan een kant is een enorme open haard gemaakt in de muur, aan de andere kant hangen meerdere bezems aan de muur, waaronder nu ook mijne. Noah heeft een Nimbus 2001 en mijn ouders beide een Vuurflits. Ze gebruiken hem niet heel vaak, soms voor een potje zwerkbal in de tuin. Ook hangen er nog twee reserve bezems, voor als we bezoek krijgen. Het waren twee bezems die ik nog niet kende, maar volgens Noah zijn het twee Nimbussen 1700. 

Boven op de open haard staat het poeder en ernaast staat een gewone bezem, om de troep op te ruimen.  Ook staan er op planken aan de zijkant van de open haard meerdere voorwerpen, die mijn ouders als Viavia's gebruiken. Het zijn alledaagse, maar toch ietwat vreemde voorwerpen, zoals een hoge hoed en een oude pop. 

En dan het meeste bijzondere voorwerp, opgerold geplaatst in de hoek van de kamer: een vliegend tapijt. Het is echt een oud en origineel tapijt, te zien aan het patroon. Noah vertelde er dan ook trots over de eerste keer dat ik het zag. 

'Die is al honderden jaren in de familie. Betovergrootvader heeft hem een keer van een gekke arabier gekocht!' 

En nu zitten we daar, op een uit een boomstam gesneden bankje, te wachten op onze vrienden. Harry is het meest bij het raam gaan zitten en kijkt nog steeds nieuwsgierig de achtertuin in. Ik kijk op de klok aan de muur: het is twaalf uur. Ze zouden nu elk moment moeten komen. 

En ik had gelijk. In de open haard begint een groene vlam op te laaien en we gaan direct staan. De vlam wordt steeds groter en opeens wordt er iemand uit gegooid. Hij komt op mij en Harry neer en we vallen bijna om. Nog net kunnen we Ron fatsoenlijk opvangen. Met lichtelijk rode oren komt hij overeind. 

'Sorry jongens. Hoi Harry!'

Een tweede groene vlam laait op en dit keer is het Hermelien die eruit krabbelt. Zij staat nog wel overeind en klopt snel haar kleding af. Direct loop ik op haar af en trek haar in een knuffel.

'Hermelien! Ik heb je zo gemist!' 

Ze grinnikt in mijn schouder. 'Het is nog geen twee weken geweest, Kate.'

Dan doe ik even een paar stappen vooruit en geef Noah een duwtje naar voren. Ron lijkt haar voor het eerst op te merken en ik zie heel kort even zijn mond openvallen. Gelukkig klapt hij die snel weer dicht en zijn schoenen zijn opeens heel interessant. 

'Jongens, dit is Noah, Noah, dit zijn Hermelien en Ron' zeg ik. Hermelien en Noah geven elkaar kort een knuffel. Ron steekt verlegen zijn hand uit en mompelt iets onverstaanbaars. 

'En dat wordt het nu tijd voor de rondleiding' zeg ik grijnzend. Direct schieten de ogen van mijn vrienden nieuwsgierig mijn kant op. Ik begeleid ze de kamer uit, door naar de woonkamer. De woonkamer heeft aan de achterkant alleen maar glazen wanden en je kijkt direct de achtertuin in. 

Voor de tweede keer valt Rons mond open. Ook Hermelien kijkt met grote ogen rond. 

Langzaam maar zeker laat ik ze het hele huis zien. Omdat ze elke kamer goed moeten bekijken, duurt het bijna een uur. Ik laat ze de tuin zien, de woonkeuken, de woonkamer, het zwerkbalveld, de bibliotheek en studeer ruimte (Hermeliens favoriet), de bowlingbaan en spelruimte, onze slaapkamers, de badkamer en tenslotte ook hun gastenkamers. Hermelien wilde graag bij mij slapen. Harry en Ron mochten kiezen of ze samen of apart wilden slapen, maar ook zijn kozen toch voor samen. Ik heb ze naar de master gastenkamer gebracht en ze waren redelijk in hun nopjes, om het licht uit te drukken. 

De master gastenkamer is een ruimte van ruim vijf bij vijf, met in het midden tegen de muur een groot tweepersoons bed. Tegen de muur staat een grote kast, met spiegel en ernaast hangen verschillende boekenplanken. Ook staat er nog een grote zitzak in de hoek van de kamer, met zicht op een tv aan de muur. 

Ik heb ze nog niet verteld dat een glijbaan naar een geheime kamer in de kelder zich in deze ruimte bevindt. Die kelderruimte is een klein zwembad, met jacuzzi. De glijbaan eindigt ruim twee meter boven het water en je zal dan ook direct in het water vallen. Ik ben van plan ze nog een keer te pranken met deze mogelijkheid. 

Ook heb ik ze natuurlijk mijn kamer laten zien, want ja, ook Hermelien gaat daar slapen. Mijn bed zweeft in het midden van de kamer aan vier dikke touwen. Op verschillende plekken staan poefen, dikke kussens en liggen kleden. Ik heb een lange kast, met verschillende boekenplanken, net zoals in de gastenkamer, verspreid tegen de muur. Mijn bed zelf is groot genoeg om als tweepersoons te dienen, maar er is ook nog een slaapbank aan de zijkant van de kamer. Hermelien slaapt echter gewoon bij mij. Als laatste is er een grote tweepersoons hangmat, waar ik mijn dagen lezend ga doorbrengen.

Het liefst hadden mijn vrienden volgens mij nog uren door het huis gelopen om alles te bekijken, maar ik heb andere ideeën. 
'Kom op', zeg ik, 'we gaan naar de tuin, barbecueën.' 

Ook dat vinden ze een uitstekend idee, want ze sterven van de honger.

----------------

En een volgend hoofdstuk! Een dagje later dan normaal, maar hij is er wel. 
Ik moet wel melden dat ik niet weet of er komend weekend een hoofdstuk zal zijn. Ik hoop van wel, maar er is een kans van niet. Om privacy redenen wil ik de reden liever niet vertellen, maar ik ga zeker mijn best doen!