Slytherin girl

To face Mrs. Malfoy

Nadat George en Fred het verhaal van Bazuyn en hun geld hadden uitgelegd, werd er de rest van de reis alleen maar gelachen. Ik zag hoe Harry genoot van de onbezorgdheid die de coupé met zich meebracht. 

Helaas komt aan ieder sprookje een einde. 

In de verte zie ik door het raam het station rap naderen. Het zit er nu echt op. Mijn tweede, chaotische jaar op Zweinstein is voorbij. Al snel mindert de trein vaart en verschijnen de eerste gezichten van ouders op het perron. Het is een drukte van hier tot Tokio in de gangpaden, en ik blijf dan ook even zitten in onze coupé. 

Ron en Hermelien verlaten de coupé bijna direct. Daarmee laten ze Harry, de tweeling en mij achter. Fred en George zijn ook hun spullen aan het pakken en staan op het punt om de coupé te verlaten als Harry ze tegenhoudt. 

'Fred - George - wacht even.' 

Hij kijkt even kort naar mij en ik geef hem een vluchtig knikje. Uit zijn koffer pakt hij het geld van het Toverschool Toernooi en overhandigt de zak aan George. 

'Alsjeblieft.' 

'Wat?' zegt Fred, met zijn mond open hangend. George zet grote ogen op en kijkt mij even verbaasd aan als Harry. 

'Alsjeblieft' zegt Harry nog een keer. 'Ik wil het niet.'

'Je bent gestoord!' zegt George. Hij steekt de zak weer uit naar Harry. Ik sla het tafereel grijnzend gaarde. Uit de mond van de tweeling kan nauwelijks iets nuttigs komen. 

'Nee, dat ben ik niet,' zegt Harry. 'Nemen jullie het en ga samen met Kate lekker wat uitvinden. Dat is voor jullie fopshop.' 

Heel even kijk ook ik Harry verbaasd aan, maar verberg dat snel. Hij had het waarschijnlijk niet eens door, maar heeft net de lijn tussen Fred en George en de Wolf gelegd. Als hij langer bij die zin had stil gestaan, zou hij het weten. Misschien is het wel nodig om het mijn vrienden een keer te vertellen, want ze gaan er toch zelf wel achter komen. 

'Hij is écht gestoord,' zegt Fred. Hij staart naar de zak met geld. Ik besluit dit verder aan Harry over te laten en met een grote grijns pak ik mijn koffer en open de coupédeur. 

'Ik zie jullie nog wel op het perron,' zeg ik tegen de jongens. Van de tweeling krijg ik een zwak knikje, nauwelijks beseffend wat er gebeurt. Harry kijkt me boos aan en ik steek mijn tong naar hem uit. Nu moet hij in zijn eentje de tweeling overtuigen. 

Voorzichtig stap ik over Draco, Korzel en Kwast heen. Ze liggen nog steeds bewusteloos op de grond en ook heel erg in de weg. Het verbaast me dat niemand ze nog aan de kant heeft geduwd. Als ze hier al de hele tijd liggen, hebben ze hun hutkoffers ook nog niet gepakt. 

Ik trek mijn toverstok en wijs richting de coupé van de Zwadderaars. 

'Accio hutkoffer Draco,' zeg ik en nauwelijks twee seconden later komt er een duur uitziende hutkoffer mijn kant op vliegen. Ik zet hem neer naast de mijne en richt me op Draco. De vervloekingen krijg ik niet direct in de trein weg en hem nu wakker maken zal hem een hartaanval bezorgen. In plaats daarvan til ik de jongen over mijn schouder heen. Hij is verbazingwekkend licht. 

'Mobiliarbus,' zeg ik met mijn toverstok op de koffers gericht. Beide vliegen een stukje van de grond omhoog. Dat is een stukje makkelijker vervoeren. Ik kijk nog een keer naar Harry, Fred en George. Volgens mij heeft Harry ze nu bijna overtuigd. Dan vertrek ik naar de uitgang van de trein. 

Ver kom ik echter niet. Ik ben halverwege, als ik achter me opeens mijn naam hoor. 
'Verbrugge, wacht!' 

Ik draai me om, om de ogen van Benno Zabini te ontmoeten. Hij loopt gehaast naar me toe met zijn hutkoffer in zijn hand. Zabini is een stuk groter dan Draco en hij torent dan ook boven me uit. Verbaasd kijk ik hem aan. Ik heb nog nooit echt met hem gesproken. 

'Hoi, Zabini. Wat is er?' vraag ik nieuwsgierig. Hij vertraagt zijn pas als hij bij me is en samen vervolgen we onze weg richting de uitgang. 

'Twee dingen,' zegt Zabini. 'Ik wilde je een fijne vakantie wensen en-' hij kijkt even achterom, waar Harry te zien is, maar ook Korzel en Kwast. '-hoe hebben jullie het voor elkaar gekregen om Draco, Korzel en Kwast zo toe te takelen?' 

'Hoe weet je dat wij het waren?' zeg ik onschuldig tegen hem. Hij trekt een wenkbrauw naar me op. 

'Ik ben niet dom Verbrugge.' 

Ik grijns. 'Nee, jammer genoeg niet. Laten we het erop houden dat de jongens ons een beetje irriteerden en er toen zes verschillende spreuken op ze gevuurd werden. Dat pakte zo uit.'

Zabini kijkt even vol afschuw naar het gezicht van Draco, terwijl ik het verhaal uitleg. De blauwe kleur is wat afgenomen, maar nog duidelijk te zien. 

'Dat gaat mevrouw Malfidus leuk vinden,' zegt hij. 'Wil je dat ik even meeloop?' 

'Als je bereid bent om een vervloeking om je oren te krijgen, zie ik er niks op tegen' antwoord ik. Zabini lacht zachtjes. Dat is de eerste keer dat ik hem in mijn bijzijn heb zien lachen.

'Ik mag jou wel, Verbrugge,' zegt hij. We lopen de trein uit en ik zwaai nog even naar Harry, die richting de andere kant van het perron loopt. Die kom ik zo nog wel tegen. Zabini kijkt hem na. 'Je bent anders dan de andere... Griffoendors.' 

Ik wacht even met antwoord geven. Zabini kijkt me aan, nieuwsgierig naar mijn reactie. 
'Weet je, Benno,' zeg ik uiteindelijk, zijn voornaam gebruikend. Dat trekt zijn aandacht. 'Misschien moeten jullie het een kans geven om ons te leren kennen. Andersom net zo goed. Ik snap niet waar die wederzijdse haat vandaan komt.' 

Even zie ik zijn Zwadderaar omhoog komen, direct klaar om een verdedigende opmerking te maken, maar dan bekijkt hij mij nog een keer. 

Het was een oprecht antwoord. 

Ik glimlach voorzichtig. Ja, het was zeker oprecht. 

'Ik mocht kiezen,' zeg ik hem. 'Ik mocht kiezen of ik in Griffoendor of Zwadderich wilde. De hoed gaf mij de optie. Ik koos Griffoendor, omdat ik Harry, Hermelien en Ron al had leren kennen, maar ik pas net zo goed in Zwadderich. Misschien achteraf zelfs beter...' 

Want ik stam van hemzelf af. Maar dat zei ik er niet bij. Zabini knikt. 

'Dat weet ik,' zegt hij zachtjes. 'Draco had dat vorig jaar verteld.' Lachend schud ik mijn hoofd. Natuurlijk weet Draco het. Ik hijs de blonde Zwadderaar nog even wat beter op mijn schouder. Ik zie een aantal meter verderop de blonde haren van Narcissa Malfidus al verschijnen. Haar man is er blijkbaar niet bij, die heeft duistere dingen te doen. Ik vind het niet zo erg, want Narcissa zal me niet zo snel vervloeken. Ook Zabini ziet haar staan en het is alleen maar afwachten tot ze ons ziet aankomen. 

'Nou, Verbrugge, bereid je voor,' zegt hij met een grijns. Ik geef hem even een speelse duw, maar haal dan inderdaad diep adem. Ik heb wat uit te leggen. 

---------------------------------

Een lang hoofdstuk voor jullie omdat jullie allemaal zo enthousiast zijn over dit boek. Ik heb echt heel veel leuke reacties gekregen: heel erg bedankt daarvoor!! Het geeft me alleen maar meer motivatie om verder te schrijven :)

Wat zijn jullie opinions on Zabini?

x