Slytherin girl

The first few hours

Ik loop achter Narcissa aan de hal in van het huis. Het is een lange hal, die achterin meteen doorloopt met een deur naar de tuin. Verwonderd kijk ik om me heen. 

'Wil je wat drinken, Katelynn?' vraagt Narcissa, die met vermaak mijn bewondering observeerde. Ik knik. 
'Ja graag. Hebt u een cola?' 

Ze kijkt me verbaasd aan, mijn vraag niet begrijpend. Dan besef ik me mijn fout. Er is geen cola in de wereld van de Malfidussen. Langzaam voel ik een rode blos naar mijn wangen stijgen en ik kijk haar schaapachtig aan. 

'Sorry, ik was vergeten dat cola een dreuzel drankje was. Misschien kersensiroop?' 

Direct verandert haar uitdrukking weer en ze geef een kort knikje. Ze loopt weg, ik denk richting de keuken, en braaf volg ik haar. Ondertussen vraag ik me af of ik iets verkeerds heb gezegd. Of mijn relatie tot dreuzels gevolgen zal hebben deze paar dagen.

De keuken is net zo over de top als de hal, maar wel ouderwets. Het werkt niet zoals bij ons op elektriciteit, maar ik zie nog een echt gasfornuis. Dan valt me ook opeens een klein figuurtje in de hoek van de keuken op. Hij is aan het afwassen. 

Narcissa ziet mijn interesse in de kleine huiself en knikt zijn richting op. 

'Dat is Phoebe, onze huiself.' 

Het is dus een meisje. Je zou het niet kunnen onderscheiden, zo gekleed in een lap doeken. De huiself draait zich om en kijkt me aan met grote tennisbal ogen. 

'Dag mevrouw!' zegt ze met een hoge stem. Ze doet me denken aan Dobby en ik vraag me ook af of ze net zo behandeld wordt als Dobby. 
'Hallo Phoebe, hoe gaat het met je?' 

En dan krijg ik twee paar verbaasde ogen op me gericht. Alsof nooit iemand aan een huiself vraagt hoe het met hem of haar gaat. Phoebe schrikt zo van de vraag dat ze zelfs een bord laat vallen. Het klettert in scherven uiteen op de koude tegels. 

'Phoebe, let een beetje op wil je' snauwt Narcissa, terwijl ze met haar toverstok het bord weer repareert. De huiself stamelt een excuus en gaat snel verder met afwassen. 

'Hier is je kersensiroop, Kate.' Ze overhandigt met een glas vol met paars-rode siroop. Voorzichtig, bang om het te laten vallen, pak ik het vast. 

'Dank je' zeg ik beleefd. Ze glimlacht even en gebaart me dan om te volgen. We lopen de keuken weer uit, de hal in.

'Wat was dat cola waar je het over had?' vraagt Narcissa opeens. Verward kijk ik haar aan, speurend naar spot, maar ik zie alleen oprechte nieuwsgierigheid. 

Dan besef ik me dat men niet met superieure gedachten geboren word, maar dat het aangeleerd is. Dat Narcissa, net zoals Draco, nooit beter heeft geweten, maar ze nu even door die schil heen breekt. 

'Oh, cola is een van de bekendste dreuzel drankjes!' zeg ik en ik doe een poging om het uit te leggen. Ik vertel dat er prik in zit, dat het er bruin uit ziet, dat het zoet is en eigenlijk heel slecht voor je tanden. Narcissa lijkt oprecht geïnteresseerd en luistert stilletjes naar mijn woorden. 

Ondertussen lopen we de hele hal door en komen aan bij de deur naar de tuin. Ze duwt de zware deur open en ik loop naar buiten, gevolgd door haar. De achtertuin is nog groter dan de voortuin en ook hier zie ik witte pauwen lopen, misschien wel dezelfde. Ze komen in ieder geval met veel lawaai onze kant op rennen en we lopen geflankeerd door ze verder de tuin in. 

Ik had het niet verkeerd gezien. Er is inderdaad een zwembad hier. Hij is kleiner dan die van ons, maar zeker niet verkeerd. Ik kan me alleen niet goed voorstellen dat de Malfidussen hier zomers zwemmen. 

Halverwege de tuin stopt Narcissa. Ze had me verteld over de verschillende planten en plekken in hun tuin en dat ze er vaak feesten hebben met hoge pieten van het Ministerie. 

'Draco is verderop in de tuin, bij ons zwerkbalveldje, aan het oefenen. Hij zal het vast leuk vinden je te zien' zegt ze, wijzend met haar vinger achter in de tuin. Als ik goed kijk, zie ik achter een boom iets heen en weer vliegen. Ik bedank haar en onze wegen scheiden. 

Als ik voorbij een enorme boom ben gekomen, is er opeens een open plek in de tuin. Rechts van me staan drie palen met ringen erop, de doelpalen. Gespiegeld is hetzelfde aan de linkerkant. In de schaduw van de boom kijk ik omhoog en zie verderop Draco vliegen, achter een snaai aan. Even kijk ik toe. De concentratie is van Draco's blik af te lezen, terwijl hij scherpe bochten draait en duiken maakt. Hij is zeker niet slecht in zwerkbal.  

Dan maakt de snaai een duik naar beneden, gevolgd door Draco. Met een rotvaart komt de snaai recht op me af, alsof hij dit gepland heeft. Draco zit er vlak achter, maar te ver om hem te pakken. Als ik niet oppas vliegt hij tegen me aan, aangezien hij mij nog niet gezien lijkt te hebben. 

In een snelle beweging gris ik de snaai uit de lucht, die dichtbij genoeg was gekomen, en hou mijn andere hand vooruit, zodat Draco's bezemsteel afremt. Vlak voor me komt hij tot stilstand en voor het eerst ziet Draco pas dat hij publiek heeft. 

'Kate! Je bent er al!' roept hij, terwijl hij van zijn bezem afstapt. Ik knik grijnzend. De spartelende snaai hou ik in mijn hand omhoog. 

'Volgens mij is deze van jou.' Een beetje schaapachtig pakt Draco de snaai en stopt hem in zijn zak. Ik bestudeer zijn gezicht even. De zweetdruppeltjes lopen van zijn gezicht en zijn haren zitten compleet in de war. Ook hij lijkt te beseffen dat hij eruit ziet als een bende. 

'Sorry, ik had niet moeten spelen, dan was ik op tijd geweest en had ik kunnen douchen en-' 

Lachend om zijn pogingen tot excuses trek ik hem in een knuffel. Even verstijft hij. Ik vraag me af wat de laatste keer is geweest dat iemand hem geknuffeld heeft. Dan slaat hij voorzichtig zijn armen ook om me heen. 

'Ik ben ook blij jou te zien, Draco' zeg ik lacherig. Draco mompelt iets, maar ik hoor aan zijn stem dat hij glimlacht. 

Dan laat ik hem weer los.

'En nu douchen, jij.' 

Met een quasi beledigde blik kijkt hij me aan, maar stapt dan grijnzend op zijn bezem. Uitdagend kijkt hij me aan. 

'Zin in een ritje?' 

En als Griffoendor kan ik dat natuurlijk niet afslaan. Voordat Draco besluit te douchen, geef hij me eerst een uitgebreide rondleiding in de tuin en vertelt over het dorp waar ze in wonen. Er schijnen hoogstaande tovernaars te wonen. Uiteindelijk komen we weer bij de achterdeur aan. 

'Goed, dan ga ik maar even douchen. Jij vermaakt je wel?' vraagt hij. Ik knik. Dat moet lukken. 

'Ik verzin wel iets.' 

Daar neemt hij genoegen mee en loopt de enorme trap op, terwijl ik beneden achter blijf. Rustig struin ik door de hal en besluit wat kamers te verkennen. Ik duw een duur uitziende deur open, op weg naar het volgende  vertrek.

De salon.

---------------------------

Wat vinden jullie jongens, moet ik Phoebe vaker in het verhaal terug laten komen? 

xx