KAYIP PİRAMİT

KAYIP PİRAMİT / MISIR / BÖLÜM 33

"Biz size  kaderlerinizi çok önceden gösterdik.İsyan ve inkar etmeyin diye.Şüphesiz sizler unutanlardansınız."

                                                                                              Azazga / Yemlun 2.11.8

Giron artık alışmaya başladığı bu yeri sevmeye başlamıştı.Yakın bir zamanda buradan ayrılacağı düşüncesi bile onu hüzünlendirmeye yetiyordu.Oysa onu yetiştiren üstadı " Kendini asla bir yere ait hissetme.Geride bıraktığın her yer içini acıtmaktan  başka bir şeye yaramaz " demişti. Bu yüzden Giron hiç bir yerde uzun uzadıya kalmamış, kalıcı köklü dostluklar kurmamıştı.Geride özleyeceği yerler, özleyeceği kimseler olsun istememişti.Şimdiyse garip bulduğu bu yer onda  sanki yıllardır burada yaşıyor hissi uyandırmıştı.Bu büyük yeraltı tapınağı ona dinginlik ve huzur vermiş, kalabalık şehirlerin gürültüsünden uzaklaşmak ruhunu dinlendirmişti.Öyle ki zaman olgusunu bile unutmuş, hangi ay veya yılda olduklarını dahi unutturmuştu.Kimsenin saat takmadığı ,çıplak bedenlerin tek süsü olan uzun ipeksi cübbeler giydiği bu yerde zaman önemsiz bir kavram haline gelmişti.

Paul'un hemen arkasında ondan daha yavaş adımlarla ilerlerken elini kum  rengi taş duvarlarda gezdirdi.Devasa taş bloklar yek pare bir duvar görüntüsü verse de Giron serin hava dalgasını parmaklarının arasında hissedebiliyordu.Bir yerlerde bu yeraltı tapınağına hava akımını sağlayan devasa jet fanların olduğu bir havalandırma odasının olmalıydı.

Büyük geniş kare sütunların tuttuğu tavan ve düzenli bir şekilde sıralanmış duvarlarla aynı taş bloklardan yapılmış  sütunlar ustalıkla işlenmişti.Hepsinin üstünde antik Mısırın hiyeroglifleri vardı.Bu sütunların hepsine önemli bir  an veya tarihe ait detaylar işlenmişti.Sütunların bir çoğunda oturan veya kabul törenlerinde ayakta duran firavun motifleri göze çarpıyordu.Motifler ve hiyeroglif yazılar birbirine çok benzese de Giron hepsinde farklı bir hikayenin işlendiğini biliyordu.

Ayaklarının altında kaymak taşından , mermer fildişi bir yol  uzanıp dururken , Giron bu yeraltı madeninin ucunun daha nerelere kadar gittiğini merak ediyordu. Üstat Gavriel son konuşmalarında ona " Yer altında gizli olanların büyüklüğü karşısında yeryüzündekiler bir avuç kumdan başka bir şey  değil " demişti. O da toprağın altının toprağın üstünden çok daha bereketli ve saklı şeyler barındırdığına emindi. Bulundukları uzun koridorun duvarlarında ve devasa sütunların her birinde yağ kandilleri ve meşaleler yanıyor ve onların aydınlattığı koridor adeta bitmek bilmez bir  yol gibi duruyordu.Giron ve Paul hiç  bitmeyecek gibi duran koridorun sonuna geldiklerinde çift kanatlı büyük çelik bir kapının önünde durmuşlardı.

" Burası bizim hafıza odamız.Büyük gelişmiş toplumların bilgisayarlar ve kayıt cihazlarıyla dolu odalarına benzemez ama onlardan daha çok şey saklama kapasitesine sahip olduğuna emin olabilirsin."

Paul kapının her iki kanadındaki büyük çelik halkalardan tutup kapıya vurdu.Çıkan gürültü kulağı rahatsız edecek türdendi.Sonunda kapı gıcırdayıp her iki kanat kendi tarafına doğru açıldığında kapıyı iki siyah cübbeli yeminlinin açtığını gördü.

İçeri girdiklerinde boş gözlerle etrafa baktı.İçerisi aydınlıktı.İçerisi   saman şiltelerin üstünde yatan küçücük çocuklarla doluydu.Yaşları altı ile on bir  arasında olan çocuklar parlak güzel gözlerle yeni gelenlere bakıyorlardı.Giron bir yetimhaneyi andıran odada gözlerini gezdirdi.Her çocuğun şiltesi samandan yapılmıştı ve üstlerinde  çuval bezini andıran, içi saman dolu koyu renk kaba kumaştan yapılma  yastıklar duruyordu.Giron  çocuklardan kimisinin önünde kilden yapılmış bardak ve tabakları gördü.Yemek zamanı olmamasına rağmen karınları çabuk acıkan küçükler için biraz kuru ekmek ve su konulmuştu.Şanslı olanlar lapayı andıran bir  bulamacı elleriyle yiyordu.Daha büyükler ise kendi aralarında sohbet etmekle meşguldü.Çocuklar bir süre gelenleri süzdükten sonra ilgisizce önlerine dönüp kaldıkları yerden  yaptıkları şeylere devam etmişlerdi.