The One I Finally Got - TaeKook AU

Sequel - Chapter 24

Isang araw lang akong naconfine sa hospital at pahinga lang yung kailangan ko dahil sa jet lag, kaya nakauwi agad ako sa condo unit ko.

Gustong magpapress conference ni Mr. Smith para luminis yung pangalan ko dahil 'yon na lang yung naiisip niya para maayos 'tong gulo na 'to.

"Are you ready to tell them the truth?", tanong sa'kin ni Mr. Smith habang nasa loob kami ng Van ng company.

"Yes. I'm ready.", siguradong-sigurado ako.

"Don't be anxious. We're not gonna leave you. You can do it, alright?.", pagpapalakas niy ng loob ko tsaka ako nagnod.

Napangiti ako at medyo nawala yung kaba ko.

Kinakabahan lang ako sa mga bashers ko na nakaabang sa labas na pwede akong saktan anumang oras kapag nakababa na kami dito sa Van.

Lilinis ulit yung pangalan ko dahil wala naman akong ginagawang masama.

Bumaba na kami sa Van at tinabihan ako ni Mr. Smith tsaka ng mga personal security guards na hinire niya para sa'kin papunta sa loob ng event.

Pagpasok namin, umupo na agad kami sa pwesto.

Napakarami na ng mga reporters na nag-aabang ng side ko.

Marami din yung mga fans ko na naniniwala pa rin at sumusuporta pa rin sa'kin dito sa loob ng venue.

"Can we start?", tanong ng isang magi-interview.

"Yes. Go on.", sagot ni Mr. Smith.

"Mr. Kim? Is it true that you are the only reason why Ms. Joy Park died?", 'yan agad yung bungad na tanong sa'kin.

"No. She committed suicide because she was imprisoned. She attempted to murder me and my boyfriend, but she failed. Our cops from the Philippines arrested her, which is why she is being detained.", confident kong sagot sa reporter.

Nagtinginan yung mga interviewer at parang nagulat sila sa sinagot ko.

"She followed us back to the Philippines after the scandal here, and we had no idea. She attempted to murder my boyfriend because she is obsessed with me, which led to her arrest and imprisonment. I'm sorry for her and her fans. I did not killed her.", naiiyak na 'ko at di ko na mapigilan.

Naririnig ko na sinisigawan at minumura na 'ko ng mga supporters tsaka mga fans niya sa labas.

Binabawalan at pinapagalitan na sila ng mga security dahil sa sobrang ingay nila.

"Where are your proofs?", hinanapan nila 'ko ng pruweba kaya nilabas ko.

Buti na lang, may baon akong newspaper galing sa Pilipinas.

Kahit tagalog yung pagkakasulat ng mga article, alam ko naman na maiintindihan nila 'yon dahil sa picture.

Inabot ko sa kanila 'yon bilang ebidensiya.

Nagulat sila at napatingin sa'kin na totoo yung mga sinabi ko dito sa harap.

"The truth will always win, Mr. Kim.", bulong sa'kin ni Mr. Smith.

Parang nahihilo na naman ako kaya hindi ko marinig yung mga sinasabi nila sa'kin.

Nakapikit lang ako para mawala yung hilo ko.

Naninibago na yung katawan ko dahil biyahe ako ng biyahe.

"Mr. Kim? Are you alright?", tanong sa'kin ni Tyuzu.

"I-I'm fine. Don't worry.", sagot ko kahit sobrang nahihilo na 'ko.

"What do you intend to do after this? Will you keep working now that Ms. Joy Park has died?", tanong sa'kin ng isang babaeng reporter.

"Maybe I'll go back to the Philippines and resume my normal life there. I believe I have completed my job as an author here in America. I believe I have completed my commitments.", sagot ko at napatingin sa'kin si Mr. Smith na halatang nagulat at nalungkot sa mga sinabi ko.

"What are you saying? You will going to sign off?", pabulong na tanong sa'kin ni Mr. Smith.

Tumayo ako at lakas loob na humarap sa kanila.

"Thank you for all the support. Thank you for your smile and the love you showered on me. You are all my sources of inspiration for all of my stories and works. You gave me a lot of optimism that I would be able to discover my dream of being a great author. Thank you, Mr. Smith, for guiding us into the publishing house. And thank you, Mr. Parker, for accepting and raising me over the years to become a great and successful author. I'll cherish all of my experiences here. Thank you very much to all of my supporters and fans. We had a great time together. For my last speech, I am Winter Bear.. signing-off.", speech ko sa kanila habang nagpipigil ako ng luha.

"Don't leave us, please? We're here to support you no matter what happens.", naiiyak na sabi ng mga fans at supporters ko.

Siguro, ito na yung tamang oras para bumalik sa normal kong buhay.

Malayo sa media, magkaroon ng private life kagaya lang ng dati.

Hindi kaya ng konsensiya ko na makita yung sarili ko na successful habang may isang tao yung nasira yung buhay dahil sa'kin.

Hindi ko gusto na mamatay siya.

Ang gusto ko lang naman sana is magbayad siya sa mga kasalanan na ginawa niya.

Kaya buo na yung desisyon ko, I will quit.

Kinuha ko yung bag ko at umalis na sa loob ng event habang nakapaligid pa rin sa'kin yung mga personal assistant ko.

Pumasok na 'ko sa loob ng Van at sinundan nila 'ko.

"What is that?", tanong ni Mr. Smith.

"Yes, I used to aspire to be a successful author, but I'm no longer able to do so. I'm no longer able to do it. As a result of what happened, one life has now been lost, and her dream has already vanished. I simply cannot function when I am devoured by guilt.", paliwanag ko.

Alam ko na hindi naman ako yung pumatay kay Joy pero kahit anong gawin ko, ako pa rin yung dahilan kung bakit siya nagpakamatay.

Dawit pa rin ako sa dahilan ng pagkawala niya kaya di na kaya ng konsensiya ko.

"No. Please don't leave us, Taehyung. You are now the only heart of the Publishing House. What about your novels? Your works? Your stories?", pinupursigi niya pa rin talaga na wag akong magquit, pero final na yung decision ko.

"Mr. Smith, you have a lot of great underated authors in your Publishing House. I'm not the only one who can write great novels like I did. Give them a chance. I want to give them a chance to shine as a great and successful author like me. They are capable of doing what I am capable of doing.", explanation ko.

Hinawakan ni Mr. Smith yung mga kamay ko at bakas na bakas sa kaniya yung lungkot.

"If that's what makes you feel comfortable and safe, I'll respect your decision. Thank you for all of the wonderful memories you've given to so many people at Publishing House and across the country. Outside of your career, I hope and pray a normal and peaceful life for you. Wishing you all the best, Mr. Kim.", farewell message niya sa'kin kaya pumatak yung mga luha ko.

Hindi ko maiwasan na hindi maiyak dahil sa ginawa ko at sa mga nangyari.

Alam ko na umabot na sa Pilipinas 'tong mga nangyari ngayon at alam ko na alam na nina Mama, Ate at Jungkook yung ginawa ko dito.

Makakasama ko na sila ulit ng matagal.

Ngayon talaga ako sobrang sinubok ng panahon.

Ngayon na 'ko pinapili kung career or love.

Pinili ko na yung love dahil minsan lang 'yan at panghabambuhay na.

Yung career, ang dami kong pwedeng mahanap sa Pilipinas pag-uwi ko, pero yung family at si Jungkook, wala na 'kong mahahanap na katulad nila.

Mahal ko yung trabaho ko dito, pero mas mahal ko sila.