AMBON Presents..

AMBON Presents1 - 32

It's Damon's pamamanhikan day...

I'm at my Unit my parents. I'm sitting at the couch habang ang parents ko ay nakaupo sa seperate chair. Sila Damon na lang ang hinihintay namin kasama ang parents niya. Sinundo niya kasi ang parents niya kaya wala din siya dito.

Habang nag hihintay kami, nakatitig lang sa'kin si Papa. Parang may gusto niyang sabihin sa tingin niya pero wala naman siyang sinasabi.

Geez! Mas gusto kong mag salita siya kesa nakatitig lang siya sa'kin.

Tumingin nalang ako kay Mama, mas maaliwalas kasi ang mukha niya kesa kay Papa.

"Don't scare your daughter, Bernard!" Mama scolded him.

I just nodded saying she's-right.

"I just can't still believe na buntis na siya. She's still young. Alam mo kung ilang taon nag buntis ang Mama mo? 27 years old. You are only 21 and now your pregnant. I know you love him, pero sana nag hintay manlang kayo bago maka-graduate. Ngayong buntis ka na at nag aaral pa, ano ng plano mo ngayon?"

He's mad.

I looked down. "Uhm... Tatapusin ko lang po 'tong semester tsaka po muna ako hihinto pangsamantala. I'm really sorry, Pa."

Bumuntong hininga lang siya na parang nag sasabing wala-naman-na-siyang-choice. "Nag aalala lang ako para sa'yo at para sa apo ko."

"Don't worry Pa, i will take care of myself and my baby. I promise. And also nandyan din si Damon to take care of us kahit na uhm..."

"Kahit na?" Mama asked for me to continue my words.

"May uh... May amnesia siya."

Nagkatinginan silang dalawa dahil sa inimform ko. "May amnesia siya?!" Gulat na tanong ni Papa.

"Opo. Pero wala naman pong nag bago sa'min. I mean, merong kunti pero kahit noong mga unang araw na hindi niya 'ko makilala. Mukhang hindi naman po nawala 'yong feelings niya sa'kin."

"Good to hear that."

Nakarinig na kami ng doorbell na dahilan para maputol ang paguusap namin. Baka sila Damon na 'yon.

Ako na ang tumayo sa'min para pagbuksan sila ng pinto. Sa pagbukas ko nito tatlo silang nakita ko. Si Tita, Damon and i think 'yong Papa na ni Damon na ngayon ko lang na meet. May bitbit silang foods para siguro sa pamamanhikan na 'to.

"Magandang araw po." Bati ko. Bumeso ako ako kay Tita habang sa Papa naman ni Damon nag mano ako bilang pag galang.

"Nice to meet you, hija." Tito said.

I smiled. "Nice to meet you din po, Tito."

"Hi hija, how are you?" Tita asked smiling.

"Ayos naman po Tita, sa morning sickness lang po ako medyo nahihirapan."

"Mas lalong lumala din ang pagiging moody niya." Dagdag ni Damon.

I just give him a sweet glare. He just smirked at me.

Tita just laugh, softly. "Pasok na tayo, baka hinihintay na tayo ng parents mo."

"Sige po."

Hinayaan ko na silang pumasok. Huli sa kanila si Damon, huminto siya sa paglalakad nang makalapit sa'kin.

"Kinakabahan ako." Pagamin niya.

"Kita ko nga."

"Anong gagawin ko?"

"Just be yourself. Ipakita mo lang kung gaano ka ka-in love sa'kin."

"'Yon ba talaga ang dapat na gawin ko?" Kunot noo niyang tanong.