𝐓𝐄𝐀𝐂𝐇𝐄𝐑 ❦ 𝓣𝓪𝓮𝓱𝔂𝓾𝓷𝓰 ✓

🌹6.BÖLÜM🌹

Bay Kim ile olan iddiamız dışında pek bir şey düşünemiyordum.Çünkü onu,her türlü davranışı uygulayabileceğime dair ikna etmiştim.Kabul edebileceği aklımın ucundan dahi geçmemişti oysaki.

Şu anda evdeki herkes uyuyor,2 kişi dışında.Ben ve Bay Kim hala ayaktayız.Bu demek oluyor ki Bay Kim'le olan iddiamın ilk aşamalarını başlatabilirim.Her zamanki gibi sinsi bir gülüş attım kendi kendime ve son derece açıklıkta olan pijamalarım ile test kitabımı alıp odamdan dışarı çıktım.Bay Kim'in kaldığı oda koridorun en sonundaki tek odaydı.Kapısını tıklattıktan sonra içeri cevap almadan direk daldım.Bay Kim yatakta uzanmış telefonuyla oynuyordu ve o kadar tatlı görünüyordu ki,kapıda o şekilde durup saatlerce onu izleyebilirdim.Hafifçe öksürdüm.

"Bay Kim,test kitabında bir soruyu çözemedim de yardım edebilir misiniz?"

Dedim ve gülümsedim.Aslında test kitabı onu görmenin bir bahanesiydi.Beni görünce elindeki telefonu bırakıp hızlıca yataktan kalktı.Beni süzdükten sonra boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

"Ihmm...Ne sorusu? Bir bakayım."

Test kitabını sıkıca tuttuğum ellerimden sıyırıp aldı.Yatağın kenarına oturdu.Bende yanına gidip oturdum.

"Bak şimdi..."

deyip soruyu çözerken anlatmaya başladı.Nedense soruları dinlemek yerine sadece onun yüz hatlarını inceleyebiliyordum.Sanki kulağımda birden bir bariyer oluştu ve matematik çözümlerini duymak yerine sesi bir melodi gibi gelmeye başladı.

"Anladın mı? Şu alttakini de sen çöz."

Kadifemsi sesiyle irkildim fakat dediklerini duyunca afalladım.Nedeni çok basitti,ben onu dinlememiştim ve bu yüzden bir sonraki soruyu çözemezdim.Kalemi elime alıp yutkundum ve bir süre anlamsız şekilde yüzüne baktım.Kafasıyla test kitabını gösterince kafamı test kitabına çevirdim ve soruyu okurken yanlızca altını çizebildim.

"Efendim ben bunu çözemem."

"Neden? Az önce anlattım ya."

"Efendim biliyorum az önce anlattığınızı fakat ben sizin anlattıklarınızı dinlemedim."

Kaşlarını çattı ve derin nefes aldı.

"Madem dinlemeyecektin eline test kitabını tutuşturup neden geldin?"

Haklıydı neden gelmiştim? Kalbim beni durduk yere buraya saçma bir sebepten ötürü onu görmek için sürüklemişti.

"Efendim...Buraya geldim çünkü...Sizi seviyorum! Hemde çok fazla!"

dedim gözlerimi kapatıp.Ne tepki verdiğini henüz görmek istemiyordum.Bir kaç dakikanın ardından karşı taraftan gülme sesleri yükseldi.Gözlerimi araladığımda karşımda kahkahalara boğulan Bay Kim vardı.

"Ne? Ne varda gülüyorsun?!"

dedim sitemle.Tamam kızabilirdi fakat beni bu şekilde aşağılayamazdı.

"Tamam tamam bende seni seviyorum öğrenci."

dedi ve birden ciddileşti.

"Tekrar anlatıyorum dinle!"

Başımı salladım ve dinlemeye başladım.Bu sefer ciddi anlamda dinlemiştim ve sorduğu soruyu yapmam 5 dakikamı bile almamıştı.

Onu çok seviyordum ama bir yandan da ani ve sert tavırlarından korkuyordum.Fakat her ne olursa olsun o beni sevecek ben buna inanıyorum.

"Efendim size bir şey soracağım,neden şu anda kimseyle çıkmıyorsunuz?"

Ders anlatırken birden sözünü kestim ve içimi kemiren soruyu sordum.Kafasını kaldırıp gözlerini gözlerime dikti.

"Canım istemiyor."

"Peki niçin? Acaba kendinize uygun birini bulamadığınızdan olabilir mi?"

"Bilmem,hem sanane bundan!"

Dedi ve test kitabını bırakıp eline telefonunu aldı.

Beni takmaması hatta duymazdan gelmesi sinir ediyor.Böyle,bağırıp çağırma isteği uyandırıyor içimde.

"Bay Kim sorularımdan neden kaçmaya çalışıyorsunuz ki? Sonuçta ben liseli bir öğrenciyim lütfen bana abilik yapın!"

İnadına daha da üsteliyordum bana dediklerini.O beni gıcık ediyorsa bende onu aynı psikoloji ile etkileyecektim.Fakat ters giden bir şey oldu ve Bay Kim elindeki telefonu yatağın bir kenarına fırlatıp beni altına aldı.Gözlerimin içine dik dik bakarak,

"Bunu mu istiyorsun?"

Dedi.

"Sana öğretmenin gibi değilde bir sapık gibi mi davranayım? Ya da seninle sırf lanet bir uçkur hevesine çıkıp işimi bitirdikten sonra seni bir köşeye mi atayım?"

Sert nefesi defalarca yüzüme çarptı.Köşeye sıkışmıştım.Elbetteki böyle bir şey istemiyorum fakat bana küçük kardeş muammelesi yapmasını da istemiyorum.

"Bak,sana şu anda saygı ifadesi kullanmadan sesleneceğim."

Sertçe yutkundum ve devam ettim.

"Taehyung! Bana kardeşinmişim gibi davranma! Aramızda bir kan bağı yok.Ayrıca sürekli ben öğretmenim sense bir öğrenci muammelesi yapma bana.Benden 7 yaş büyük olabilirsin fakat bu benim seni sevmeme engel değil! Elbetteki senin de beni sevmene engel değil,fakat sen bunu görmüyorsun ve beni sürekli küçük çocukmuşum gibi azarlama yolundasın! Bunları yapma!"

Dedim.Sesimi yükseltmiştim fakat evdekilerin duyacağı kadar yüksek değildi.Sonunda içimdekileri dökebilmiştim.Derin bir nefes verdiğimde yüzlerimizin çok yakın bir mesafede olduğunu fark ettim.

Nefeslerimiz ikimizin arasında karışırken dudaklarımda bir baskı hissettim.Gözlerim faltaşı gibi açılırken Bay Kim'inkiler kapalıydı.Acemice karşılık vermeye çalışıyordum.Elleri kalçalarımda gezinirken hafif bir inilti kaçtı ağzımdan.Bay Kim'in dudakları gerildi çünkü benim iniltime gülmüştü.Elleri bel oyuntuma geldiği sırada telefonu çaldı ve o büyülü an birden bozuluverdi.Tanrım neden!?

Bay Kim hızlıca üzerimden kalkıp telefonunu eline aldığı gibi odadan çıktı.Yatakta tek başıma oturakalmıştım.Neye uğradığımı şaşırmıştım resmen.Odanın penceresinden dışarı doğru baktığımda bizim evin hemen önünde duruyordu ve biriyle hararetli bir şekilde konuşuyordu.Arada sırada ise gülüyordu.

İçim içimi yiyordu,kim olabilirdi ki bu? Konuşmasını bitirip yanıma geldiğinde ortamda derin bir sessizlik oluştu.Ne desem ne yapsam bilemedim.

"Ihm...Ben gideyim."

Dedim ve yanından geçmeye çalışırken kolumdan tuttu.

"Böyle bir şey bir daha olmayacak iddia falan yok! Bundan da hiç kimseye bahsetme!"

Tüm bunları yüzüme bakmadan söyledi,ardından kolumu bırakıp gitmeme izin verdi.Gözlerim dolmuştu hızla odadan çıktım ve kendi odama koşup kapıyı kilitledim.Yatağımın içine girip sessice ağlamaya başladım.Göz yaşlarım yastığımı ve ağzımı kapadığım ellerimi ıslatıyordu.Fakat neden bu denli sesiz ağladığımı bilmiyordum.Belkide kalbim onun sesimi duymasını istemediği için beynimde bu şekilde komut vermişti.

Ağlamaktan artık yorgun bir haldeydim ve gözlerim artık açık kalmaya dayanamayıp kapandı.

HEPİNİZE MERHABA!!! UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR.YENİ BÖLÜMDE BOMBA BİR ŞEY OLACAK! MERAKLA BEKLEYİN!