𝐓𝐄𝐀𝐂𝐇𝐄𝐑 ❦ 𝓣𝓪𝓮𝓱𝔂𝓾𝓷𝓰 ✓

🌹34.BÖLÜM🌹

Arabadaki derin sessizliği öksürüğümle bozdum.

"Babacım,sanki bende biraz hasta gibiyim acaba gitmesek mi?"

Dedim yalvarır bakışlar atıp fakat babamın ters bakışıyla olduğum yere mıhlanmıştım.Galiba artık sınırlarımı zorlamamam gerekiyordu.

"Tamam susuyorum."

Dikiz aynasından babamın baş sallayışını gördüm ve daha çok sinirlendim.Çok az kalmıştı ve Taehyung'dan ise bir haber yoktu.Telefonu açtım ve hızlıca çaktırmadan bir kaç mesaj yazdım.Sonunda istediğim cevabı alınca rahatça arkama yaslandım.Şükür halledeceği işleri halletmişti ve hastalık için de bir şeyler yapmıştı.

Babam arabayı park eder etmez hemen indim ve

"Şey....Ben bir önden gideyim de kapıyı çalayım,kapıda kalmayalım sonra."

Dedim ve yalandan gülümseyip evin kapısına koştum.Bir hışımla önce zile bastım sonra da aralıksızca kapıyı çaldım.Bir kaç dakika sonra açtığında gülümsedim tipi tam bir hasta gibi görünüyordu.

"Bay Kim, duydum ki hasta olmuşsunuz bu yüzden sizi bir ziyarete gelelim dedik.Umarım rahatsız etmiyoruzdur?"

Babamın elini omzumda hissettiğim an biraz gerildim normalde pek yapmadığı bir şeydi çünkü bu.Taehyung ise yalandan bir kaç öksürüp gülümsedi.

"Yok Efendim aksine mutlu oldum."

Dedi gözlerimin içine bakarken.Çok güzel buradan anlıyoruz ki Tae'nin elinden çekeceğimiz var.

Yavaşça içeriye geçtik ve o sırada Sunhee yani üvey anneciğim,

"Ben sana güzel bir yosun çorbası yapayım onu iç ve çabucak iyileş."

Bazı zamanlar seviyordum bu kadını yerinde davranabiliyor fakat bazı zamanlar ise nefret ettiriyor kendinden.Keşke bir yerinde dursa da sevip sevmediğime karar verebilsem.

"Eee Taehyung anlat bakalım havanın çok da soğuk olmadığı bu zamanlarda nasıl gribe yakalandın?"

Babamın sorusu beni boğulurmuşcasına öksürtmeye yetmişti.Haklıydı,biz böylesine bir yalan atmıştık ortaya fakat gerçekçiliğini düşünmemiştik hiç.

"Efendim gerçekten ben de bilmiyorum fakat son zamanlarda soğuk şeyleri yiyip içmeyi fazla kaçırdım sanırım ondan."

Tanrım şükür ki Tae bir şekilde halledebiliyordu.Keskin zekâsına diyecek yok.

"Babacım acaba Bay Kim'i sorularla sıkmasak mı? Sonuçta hasta ziyareti."

Dedim ve olabildiğince masum bir gülüş attım.

"Haklısın kızım,sen de kusura bakma Taehyung meslek hastalığı sorgulama mevzuları bilirsin."

Ortamda bir sessizlik oluştu.Babam telefonuna bakarken ben ve Tae resmen telepatik şekilde anlaşmaya çalışıyorduk. Gerçi daha çok ben parçamı kurtarmaya çalışıyordum da diyebiliriz.

Durdurak bilmeyen göz dramalarının arasına Sunhee'nin

"Çorban hazır!"

Sesi girdi.Bir anda dönüp ona baktık elinde tepsiyle bir kase yosun çorbası vardı. Tepsiyi Tae'ye uzatıp gülümsedi. Nazikçe kaşığı kavrayan parmakları dikkatimi çekti ve bir anda yine onun o mükemmel büyüsüne kapılıp gittiğimi fark edememiştim. Cidden bir insanın kaşık tutuşu,kaşığı azına götürüşü ve yudumlayışı nasıl bu kadar büyüleyici olabilir ki? Hayır gayette insani bir varlık sonuçta fakat onu özel kılan farklı şeyler var sanırım özellikle  de benim gözümde.

Çorbasını bitirdikten sonra garip bir dürtüyle tepsiyi önünden aldım ve mutfağa götürdüm. Geri döndüğümde Sunhee'nin hazırlandığını gördüm.

"Babacığım,gidiyor muyuz?"

Henüz gidemezdik,gitmemeliydik. Daha özlemimi giderememiştim biraz daha kalıp onunla vakit geçirmek istiyordum.Bu yüzden de bir şeyler yapmam gerekiyordu.

"Evet Eunsun,hadi sen de hazırlan."

Aklıma gelen fikirle sinsice gülümsedim.

"Şey..baba ben gelmeyeceğim çünkü sınıf arkadaşlarım Bay Kim'i ziyarete geleceklermiş bu yüzden bende onları burada karşılayayım dedim. Haberleştik bir de şimdi gidersem olmaz ayıp olur. Ben burada kalayım akşam eve gelirim?"

Parlak zekâlık olmak bir başka cidden.Kendimi seviyorum bu konularda.

"Sınıfca mı? Yorulmasın Taehyung? Ha?"

Sorgularcasına bir bana bir de Tae'ye baktı. Kaşla göz arasında bir işaret çaktım.

"Yok Efendim hem benim için de iyi olur öğrencilerimi görmek. Eunsun da kalırsa burada yardımcı olur."

"Peki madem o zaman geleceğin zaman beni ararsın seni alması için şoförü gönderirim."

Başımı olumlu anlamda sallayıp Sunhee ve babamı evden çıkana kadar takip ettim.Arkalarından  kapıyı kapatıp içeriye döndüğümde ise koltuktan fırlayan bir adet Tae vardı karşımda ve de pek hoşnut bir yüz ifadesi yoktu.

Ellerimi teslim olurcasına kaldırdım,

"Biliyorum her şey çok ani ve hızlı gelişti fakat bak şu an ne güzel atlattık öyle değil mi? Baş başayız,akşama kadar bir sürü vaktimiz var!"

Dedim.Yavaşça bana doğru adımlarken,

"Evet haklısın bas başayız ve aksama kadar vaktimiz var. Sen ve ben!"

Dediğinde yüzündeki sırıtış pek beni memnun etmemişti...

ÇOK UZUN BİR ARADAN SONRA YB ATABİLDİM BUNA BEN DE ÇOK ŞAŞIRDIM 🤔😂 NEYSE BİZ SONUCA BAKALIM UMARIM SEVERSİNİZ VE GÜZEL YORUMLAR YAPARSINIZ! 💜 BIR DE YENİ BIR HİKAYEYE BAŞLAYACAĞIM UMARIM ONU DA SEVER VE BU HİKAYE KADAR TUTULMASINI SAĞLARSINIZ!💜🤗