𝐓𝐄𝐀𝐂𝐇𝐄𝐑 ❦ 𝓣𝓪𝓮𝓱𝔂𝓾𝓷𝓰 ✓

🌹13.BÖLÜM🌹

Bir elimdeki mektuba bakıyordum bir de aklımdan geçenlere cevap arıyordum.Beni sevdiğini söyleyip terk etmesi...bu da ne demek oluyordu? Hem biz hikayenin sonunun mutlu biteceğine bu kadar eminken hiç bir yere gidemez!

Göz yaşlarımı sildim ve kendimi toparlayıp mektubu açtım.Artık ağlamayacaktım ve sevgimin,sevgilimin peşinden ne pahasına olursa olsun koşacaktım.

"Nasıl başlasam bilemiyorum yazmaya,fakat bir şekilde sana kendimi anlatmam gerekiyor.Senin iyiliğin için görev yerimin değişmesini kabul etmek mecburiyetinde kaldım.Fakat sakın benim yüzümden oldu diye düşünme çünkü benim de hatam var..

Sen bu mektubu okurken belki de ben hava alanına gidiyor olacağım,ya da uçağa binmiş yeni görev yerime gidiyor olacağım.Ama sakın ümitsizliğe kapılma ve seni terk ettiğimi düşünme çünkü çok yakın bir zamanda geri döneceğim ve birlikte mutlu bir sona imza atacağız.

~Kim Taehyung"

Ne yapsam bilememiştim beni ikilemde bırakmıştı.Kalbim 'dayanamazsın sen ara' diyordu fakat aklım 'böyle yazdığına göre demek ki bir bildiği var' diyordu.Elimde mektupla kalakalmıştım.

"O elindeki ne?"

Kafamı hızla sesin geldiği yöne çevirdim.Baekhyun'u görünce elimdeki kağıdı katlayıp cebime sıkıştırdım.

"Çok önemli bir şey değil.Boşver neyse nasılsın?"

dedim bişey anlamasın diye.Bu yaptıklarıma pek anlam verememişti ama uzatmayıp yanıma oturmuştu.

"Canım sıkıldı ve sana bir bakayım dedim.Çünkü en iyi sohbeti seninle yapabiliyorum."

"Hadi ordan Baek! Ciddi misin?"

Alaycı bir bakış attım ona.Şaka yapıyor olmalıydı öyle değil mi? Benim sohbetimi seviyor? Benimle sohbet etmek isteyen nadir kişilerden biriydi.Gerçi ben toplu sohbet yapılırken konuşmaya pek dahil olmazdım bu nedenle bazıları sıkıcı olduğumu söylerdi.

"Hayır gerçekten beni anlayabildiğini düşünüyorum ve bu nedenle seninle konuşmak bana iyi geliyor."

Deyip gülümsediğinde ona karşılık verdim.Kendi acıma derman olamıyordum belki ama bir başkasının rahatlamasını sağlayabiliyordum.Acılar paylaştıkça azalır derler fakat ben kendi acımı sanırım hiç bir zaman paylaşamayacağım...

Sınıfta çantamı toplarken Baekhyun yanıma geldi.

"Okul çıkışı işin var mı? Bir yerlere gitsek?"

Çantamın ağzını kapatıp sırtıma taktıktan sonra gözlerimi gözlerine diktim.

"Imm..Olabilir." dedim.

"O zaman ilk önce eve gidelim üstümüzü değiştirelim.Çünkü özel bir yere gideceğiz."

Şimdilik sorgulamadan kabul ettim.Okuldan çıktık ve eve doğru ilerlerken ilk önce eve giren ben olmuştum.Kapıdan Baekhyun'a seslendim.

"Baek! 1 saat sonra görüşürüz!"

Eliyle tamam işareti yaptığında bahçe kapısını geçip evin kapısının önündeydim.

Sabahleyin okuldan itibaren aklıma bile gelmeyen bu ev ve içindeki insanlar şimdi tekrar karşımda olunca içimde bir tiksinti oluştu.Hele de o Sun Hee denen o pisliğe.

Çantamdan anahtarları çıkartıp içeri girdim.Ayakkabılarımı ve üstümdeki ince hırkayı portmantoya bırakıp salona yöneldim.Şu an evde sadece o kadın vardı ve uzanmış televizyon karşısına film izliyordu.Bay Kim'in hesabını hepsinden soracağım!