𝐓𝐄𝐀𝐂𝐇𝐄𝐑 ❦ 𝓣𝓪𝓮𝓱𝔂𝓾𝓷𝓰 ✓

🌹18.BÖLÜM🌹

Müzikle okursanız sevinirim! Bir de satır içi yorum bırakırsanız buna da sevinirim.Okuması çok güzel oluyor.👍🏻❤

Şimdi tek başıma olduğum bu yolda,hem kendim hem de çocuğum için çabalayacaktım.Gerçi bilmeliydim böyle olacağını.Sonuçta annem her zaman çoğu erkeklerin korkak olduğunu,onlarla bir işe girişeceksem iki kereden fazla düşünmem gerektiğini söylerdi.Fakat ben pek aldırmazdım ama şimdi anlıyorum ki annem iddialarında haklıymış.Bende de hata vardı.Neden böyle hızlı bir şekilde boynuna atlamıştım ki? Ya da neden yatağına girmiştim? Ne kadar düşünsem de tek çıkar yolu dahi bulamıyordum.Hayatımda erkeklere olan güvenimi,saygımı ve akla gelebilecek diğer her şeyi kırmıştı.İçim viraneye dönmüştü ve kendimi nasıl toplayacağımı hiç bilmiyordum.

Yaslanmış olduğum beyaz pürüssüz ve bembeyaz olan duvardan,sırtıma işleyen soğuğu fark edince ayaklandım.Düşüneyim derken kendimi hasta edecektim anlaşılan.

Aslında pek de kafama takmamam gereken bir şey bu.Sonuçta her insan dünyaya annesi babası başında beklerken gelmiyor.Ayrıca ben çocuğuma hem anne hem de baba olabilecek kapasitedeyim,değil mi?

Lanet olsun! Kendimle bile çelişirken nasıl devam edecektim bu yola? Nasıl kalbimin sızısını dindirecektim? Beni ortada bırakmış ve çekip gitmişti.Bu acıya dayanabilecek bir kalbe sahip miydim ben? O'nsuz yaşayabilecek kadar cesaretim var mıydı ki?

İnsanoğlu böyleydi işte,karşısındaki ne yaparsa yapsın hâlâ o'nsuz olamayacağını düşündürüyordu sana.Hatta o olmadan dünyada tek kalmış hissine kapılıyordun.Hem de sen bütün bu çelişkilerle kendini yerken o belki de gününü gün edip eğleniyordu? En acısı da senin tüm bu yaşadıklarından haberi bile olmuyordu.

Yeni oturduğum koltukta biraz yayıldım ve elime telefonumu aldım.Galerime girdiğim gibi önüme onunla çekindiğim ya da onu haberi olmadan çektiğim fotoğrafları görünce sol yanımda bir sızı hissettim.Onu öylece silip atabilecek biri değildim.Belki sinirlenip ondan gitmesini istemiştim fakat tek kalabilecek miydim?

Tanrım! Neden bu şekilde ikilem arasında kalıyordum ki? Bir kendi başıma devam edebileceğimi söylerken bir de dayanamayacağımı düşünüyordum.Tanrım lütfen yardım et.

Galerimdeki fotoğraflara bakmaya devam ederken istemsizce sol gözümden bir damla yaş akıp çene altıma ulaşmıştı.Ben her fotoğrafı değiştirip yenisini gördüğümde kalbimdeki sızı da aynı oranla artıyordu.Neden böyle olmuştu? Hani beni her şeye rağmen seviyordu? Bensiz olamayacağını söylüyordu? Tamam,belki başta karşılıklı bir ilişkimiz yoktu fakat sonrasında gelişenlerin tümü yalan mıydı?

Kendime güçsüz olduğum için küfretme isteğine kapılmıştım.Ayrıca sadece küfür değil hakaret de etmek istiyordum.Hislerim çok çabuk değişiyordu ve bunun yanında fikirlerimde.Bir türlü sabit fikirli davranamıyordum.

İçimi bayan mutsuzluk sebebiyle seslice ofladım.Galeriden çıkıp kişilere girdim.Sanırım kafa dağıtmak için en ideal kişi Baekhyun'du.En azından onun espirileri yüzümü güldürdüğü kadar sıkıntılarımı unutmama da yardımcı oluyordu.

Belki de bir öğretmen yerine,yaşıtım olan bir öğrenciyi tercih etmeliydim.Ya da en başında Taehyung'u dinleyip onu unutma kararı almalıydım ki şu an bu durumda olmazdım.

Hayatımda neden tam mutlu oldum derken bir şeyler ters gidiyordu ki? Neden?

Başımı öne eğip gözlerimi yumdum.Deliler gibi ağlamak istiyordum...

Titreyen ellerimle telefonu kulağıma götürdüm.Telefonu ikinci çalıştan sonra açtığında kendimi toparlayıp mümkün olduğunca ona belli etmeden sakin ses tonuyla konuştum.Davetimi kabul ettiğinde yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamadım.

~

Deniz kenarında oturmuş dalgaları izlerken bir yandan da Baekhyun'la konuşup kendimi rahatlatmaya çalışıyordum.O dünyanın en iyi insanı olabilirdi.Kimin yardıma ihtiyacı varsa yanına koşuyordu.Gerçi Taehyung'ta öyleydi.Hiç kimseyi zor durumda bırakmazdı.Elinden geldiğince herkese yardım etmeye çalışırdı fakat bu sefer beni herkesten saymayıp yarı yolda bırakmıştı.

Derin bir iç çektiğimde Baekhyun bendeki sıkıntıyı farketmişti.Anlatmam için sıkboğaz ediyordu.

"Bak anlatmazsan seninle bir daha konuşmam." dedi bana dudak büzerken.Komik görünüyordu.Ben sırıtırken tekrardan konuştu.

"Ben ciddiyim Eun Sun.Konuşmam." diyip kollarını göğsünde bağlarken gözlerimi devirdim.

Bu haliyle bile beni güldürebiliyordu.Tanrı herkese onun gibi bir arkadaş bahşetmeli.

"Baekhyun,böyle yapma.Şu an anlatabilecek güç bulmuyorum kendimde.Lütfen,daha sonra anlatsam?"

Ona yavru köpek bakışları attığımda şükür ki kabul etti.Bana yaşadığı komik olayları anlatırken yine herşey eskisi gibi güzel görünmüştü gözüme.

BEN GELDİİİM!! CANIM SIKILDI VE KIZIN ACISINI BİR DE BU BAKIŞ AÇISINDAN GÖRELİM DEDİM.UMARIM BEĞENİRSİNİZ! SİZLERİ SEVİYORUM❤😙