𝐓𝐄𝐀𝐂𝐇𝐄𝐑 ❦ 𝓣𝓪𝓮𝓱𝔂𝓾𝓷𝓰 ✓

🌹10.BÖLÜM🌹

Yanımda hissettiğim sıcaklık beni nedense güvende hissetiriyordu.Onun kolları sığınabileceğim tek yermiş gibiydi.Gözlerimi hafif yukarı dikerek sordum.

"Keşke bir ömür boyu böyle kalsak öyle değil mi?"

"Hıhımm."

Mırıltılı sesler çıkartarak beni onaylamıştı.Ellerimi sıkıca onun beline doladım ve yerime biraz daha yerleştim.Sanırım başarmıştım.Umudumu yitirmeyip nice gayretler sonrasında onu kendime aşık edebilmiştim ve 7 yaş farkla da aşk yaşanabileceğini göstermiştim.Hayallerime ulaşmanın sevincini yaşarken çalan telefonum dikkatimi dağıttı.Zorla da olsa Taehyung'dan ayrıldım ve telefona baktım.Ekranda kocaman Babam yazısını görünce tekrar sinirlendim ve çağrıyı reddedip telefonumu kapattım.Elbetteki de Taehyung neler döndüğünü sormuştu.

"Eun Sun neler oluyor? Lütfen bana anlat ve baban seni merak etmiştir onu arayalım?"

Dediğinde başımı hayır anlamında 2 yana salladım.Bana gözlerini devirdi.

"Hadi ama! O senin öz baban,elbetteki de seni özlemiştir."

"Özlemiş olabilir fakat ben onunla konuşmak istemiyorum.Hatta sen hariç hiç kimseyle!"

Cidden durum böyleydi.Sadece Taehyung'a sarılı kalmak istiyordum.Taehyung'a tam sarılacakken bir adım geri çekildi ve olduğum yerde ellerim havada kaldı.

Kaşlarımı çattım.Ne yapıyordu bu?

"Eun Sun bana bak,"

Omuzlarımdan hafifçe sarsıp dikkatimi onda toplamamı sağladı.

"En azından ben arayıp iyi olduğunu ve benim yanımda olduğunu söyleyeyim?"

Kollarımı birbirine bağlayıp mecburen kabul ettim.Üşüdüğüm için tekrardan yatağa,battaniyenin altına girdim.O babamı arayıp her şeyi halletti ve birde ikimizle ilgili ufacık bir yalan söyledi.Benimle onun bu gece boyunca ders çalışacağı yalanı.

"Hallettim fakat uzun süre yalanlarla idare edemeyiz."

Biliyordum maalesef ki biliyordum.Bir gün mutlaka açıklamak zorunda kalacaktık ama en azından şu anlık tadını çıkarmak istiyordum.

"Lütfen artık yanıma gelir misin? Cidden çok üşüyorum."

Köpek yavrusu bakışlarımı tekrarladığım da buna dayanamayıp yanıma gelip ellerini belime dolamıştı.Mutlu bir şekilde gülümsemiştim ve ona iyice sokulmuştum.

"Düşünsene,çok değil 5 sene sonra ben bir hemşire olduğum da,nasıl olacak acaba?"

"Sana çok yakışacağına eminim."

Dediğinde istemsizce gülümsedim.Göz kapaklarımın ağırlaştığını hissedince uykuya teslim oldum.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sabah yanımda soğukluk hissedince gözlerim birden açıldı.Onu bulamayınca bir burukluk hissettim.Geceden bu yana üşümem geçmişti.Yataktan kalkıp aşağıya indim ve onu mutfakta omlet yaparken görünce gözlerime inanamadım.İşini yaparken çok ciddi görünüyordu.Kapı pervazına yaslandım ve o işini bitirine kadar onu izledim.Yüzümde ise şapşal bir gülümseme vardı.

Her şeyi halledip arkasına döndüğünde şaşkınlıktan ağzı açıldı.Ama şoku hızlıca atlatıp elindekileri masaya yerleştirdi.

"Benimi izliyordun sen?"

Dedi masaya geçerken.Toparlanıp bende masaya geçerken cevap verdim.

"Hayır,ne ala...Evet izliyordum! Çünkü...Çünkü çok tatlı görünüyordun."