Merhaba kadim dostum;
Öncelikle bir kaç gün seni boşladığım için özür dilerim. Çok yoğun günler geçirdim. Kafamı dosyalardan evraklardan kaldıramadım. Bu zaman zarfı içinde pek üretken davrandığım söylenemez. Öykümün yirminci bölümünü bitirdim. Yaklaşık 20 gün önce ayrılmış olduğum sevgilimle barışıp tekrar ayrıldım. İki gün işyerinde sabahlamak zorunda kaldım.
Bu hayatta asla tahammül edemeyeceğim yegane şey yalandır. Özellikle ilişkilerde yalan, benim için ihanetle eşdeğerdir. Çünkü, güven bir ilişkide en önemli şey olmalıdır. Karşı taraf size sürekli yalan söylerse bu onun size saygısı olmadığını gösterir. Neyse aşk hocası gibi konuşmayı bir kenara bırakmalıyım. Çok iyi anlıyor olsaydım, her ilişkide aynı sorunları yaşamazdım. Anlayamadığım neden bütün kadınlar bana yalan söylüyor? Ne var bu kadar yalan söyleyecek? Üstelik bu konuda hassasiyetimi ısrarla, defalarca kez dile getirmiş iken.
Bugün pek yazasım yok. Bilirsin böyle durumlarda içime kapanık olmayı tercih ederim. Söz konusu kalem kağıt dahi olsa içimdekileri dökmek çok zordur benim için. O yüzden senin affına sığınıyorum. Bir kaç gün kendimi şiirlere vermeyi düşünüyorum. Fakat aşk şiirleri değil. Memleket şiirlerine veresim var kendimi. Derslerimi yine boşluyorum. İşler biraz azalsın eksiklikleri tamamlamak da planlarımın arasında. Bu arada üniversite sınavlarına da çalışmam lazım. İki üniversite kesmedi. Bu gidişle çalışmak biraz zor ama, bakacağız artık. Neyse daha fazla uzatmadan sözlerime burada son vermek istiyorum. Sen benim için bir günceden çok daha fazlasısın. Bir dost, sırdaş, yoldaşsın. En azından yalan söylemiyorsun. İyi geceler kadim dostum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Günce
SachbücherYazılarımın bana zarardan başka hiçbir şeyi olmuyor. Tek bir faydasını görmedim bugüne kadar. Önceleri acaba ileride bir faydasını görebilecek miyim diye düşünürdüm, şimdi ise bir zararını görmesem bari diyorum. Keşke kötüye giden tek şey benim ruh...
