Bugün 23 Nisan Neşe Doluyor İnsan (!)
Neşeyi kim kaybetmiş ki biz bulalım. Bugün Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı. Bugün Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin kurulduğu gün. Cumhuriyet Devrim'ine giden yolda atılan en önemli adımlardan biri. Ve bu devrimin lideri Mustafa Kemal Atatürk, bu günü çocuklara armağan etmiş. Salt Kemalist biri olduğum söylenemez, ancak güzel bir jest olduğunu kabul etmek gerekir.
Fakat ben artık bugünün bayram olarak kutlanmasını büyük bir yüzsüzlük abidesi olarak görüyorum. Hatta bu yüzden arkadaşlarımın düzenlemiş olduğu ve beni de davet ettikleri Egemenlik Yürüyüşüne katılmadım.
Neden mi?
Katılmadım çünkü; Cumhuriyeti ilan eden o meclis, bugünlerde Cumhuriyeti yıkmaya çalışıyor.
Katılmadım çünkü; Devrimi gerçekleştirmiş olan Cumhuriyet Halk Partisi, artık karşı devrimcilerle, amerikan güdümlü cemaatlerle işbirliği içerisinde.
Katılmadım çünkü; o meclisteki iktidar partisi, ülkede muhafazakâr despotizm uyguluyor.
Katılmadım çünkü; o meclistekiler, bütün kaynakları yabancılara sattı. Türkiye Cumhuriyeti, Amerika ve Avrupa ülkelerinin açık pazarı haline geldi.
Katılmadım çünkü; o meclis zamanında Deniz Gezmişleri, Yusuf Arslanları, Hüseyin İnanları astı.
Katılmadım çünkü, o meclis Menderes'ten bu yana CIA'nın ve NATO'nun elinde.
Katılmadım çünkü; o meclis 60 yıldır gericilik pompalıyor.
Katılmadım çünkü; o mecliste, NATO'cu Menderes, Mason Demirel, CIA prensesi Çiller ve bunun gibiler Başbakanlık koltuğuna oturdu.
Katılmadım çünkü; o mecliste her daim kafası olan değil, parası olan oturdu. Partilere en çok parayı basan milletvekili adayı gösterildi. Biz de bizi en iyi sömürmüş olanları seçtik. Demokrasi adına!
Katılmadım çünkü; o meclis her zaman burjuva meclisi oldu. TİP hariç, o meclise giren her parti burjuva partisiydi. Alınan kararlar, işçilerin ve ezilen halkların değil, sermayenin ve işbirlikçi emperyalistlerin çıkarına oldu.
Katılmadım çünkü; bu bayram çocuk bayramı fakat dünyanın dört bir yanında çocuklar açlıktan, savaşlardan, soğuktan, sağlık hizmetlerinin yetersizliklerinden ölüyor.
Katılmadım çünkü; devletimiz(!) çocuk öldürüyor.
Katılmadım çünkü; Filistin'e düşen her bombada, çocuklar ölüyor, sakat kalıyor, evsiz kalıyor.
Katılmadım çünkü; dünyanın pek çok yerindeki savaşlarda çocuklar, yetim, öksüz kalıyor.
Katılmadım çünkü; bu ülkede binlerce çocuk işçi var!
Katılmadım çünkü; bu ülkede binlerce çocuk gelin var!
Katılmadım çünkü; pedofili denen aşağılık sapkınlık, devlet eliyle teşvik ediliyor!
Katılmadım çünkü; kız çocuklarımız başlık parası adı altında bir mal gibi alınıp satılıyor.
Katılmadım çünkü; bu ülkede kız çocukları, bizzat aileleri tarafından töre uğruna öldürülüyor!
Katılmadım çünkü; çocukların maden işçisi babaları göçük altında, o çocuklara ekmek yedirebilmek için can veriyor!
Katılmamamın sebeplerini bu şekilde günlerce yazabilirim. Ben bu dünya üzerinde ağlayan tek bir çocuk kalmayıncaya kadar, çocuk bayramı kutlamayacağım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Günce
Non-FictionYazılarımın bana zarardan başka hiçbir şeyi olmuyor. Tek bir faydasını görmedim bugüne kadar. Önceleri acaba ileride bir faydasını görebilecek miyim diye düşünürdüm, şimdi ise bir zararını görmesem bari diyorum. Keşke kötüye giden tek şey benim ruh...
