Hayatımın en zor dönemlerini, içimi dökmek, kendimle dertleşmek adına yazdığım bu günlüğü, zaman ayırıp okuyan, olumlu ya da olumsuz eleştirilerini paylaşan, sevincime, kederime, öfkeme, acıma ortak olan, yorumlarla ya da mesajla içten düşüncelerini benimle paylaşan herkese sonsuz teşekkür ederim.
Kendimle dertleşmek adına yazdığım bu günlük aracılığıyla, dertleşebileceğim çok değerli insanlarla tanıştım.
Hayat acımasız bir öğretmendir ve insana zarar veren her olayın ardından daha güçlü olabilmeyi öğretir. Asıl önemli olan ne kadar öğrenebildiğimizdir. Şahsım adına konuşacak olursam, geçen iki yılın ardından ruhsal anlamda yıkıcı her olay, beni daha güçlü bir adam yaptı. Zamanla insan geçmişte üzüldüğü sorunlarını unutup, kendine üzülecek yeni sorunlar yaratıyor. Bu konuda üstümüze yok. Fakat emin olduğum bir şey var ki, insanın alışamayacağı acı, kaldıramayacağı yük yok. Bu evren için zerre önemi olmayan basit organik canlılarız. Yarın ebediyen yok olacağız. Yok olmadan kendinizi yok etmek yerine, yok olana dek hayatın anasını ağlatın. Dilediğiniz her şeyi yapın. Hayat pişman olmak için çok kısa. Güzel bir hayat yaşamanızı dilerim.
Yarkın Atay
13.03.2018
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Günce
Non-FictionYazılarımın bana zarardan başka hiçbir şeyi olmuyor. Tek bir faydasını görmedim bugüne kadar. Önceleri acaba ileride bir faydasını görebilecek miyim diye düşünürdüm, şimdi ise bir zararını görmesem bari diyorum. Keşke kötüye giden tek şey benim ruh...
