Merhaba Kadim Dostum
Bugün işyerine gidip, işi bırakmak istediğimi söyleyeceğim. Ne yazık ki bu benim en zorlandığım kısım tam olarak bu. Sanki kendimi ihanet etmiş gibi hissediyorum. Bu da beni ziyadesiyle rahatsız ediyor.
Gittim ve işe burakmak istediğimi söyledim fakat adam bırakmadı bir türlü. Tabi ben varken oteli bana emanet edip, içi rahat bir şekilde diğer işleriyle ilgilenebiliyordu. Ben sadece receptionda durmakla kalmıyor, koca oteli idare ediyordum. yazışmalar, evraklar, personel maaşları vs. İşim rahat sayılabilirdi, maaşım düzenli ödeniyordu fakat daha profesyonel bir işletmede çalışıp, hem CV'mi daha işlevsel hale getirmek, hemde kendimi çok daha fazla geliştirmek istiyorum. Diğer otel hem evimle aynı semtte, hemde idarecilik vasfım olmamasından dolayı haftada bir gün tatil yapabileceğim. Bu otelde kalmaya devam ettiğim sürece tatil yapamayacağım besbelli. Şayet işler aksıyor. Ayrıca bu patronun karakterini sevmiyorum ve onun yanında çalışmak bana rahatsızlık veriyor. Personelini zerre kadar düşünmüyor. Maaşlarını sürekli aksatıyor. Benimkini günü gününe verse dahi, emekçileri sömürdüğü için buna katlanamıyorum. Anti profesyonel bir işletmede çalışmakta şahsen hiç hoş gelmiyor. Beni vergi kaçırmaya zorlamaları da cabası. Her neyse. Sonuç olarak o berbat yerden kurtulup, daha profesyonel bir şirkette çalışacağım için mutluyum. Keza iş çıkışı evime ve ailemin yanına gideceğim için de.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Günce
Non-FictionYazılarımın bana zarardan başka hiçbir şeyi olmuyor. Tek bir faydasını görmedim bugüne kadar. Önceleri acaba ileride bir faydasını görebilecek miyim diye düşünürdüm, şimdi ise bir zararını görmesem bari diyorum. Keşke kötüye giden tek şey benim ruh...
