Havaalanından çıkıp taksiye bindim.İçimden hiç gelmese de adresi söyledim.
~
Kapıda durup derin bir nefes aldım ve zile bastım.Birkaç dakika bekledikten sonra Olga kapıyı açtı. Yüzüme bakmadan "Kimi aramıştınız?" diye sordu.Cevap vermedim. Beni tanımasını istedim sadece.
Yüzüme baktıktan sonra donup kaldı ve "Violetta" dedi usulca.Sonra da durduramadığı gözyaşları yanaklarından süzüldü.
Daha fazla dayanamayıp elimdeki çantaları attım ve Olga'ya sıkıca sarıldım... Onu bu kadar özlediğimi hiç fark etmemiştim.
İçeriden merakla Romallo geldi.
"Violetta?!" deyip hızlıca geldi ve bana sarıldı.
~
Olga ve Romallo'ya Madrid'de yaşadıklarımı anlattım.
Onların yardımıyla odamı düzenledim.Yorgunluğumu atmak için banyo yaptım ve yattım.
~
Uyandığımda Olga yatağıma (yanıma) oturmuş saçlarımı okşuyordu.
"Hadi kalk küçük meleğim.Kahvaltı hazır."
"Tamam.Üstümü değiştireyim gelirim."
"Tamam" deyip beni öptü ve gitti.
Yataktan çıktım ve telefonumu çantamdan aldım.Korkarak da olsa Francesca'nın numarasını buldum ve aradım.
"Alo" dediğinde canımın ne kadar yandığını fark ettim.
"Alo,Francesca?"
"Evet?"
"Francesca ben...ben Violetta"
"Violetta?! Gerçekten sen misin?! Yıllardır nerelerdeydin?!"
"Madrid'e yerleşmiştim.Şey...ben döndüm Francesca"
"Ne?!"
"Döndüm Francesca.Buluşalım mı bir yerde?"
"Ta-tabii"
"O zaman Studio'da görüşürüz."
"Tamam.Violetta?"
"Efendim?"
"Seni çok özlemişim...Camila'yı da çağırayım mı?"
"Bende seni çok özlemişim... Çağır fark etmez benim için."
"Görüşürüz o zaman."
"Görüşürüz"
Telefonu kapattığımda içimde rahatlamayla birlikte üzüntü de vardı.
~
Kahvaltımı nasıl yaptığımı anlamadan bitirdim. Hızla evdekilerle vedalaşıp çıktım.
Studio'ya ilk ben gelmiştim. Onları beklemekten sıkılınca da bahçede gezinmeye başladım.
Nereye gitsem geçmişimdeki olayları hatırlıyordum.
♪ Flashback ♪
Yazandan;
Violetta,Studio'nun kapısına çıktığında León ve kız arkadaşı Lara'yı gördü. Onlara görünmek istemediği için ağacın arkasına saklandı. Konuşmalarını zaten duyamıyordu ama üstüne Tomás da gelince iyice duyamaz olduştu.
"Ne yapıyorsun burada Violetta?"
"Şştt! Sonra söylerim!"
Tomás, Violetta'nın baktığı yere bakınca gerçeği acı da olsa öğrendi.
"Onları izliyorsun Violetta! León senin kişiliğini yok ediyor! Sen bu değilsin!"
"Biliyorum ama elimde değil, Tomás!"
"Peki.Ama canın çok yanacak ve reddettiklerin de yanında olmayacak haberin olsun."
Tomás tam gidecekken León'un yüksek sesi duyuldu:
"Violetta'dan kurtulmaya çalışıyorum Lara!"
Tomás, Violetta'ya baktığında ağlamak üzere olduğunu fark etti. Onun yanına gidecekken Violetta eliyle Tomás'ı durdurdu ve koşarak oradan uzaklaştı.
~
Bu anı Violetta'nın aklına geldiğinde, Violetta birden nefes alamadı. Biraz sakinleşmeye çalışınca normale döndü.
Violetta'dan;
Kızlar nihayet geldi.
Camila, Francesca'dan hızlı çıkıp bana sarıldı. Ondan sonra da Francesca'yla sarıldık.
"Sizi ne kadar çok özlemişim!"
"Bende" dediler birlikte.
Çok üzüleceğimi düşündüğüm bu buluşmada her şey düşündüğümün tam tersi olarak gelişti.
Beynim ne kadar 'sorma' dese de, kalbimi dinledim ve sordum:
"Tomás ve León nasıllar?"
İkisi de durup birbirlerine baktılar. Sonra Camila başını olumlu anlamda sallayınca Francesca anlatmaya başladı.
"León sen gidince çok kötü oldu.Lara'dan ayrıldı ve senin peşinden gitti ama seni bulamadı, geri döndü.Artık Studio'nun öğretmenlerinden. Tomás'sa... sen gittikten sonra ortadan kayboldu. Onu aradık ama ulaşamadık."
"Nasıl yani?!"
"Evine gidip annesine sorduk.Annesi İspenya'ya, babasının yanına gittiğini söyledi. Sonra da ondan haber alan olmadı ama arada geliyormuş buraya." dedi Camila.
"Peki.Şu an León Studio'da değil dimi?!"
"Bilmiyoruz."
"Gitsek olmaz mı?"
Kızlar olumlu anlamda başlarını salladılar. Çantalarımızı aldıktan sonra yürümeye başladık.
Tam Studio'nun bahçesinden çıkacakken biri bana sertçe çarptı.
"Yuh ezdin!" diye bağırıp kolumu ovdum.
Çarpan adam da ayağa kalktı.Onun yüzünü görünce sanki dünya başıma yıkılmıştı.
"León?"
-----
-Elif
