Acı içinde inleyerek, "Ah, yavaş!" diye bağırdım. Saatlerdir giymeye çalıştığım elbisem olmuyordu! Ve bugün, Francesca'nın düğünü vardı!!
Çaresizce, "Olmuyor mu?" sorusunu sordum. Karnım şişmemişti ama neden elbise olmuyordu ki?!
C: "Fermuarı kapatamıyorum. Sırtında yağlanma olmuş, kapanmıyor. Hayvan gibi yersen, olacağı bu!"
Camila'dan uzaklaştım ve aynada, kendime baktım. Yüzüm bile şişmişti. Sürekli bir şeyler yiyordum. Sonuçta bu...
Odadan çıkıp, León'un yanına gittim. Gözlerim bayağı dolmuştu. Bugün arkadaşımın en özel günü ve benim halime bakın! Elbisesi olmayan bir nedime. Aman ne harika!
León boş boş bakıp, "Ne oldu sana?" dedi. Anlayamaz işte! Şimdi söylediğimde de, dalga geçecek. Franco'da iyi ki yok.
V: "Elbisem... fermuarı kapanmıyor..."
Gülmemek için dudaklarını ısırıp, "Gel bakayım sen," dedi. Başımı eğip, yanına gittim. Buz gibi ellerini, sırtıma koydu. Boynuma minik öpücükler bıraktıktan sonra, tek seferde kapattı fermuarı. Şaşkınlıkla ona baktım. Saatlerdir Camila'nın başaramadığını, ilk çekişte León başarmıştı!
V: "Nasıl yaptın?! Camila saatlerdir yapamamıştı oysa."
Kollarını göstererek, "Bunları boşuna mı yaptım?" dedi. Sanki çok kası vardı da...
V: "Ne var ki orada?"
L: "Kas?"
V: "Orada kas mı vardı? Bende başka bir şey sanmıştım. Malum, görünmüyorlar."
Burun kıvırıp, "Hıh!" dedi. Sonrada bana yaklaşıp, karnımı okşadı. "İyi mi küçük Violetta?"
V: "Herkes kız olduğunu düşünüyor ya! Erkek olursa ne yapacaksınız?"
L: "Kız olacağını hissediyorum. Unutma; adı da Eva olacak."
V: "Nasıl unuturum? Ama başka bir isim daha düşünüyorum."
L: "Nedir?"
V: "Eva Valentina. Franco için. Kardeşinin adı 'Valentina'ydı ama öldü. Bunu öğrendiğinde gerçekten çok mutlu olur."
León gülümseyip, "Benim biricik baş belam, böyle şeylerde mi düşünürmüş?" deyip, kocaman sarıldı bana. Saçlarımı da karıştırıyordu bir eliyle.
V: "Düşünürüm tabii. Neyse ya! Bırak beni. Saçımı yapmamız lazım daha. Sonra Francesca'nın yanına gidip, yardım edeceğiz. Çok işimiz var."
L: "Peki. Görüşürüz."
V: "Görüşürüz."
Arkamı dönmüş gidecekken, birden kolumdan tuttu ve kendine çekti beni. "Bu eksik olmamalı," deyip, dudağıma öpücük kondurdu. Kolumu nihayet bıraktığında, Camila'nın yanına gittim. Ludmila ve Lara da oradaydı.
C: "Kapatabildiniz mi?"
V: "Evet. Sen saatlerce uğraştın ama León, tek seferde kapattı. Yani sorun bende değilmiş."
C: "Hı hı öyledir."
Konuyu değiştirmek için, "Hadi saçlara geçelim artık," dedim. Çok heyecanlıydım. Bugün, aylardır görmediğimiz -hatta yıllardır görmediğim- arkadaşlarımız da gelecekti. Bende çok fazla sabırsızlanıyordum. Herhalde aralarında çocuk sahibi olacak tek kişiydim ama olsun. Mutlu sayılırım ben.
~
Francesca'yı zorla çıkardık odadan. Tutturdu 'Saçım iğrenç oldu,' demeye. Şimdi de salya sümük ağlıyor. Güzelim makyajı da mahvoldu. Son çare olarak, Marco'yu çağırdık. Bu sefer de 'Gelini nikahtan önce görmek uğursuzluktur,' demeye başladı. Bende sinirlenip, kolundan çekerek çıkardım onu. Pişman değilim.
