66.Bölüm

1.5K 37 2
                                    

Marotti'ye isteğimizi bir türlü kabul ettiremedik! Ne var ki Dieletta aşkı yerine Leónetta aşkı olsa? 

Bugün yine kavga çıkacaktı ama Diego gerçekten kaşındı!

Tamam, bana aşık ama Dieletta aşkının herkes tarafından sevildiğini hatta gerçek aşka dönüşmesini bile istediklerini neresinden uydurdu acaba? Çünkü öyle bir şey yok.

V: "İyi misin?"

L: "Evet, çok iyiyim. Ama Diego'nun boğazına yapışırsam, daha iyi olacağım."

V: "Boş ver onu. Kendi hayal dünyasında yaşasın."

L: "Sana sarkıyor ama!"

V: "Ben, onu umursamıyorum ki."

L: "Peki."

V: "Bir şeyler yapalım mı?"

L: "Ne gibi?"

V: "Bir şeyler işte. Hem...evimizdeyiz."

L: " 'Evimiz' mi?"

V: "Bizim için almamış mıydın burayı?"

L: "Ah, doğru. Bir an aklımdan çıkmış. Malum, işteki olay."

V: "Anladım."

L: "Eee...Bahsettiğin 'bir şey'i yapalım mı?"

V: "Olur."

Gülümseyip, dudaklarımızı birleştirdi ama tam o sırada telefonum çaldı. Arayan, Leonel. İkinci Serafina vakasıyla karşı karşıyayız...

León, merak eden bakışlarla bakmaya başladı. Bende çekinerek, telefonu açtım.

V: "Ne oldu, Leonel?"

'Leonel' ismini duyduğu gibi, bana sertçe bakmaya başladı.

Leo: "Bana 'Leonel' deme, 'Leo' de. Yorulmanı istemiyorum."

V: "Peki. Neden aradın Leo?"

Leo: "Geçen hafta, sonra görüşeceğimizi söylemiştin ama bir daha hiç konuşamadık. Sahilde buluşalım mı?"

V: "Eee...şey...bilmem ki..."

Leo: " 'Olur' de, bitsin."

V: "Leonel, benim bir sevgilim var ve bu durumlardan hoşlanmıyor."

Leo: "Hım. León mu?"

V: "Evet."

Leo: "Peki o zaman ama en azından...arkadaş kalsak?"

V: "O olabilir."

Leo: "Yaşasın! Neyse, sonra görüşürüz."

V: "Görüşürüz."

Telefonu kapatıp, León'a döndüm. Gözleri kocaman açılmış, adeta kızgın bir boğaya dönmüştü. Konuşmalarımızı dinlediği içindir büyük ihtimalle.

L: "Ne konuştunuz?"

V: "Duydun işte. Senin bu durumlardan hoşlanmadığını söyledim. O da, arkadaş kalmak istediğini söyledi. Sence kötü bir şey mi bu?"

L: "Gözüm üstünde olacak."

V: "Ağh, peki."

Bir anda hiçbir şey olmamış gibi sırıtıp, "İşimiz?" dedi.

V: "Hiç havamda değilim."

L: "Ama biraz önce?"

V: "Leonel arayınca, moralim bozuldu."

L: "Moralini düzeltebilirim."

Ona 'üzgünüm' bakışlarımdan atsam da, umursamadı. Bana iyice sokuldu.

♪ ♫ GEÇMİŞİN İZLERİ ♫ ♪ |2.KİTAP|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin