"Günaydııın. Angie uyandı mı?"
"Sana da günaydın. Uyandı, dışarı çıktı ama."
"A-a nereye gitti ki?"
"İşinin olduğunu söyledi."
"Olga nerede?"
"Mutfakta kahvaltı hazırlıyor."
"Tamam."
Mutfağa gittim. Olga'ya yardım ettim ve çabucak hazırladık masayı.
"Angie'nin nereye gittiğini biliyor musun?"
"Hayır."
"İkinize de mi söylemedi bir şey?"
"Hayır." dediler.
"Ama Romallo'ya söylediyse bilemem. Bayağı iyi dost oldular."
"Olgaaa!"
"Ne?!"
"Angie'yle aramızda bir şey olduğunda şüphelenme. Birincisi; o evli ve hamile. İkincisi; o benim kızım."
"Benim, bunu söylemek istediğimi de nereden çıkardın şimdi?"
"Ne zaman yanımda bir bayan görsen, canavara dönüşüyorsun."
"Hah! Yalan söyleme! Ben öyle bir şey yapmam!"
"Violetta, sen ne diyorsun bu konuda?"
"Eeee... Iıımm... Sanırım Romallo'yu haklı buluyorum."
"Öyle mi küçük hanım?"
"Yaaaanii."
"Siz önceden kararlaştırdınız bunu. Biliyorum ben!"
"Ya Olgiiiş."
" 'Olgiş' deme bana!"
"Ama ben seni de haklı buluyorum. Sadece Romallo'yu birazcık kıskanıyorsun, o kadar."
Romallo, kaşlarını havaya kaldırıp "Birazcık mı?!" dedi.
"Sen sussana Romallo!"
"Yani, yine ben haksızım. Öyle olsun."
"Olgiiiiş. Hep sen haklısın ama bu konuda Romallo."
"Sadece bu seferlik ama, dimi?"
"Evet!"
"Tamam."
Olga'ya sarıldım.
"Hem, seven insan kıskanır."
"Duy, Romallo, duy!"
"Duydum."
Kahvaltımızı yaptık ve masayı topladık.
Angie, hala gelmemişti. Dayanamadım ve aradım.Ama o uyuz olduğum 'Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor. Lütfen daha sonra tekrar deneyiniz.' sözleri çınladı kulağımda. Bende söylene söylene, sesli mesaj bıraktım.
Telefonu masaya koymamla, çalması bir oldu.Angie'dir diye hevesle açtım.
"Angie?!"
"Angie mi? Violetta, ben Tomás."
"Tomás mı?"
"Evet?"
"Hım. Ne oldu?"
"Canım sıkıldı, 'arayayım' dedim."
"Hım."
"Angie'ye ne oldu?"
"Kayboldu. Aradım ama telefonu da kapalı."
