(R18)Tinamaan Ako Sayo (DYLAN MONTERELAOS)

CHAPTER 22

[DYLAN]

"HE MUST be drunk out of his mind."Boses ni Xian.

"Hey dude! once you start,you keep going."Tinapik ako ni Clifford sa balikat.

I'm sobber and i couldn't think properly.Nasa condo ako kasama itong dalawang matalik naming kaibigan.

Alam nilang nililigawan ko ulit si Abigail kaya todo support naman sila. But damn it, ang hirap pala ligawan ang babaeng hindi ka gusto.

Alam kong ayaw talaga sa akin ni Abi, pero umaasa pa rin akong magustuhan niya ako kaya hindi ako sumusuko.

Sa loob ng dalawang buwan na hindi ko siya nakita at nakakausap ay nagmistula akong miserableng tao.

Parang bumagsak ang mundo ko. Hindi ako napanatag hangga't di nalilinawan ang lahat sa akin.

That time when i saw that man came into her house. I felt like i wanted to burry that guy alive. I couldn't accept the fact na siya ang lalake sa buhay ni Abi at ama ng kanyang anak.

But curiousity really kill the hell out me. I started digging up the things about Abigail na ni minsan ay hindi ko naisip gawin noon.

Malakas nga yata ang tama ko sa babaeng ito. Sa tanang buhay ko, ngayon lang ako naging interesado sa isang babae. Ngayon lang ako nagkagusto ng ganito katindi.

Ngunit sa kasamaang palad, ayaw niya sa akin. Ang isang certified womanizer na gaya ko ang pinaka ayaw niya sa lahat kaya wala siyang tiwala.

I investigate everything about her life status. Nalaman ko na masugid lang pala niyang manliligaw ang lalakeng yon na nagngangalang Louie.

I was so fucking damn happy after knowing na hindi ito pinapatulan ni Abigail.

Matagal na yong nanliligaw sa kanya pero hindi niya pa sinasagot. Walang duda kung bakit ayaw niya akong tanggapin sa buhay niya.

Kung ang Louie na yon na walang bisyo at may marangal na trabaho ay di niya masagot-sagot, ako pa kaya? ako pa kaya na kinamumuhiyan niya?

Paano ko siya mapapa-ibig? bakit ba kasi ang katulad ko pa ang pinaka ayaw niya sa lahat?

Ito na ba ang tinatawag nilang karma? karma is really a bitch.

But like i said, i won't give up that easily. Hindi ako susuko no matter what. Gusto ko siya, no, mahal ko na siya,that's why i swore to myself from the bottoms of my damn fuck life.

Magiging akin siya...mapapa sa'kin din siya balang-araw.

May isang bagay pa akong gustong malaman, gusto kong alamin kung sino ba ang ama ng anak niya.

Hindi ko alam kung bakit may pakiramdam ako na anak ko si Hunter.Marami kaming pagkaka halintulad na dalawa, he has a blue eyes,we're the same habbits,kulot ang buhok niya.

When i ask my mom, kung kulot ba ang buhok ko noong bata pa ako! she says, yes.

My hair was originally curly when i was a kid.

Pero ganon pa man hindi pa rin ako sigurado sa hinala ko. Maaring magkatulad lang kami ng bata pero hindi ko naman talaga siya anak.

Isa pa wala akong natatandaan na naikama ko si Abigail. Kahit gaano pa karami ang babaeng dumaan sa akin, tandang-tanda ko ang mga pagmumuka nila.

Maliban don sa misteryosong babae na nameet ko 2 or 3 years ago. I don't remember exactly pero siya lang talaga ang hindi ko nakita ang mukha.

I wonder kung nasaan na ang babaeng yon.