(R18)Tinamaan Ako Sayo (DYLAN MONTERELAOS)

CHAPTER 24

SEVERAL days has passed.

Dylan's never stop coming to my house. He played along with my kid and i couldn't push him away just like that because my son likes him.

Naging close na sila at ayokong sirain ang pagiging malapit ng dalawa sa isa't-isa.

Minsan na rin siyang sumasama sa amin ni Hunter kapag kumakain kami sa labas at siya na rin ang nagbabayad.

Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko siyang sinabihan na itigil na ang ginagawa pero matigas ang bungo niya.

Ayaw parin paawat at talagang mas sinasagad pa niya ang pagiging malapit sa anak ko.

Minsan tuloy napapansin ko na napapamahal na sa kanya si Hunter.

"Hunter? let's go?"Bungad ko sa anak ko na naglalaro ng kanyang play station.

Nilingon niya lang ako saka nagpatuloy sa ginagawa."Mama! uncle D is coming with us, right?"Tanong nito without looking at me.

Pumasok ako at umupo sa tabi niya."I don't think so, baby! baka hindi siya makasama satin sa picnic eh."I says.

Bumagsak ang kanyang maliit na balikat na para bang na disappointed siya.

I took 1 week vacation from my duty job. I want to spend a lot of time for my son, nagkukulang na kasi ako ng oras na makasama siya.

Ayokong lumayo ang loob ng anak ko sa akin dahil sa Dylan na yon. Halos araw-araw kasi silang magkasama at nag bo-bonding kaya nagseselos ako.

"But mama, i want uncle D to come with us.Please mama,call him please."Humarap siya sa akin at kitang-kita ko ang pagkagusto nitong makasama si Dylan.

Lihim akong napabuntong hininga. "Pero anak naman, diba pwedeng tayo nalang at si Zandy ang mag picnic? wag na natin isama si uncle D mo!"Paglalambing ko at nagbabaka sakaling mapapayag ko siya.

Pagkwan ay lumayo siya sa akin.Lumabas siya ng kwarto, sinundan ko siya. Naabutan ko siyang dumapa ng higa sa mahabang sofa.

Parang may pumiga sa puso ko ng makita ko na umuuga ang balikat niya.

Oh my ghad! My son si sulking and crying for pete's sake.

Lumuhod ako sa harapan niya. Hinuli ko ang maliit niyang kamay pero hinila niya iyon pagkwan.

"Baby naman! don't act like this, nasasaktan si mama."Humina ang boses ko na para bang maiiyak na ako.

Pakiramdam ko kasi napaka layo ng anak ko sa akin. At kasalanan ito ni Dylan, ang gagong yon.

"I want uncle D..."Bulong niya.

"Do you like him that much, baby?"Pagkwan ay tanong ko.

Dahan-dahan bumangon si Hunter at umupo. Nakanguso siyang tumango kasabay nun ang pagpunas niya sa butil ng luha na naglandas sa kanyang mukha.

"I like him, mama! Gusto ko siyang maging daddy..."Napaawang ang labi ko sa huli niyang sinabi.

Oh god!...hindi ko'to ini-expect.

Muli kong hinuli ang kamay niya at hinalikan yon ng matagal. Naaawa ako sa anak ko, sa pangalawang pagkakataon ngayon lang lumabas sa bibig niya ang salitang daddy.

I know he wants to have a daddy pero paano? hindi ko alam kung sino ang daddy niya.

"You can call me daddy, kiddo."Napaangat ang ulo ko ng may magsalita sa aking likuran.

Nilingon ko ito at ang nakangiting gwapong-gwapong mukha ni Dylan ang tumambad sa akin.

"Really? i can call you daddy?"Masayang tanong ni Hunter.