(R18)Tinamaan Ako Sayo (DYLAN MONTERELAOS)

CHAPTER 57

".D-DYLAN?! Oh my god!"

Labis na tuwang nadarama ko ng makitang buhay pa pala si Dylan.

Natuon ang mata niya sa gawi ko at walang prenong nag dash itong lumapit sa akin.

".Oh god! What have they done to you,baby?!"Labis na pag-aalalang sambit niya.

Hinubad nito ang suot na Jacket at ibinalot sa katawan ko. Kitang-kita ko ang walang puwang na pag-aalala sa gwapo niyang mukha kahit nabalutan iyon ng malutong na pasa.

".Dylan! Paano ka napunta dito?!"Nakatingalang tanong ko sa kanya.

Dumukwang siya para dampihan ako ng matagal na halik sa labi.

Oh how i miss his hot kisses. Sobrang namimis ko siya.

".Hindi na mahalaga yon, saka ko nalang ipapaliwanag. We need to..."Natigilan siya ng mapansin ang mga posas na nakatali sa magkabilang pulso ko.".Oh shit!"

Nataranta na siya at akma nitong lingunin si Haciena ngunit isang malakas na sapak sa ulo gamit ang isang bakal ang ginawa sa kanya ni Haciena.

Napasalampak ng upo si Dylan sapo-sapo nito ang ulo na dinaluyan ng sariwang dugo.

".Oh fuck! Fuck..."Nanggagalaiting daing ni Dylan.

Parang sumabog ang puso ko ng makitang humandusay na siya sa sahig at nawalan ng malay. Walang sabi-sabing kinaladkad siya ni kapre guy at muling pinahiga sa metal bed.

Kitang-kita ko ang dugo ni Dylan na nagkalat sa sahig. Oh god! Ang asawa ko.

".Dylan...is mine."Pinandilatan ako ng mata ni Haciena at rumampang naglakad patungo sa gawi ni Dylan.

Lihim akong napapamura. Gusto kong sakalin ang babaeng ito, kung nakakapatay lang talaga ang titig ay kanina pa siya durog-durog.

Putang-ina niya...papatayin ko siya. Kailangan kong mag-isip ng paraan.

Paraan!

Anong klasing paraan?

".How dare him shot me! I will kill that fucker..."Iika-ikang sinugod ni John si Dylan na kanina pa walang malay.

".No...Don't kill him, John please..."Malakas na sigaw ko na siyang dahilan upang matigilan siya.

Naglandas nanaman ang luha sa mata ko. Ayokong mawala si Dylan,hindi ko kakayanin yon.

Ngayon pa't sigurado na ako sa aking nararamdaman towards him. Hindi ako papayag na may mangyareng masama sa kanya.

Nilingon ako ni John na may matalim na titig. Nagdilim nanaman ang mukha niya dahil sa galit.

".Bakit mo ako pinipigilan, Abigail? Akala ko ba hindi mo mahal ang lalakeng ito? Diba sabi mo sa akin na napilitan ka lang magpakasal sa kanya? Diba nga sabi mo ayaw na ayaw mo sa isang womanizer na kagaya niya?."Asik sa akin ni John. Nagtatagis ang bagang niya at hindi parin ito lumayo sa tabi ni Dylan.

Napansin kong tahimik lang si Haciena na nakaupo sa isang silya. Pinaglalaruan lang niya ang baril na hawak niya.

Ilang beses akong napalunok bago makapagsalita.

".P-please...John don't kill him. Nakikiusap ako sayo,don't you dare kill my husband. Ako nalang, ako nalang ang patayin mo basta wag lang siya."Nanginginig ang panga ko habang sinasaad ang mga katagang yon.

Mas lalong umigting ang panga ni John.Pagkwan ay marahas siyang bumuga ng hangin habang nakatingala.

Parang napaka lalim nanaman ng iniisip niya at ako'y tinubuan ng kaba. Baka kung ano nanaman ang kademonyohang gagawin niya.