in hart en nieren (voltooid)

What now?!

Ik hoor dat ik dichter en dichter kom bij het gehuil van Mila . 'Mila .' Roept Jonas. Mila hoort zijn stem en probeert nog stiller te zijn. Ze legt haar hand voor haar eigen mond . Ineens staat Jonas voor haar kotje, ze kan zijn mooie schoenen zien vanonder. Kunnen we niet even gewoon als volwassenen praten , zegt Jonas. Mila antwoordt niet. Jonas gaat dan maar weg. Hij slaat met de deur, Mila komt rustig uit haar kotje maar dan ziet ze hem Jonas staat nog binnen. 'Huh' zegt ze. Jonas toont nog eens voor wat hij met de deur heeft gedaan : hij slaat ze gewoon dicht en blijft staan. Hij zegt 'denk jij anders over trouwen?'

Na veel aarzelen zegt ze :' Neen dat niet , ik wil wel op een dag trouwen maar nu nog zeker niet.' Jonas stapt dichter naar haar toe en ze kijkt weg, hij legt zijn linkerhand op haar linkerschouder. 'wat is er dan ?' Ze snikt en begint weer te huilen :' ik ........ ik ......' Jonas kalmeert haar :'ssttt rustig.' Ik dacht omdat je niet wou trouwen.' Ze begint weer te huilen en Jonas pakt haar vast. 'Dat .... dat .... je ook niet ons kind zou willen.' Mila legt haar handen op haar buik. Jonas verschiet en legt zijn handen op zijn open mond. 'Ben jij..... ben jij zwanger' zegt hij gelukkig. Ze knikt, hij loopt naar haar en heeft haar een knuffel. 'Mijn eigen kind , ik word vader , papa , mijn eigen kind , in jouw buik' Mila moet lachen. Ze pakt zijn handen en legt ze op haar buik 'ons kindje' zegt ze blij. Jonas is zo gelukkig hij kust haar en legt zijn oor op haar buik. 'Het is nog maar een anderhalve maand zotteke' zegt ze. Hij staat terug recht en zegt :' ik wordt papa en jij wordt mama , wij worden ouders.' Zegt hij vol euforie. Mila wordt serieuzer pakt hem bij zijn arm en zegt : Nja , maar .......'