Hazar&Hancı: LAVİNİA

Bölüm VII

Evet arkadaşlar yepyeni bölüm ile karşınızdayım . umarım beğenirsiniz. Vote ve yorumlarinizi ~

~~

Karanlığın uzerine düşen bir güneş misaliydi canından olan parça. Mutluydu. Kalbi hissizleşmişti ama yine unutamıyordu. Bazen aklına gülüşü , yeşil gözleri , kokusu geliyor birden önüne gelen Alaz ile düşüncelerine lanet ederek somutlaşıyordu. Canı acısa bile ruhunu öldüre öldüre unutmayı denedi.
Ağladı kadın ,
Başka adamın kollarında kalbindeki adam için ağladı.
Sessiz kaldı genç adam kollarındaki kadınına ,
Gece karanlığın güneşin ilk kızılımsı ışığına bırakırken ,
Kadın unutmak istediği adam için son gözyaşlarını dökmüştü.
Kollarında olduğu adama aşk beslemese de saygı gösterecekti.
İstemsizce eli karnına gitti. Hafif bir tebessüm belirdi dudaklarında. Gözlerini yumdu ve aylar sonra ilk defa hayal kurmaya başladı.
Etrafında pervane olan bir erkek çocuğunu hayal etti. Tıpkı babası gibi esmerdi. Arkasından bir çocuk daha ama bu pembeler içinde bir kız çocuğuydu. Babasının kucagında gögsüne yaslanmış dikkatlice anlatılan masalı dinliyordu. Buğday tenli kahverengi saçlı masmavi gözleriyle genç kadın ile kocasının karışımıydı. Gözleri kapalı hayali içinde dudaklarındaki hafif tebessüm geniş bir gülümseme yer almıştı.
Genç kadın tam isimlerin de hayalini de kuracğı sırada dudaklarına konan öpücükle birden gözleri açılmıştı. Karşısında bütün karizmasıyla duran kocasına baktı. Elinde olmadan genişce gülümsedi.
Kocası gülüşünden öpmüştü.
Kabul etmeliydi bu adama alışmıştı.
"Günaydın Ayşa'm "
Diyen kocasına "günaydın ağam " diyerek cevap vermişti. Alaz karısının ellerine odaklanmıştı. Hamilelik haberi aldığından beri karısının elleri hep karnında birleşiyordu. Ellerini karısının elinin üzerine koyup hafifçe karnına baskı yaptı.
" Hayatımıza hoşgeldin bebeğim "
Kocasının sesiyle aklına hamilelik haberi verdiğinde ona fısıldadığı kelime yankılanmıştı beyninde.

Hoşgeldin kadınım hoşgeldin okyanusum

Bu kısa zamanda alışmıştı bu adama . Hamilelik haberini verdiğinden 2 hafta geçmişti. Ve buğün davet verilecekti. Ailesi de gelecekti. Mutluydu. Ama giyecek kıyafeti yoktu bu yüzden dışarı çıkmalıydı.
"Alaz ? "
"Hımm"
Uykulu çıkan sese sevindi. Uyku sersemiyle izin alabilirdi Ayşa.
"Bugün alışverişe gideceğim"
"Gideceğim ? "
"Evet gideceğim "
" Neden Ayşa ?"
Karısının ondan izin istemeyip gideceğim demesine ses etmedi ama sinirlerine hakim olamıyordu. Hamileliğine vermişti.
" Çünkü hiç giyilecek kıyafetim yok "
"Tamam güzelim kahvaltıdan sonra beraber çıkarız hem ufaklığa da birkaç şeyler alırız "
Deyip karısının karnına bir öpucük bıraktı.
Ayşa içindeki hislere anlam veremeden kafasını olumlu anlamda salladı. Saat erkendi ve uykusuzluktan düşecek gibiydi.
"Ağam ?"
Alaz karısının utançlıkla 'ağam' demesinden anlamıştı ne demek istediğini. Bu iki hafta içinde hep istediği şeyi yine isteyecekti.
" Tamam Ayşa anladım bu ağan sana isteğini yerine getirecek "
Usulca karısını kollarına alıp sol eliyle karısının saçlarını okşamaya başladı.