Bir ezgi yükseldi , uçları kırık bir saç savruldu. Her bir melodiye bir sevda bırakan kadın kendini merhametsiz bir derde kurban etti.
' Sana gitme demeyeceğim
Ama gitme LAVİNİA ...'
Eveeettt tekrardan merhabaaa yüreği güzel okuyucularımmm... Yeni bölümde tekrardan burada olmak çok güzelll. Keyifle kitabımı benimseyen herkese minnetle tesekkurleer. Kelimelerin icinizde , yüreğinizde hissetmenizleee keyifli okumalar !!!
~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kan , ölüm , intikam var olmuştu. İnsanoğlu hırsına , nefsine ve nefretine çökerdi. Kalbi taşlanırdı. Sevdiklerini görmez tek bir yegane üzerine savrulurdu. Karşımdaki adam , Haşim Hancı vardı. Benim canıma karşılık Alaz'dı. Elim istemsizce arabanın koluna gitti. Arabadan indiğimde bütün bakışlar bana döndü. Karnımın büyümüş hali gözler önündeydi.
' Arabaya Ayşa ! ' dedi Alaz kükreyerek.
Bu ses tonunu , bana böyle konuşmasına dayanamıyordum.
' Bırak Alaz bitirsin işini ki bitsin bu saçmalık '
Alaz 'ın yanına gittiğimde beni arkasına aldı. Ve sessizce fısıldadı.
' Eve gidince hesaplaşacağız Ayşa ! '
Sahi eve gidebilecek miydim ? Bir daha oğlumu görebilecek miyim ? Ya bebeğimi kucağıma alabilecek miyim ?
' Ayşa ' dedi Haşim Hancı.
Bu ilk adımı seslenişiydi. Lakin adım dudaklarında günahın hakim olduğu sokaklarda yaşayan bir insandan tiksinircesine çıkmıştı. Fakat ben masum olandım. Tuhaftı , kalbim bir sevgiye açken acıyla avunuyordu. Hayallerim umut ederken ben geleceğimi bedellerle yakmıştım. Ne hayal , ne aile , ne sevgi , ne de mutluluk kalmıştı. İmdadıma yetişen yoktu. Geceleri korktuğumda sarılacak bir annem yoktu. Hep babasının kahramanlığını anlatan hikayelere güvendim. Sakince ilk adımı seslenişine ona ilk defa sahiplendim.
' Efendim dede ' dedim sakince. Dudaklarım bu kelimeye yabancılaştı. Zikir ederken günah işlemişti dilim. Cehennem ateşi savruldu , cennet kapılarını yüzüme kapattı. Nasıl bu adama bu kelimeyi layık görürsün , diye haykırdı içime gömülen küçük Ayşa.
Alaz hızlıca bana dönerken Haşim Ağa dumura ugramıştı. Benden böyle atak beklemiyordu. Bende beklemezken birden çıkmıştı. Etrafımda dolaşan küçük Ayşa hıçkıra hıçkıra ağlarken yakardı. Bu adam senin katilin , diye sertçe yüzüme vurdu gerçekleri. Düşünmek istemedim. Ve Haşim Ağa'ya döndü bakışlarım.
' Ne oldu dede iyi misin ? ' diye yanına yaklasacağım sırada bir adım geri çekildi.
' Kes şunu ! ' yalvarırcasına konuştu.
' Neyi Haşim dede ? ' diye devam ettim.
Silahı indirip çıldırırcasına sağa sola gitti. Gözleri doldu. Lakin yüreğim sızlamadı. ' Dede ' kelimesi ben de sevgi barındıracak bir anlam içermiyordu. Annemin kahramanı bu adam değildi.
