Nesil Serisi 1; Kıyıdaki İki Tekne Masalı

13.Bölüm "Buna Hakkın Yok!"

13.Bölüm

"Buna Hakkın Yok!"

                                Öyle yürekten seviyorsan

                                Aklı başından atacaksın.

                                Kimi yanında arıyorsan...

                                Önce içinde bulacaksın!                   -Duman(Yürekten)

     Herşey bir son bulduğunda

     Bir son herşeyin olur...

     Bowling? Ya, evet! Ben de bu elbiseyle bowling oynamak çok güzel olur diye düşünüyordum.

      Etrafı süzmeyi bırakıp ayakkabıları ayarlayan Ensar'ın yanına yöneldim.

     Gerçekten kırılmıştım. Benimle sadece o günden dolayı mı bir ilgisi vardı?

     Aramızdaki tek bağ bir ölüm müydü? Buket miydi? 

    Aklımda olan tek şey ister istemez bunun acısını çıkaracağım gerçeğiydi. Bunun acısını çekecekti. Bir an bedenimde yorgunluğu hissettim. Ölmeliydim. 

     "Sadece emin olmak istiyorum. Seni sevdiğimden. Boşa umut vermek istemem."

      Aynı şeyler tekrar tekrar aklımda dolanıyordu. Umut vermek mi? Yo... Hiç umut vermedin.

     Mesela bana 'Aşk' dedin, umut vermedin...

     Kollarını belime doladın, tokam hâlâ bileğinde duruyor, umut vermedin...

      Emre ile benim yüzümden kavga ettin, umut vermedin... Ve daha niceleri...

      Yok canım umut vermedin!

     "5 numaralı alan... Buyrun." dedi genç bir adam. Ensar başını çevirip denilen yere baktı. Sesleri yeni algılayabiliyordum.

     "5 numara olmaz. Duvar kenarındaki yerlerden biri olsun." dedi Ensar. Adam başıyla onayladı. 

      En çok benim işime yarardı. Sonuçta bu eteğin eğildiğimde açılma ihtimali vardı ve ben bundan korkuyordum.

     Bir dakika? Ensar da böyle düşünmüş olabilir miydi?

     Tabi... Bana umut vermeyen, duygularından emin olmayan bir çocuk mu düşünecekti bunu? 

     AĞLAMAK İSTİYORUM... Bu kadar aciz olamam!

     Ayakkabıları zorlukla giyerken bana kolumdan destek olduğunu hissedebiliyordum. Her ne kadar kolunu itmek istesem de bunu yaptığım anda düşeceğimi biliyordum.

     Ayaklarım düz tabana ulaşmayı kutlarken elinden kurtuldum.

     Yerimizden hareket edip köşedeki alana yöneldik. Hiç oyunluk havamda değildim. Belki de gitmeliyim?

     Belimde bir el hissettiğimde gerilmiştim. Ensar elini belime koymuş beni alana yönlendiriyordu. Hadi ama! Ciddi olamazsın?

     Dirseğimi geri ittirerek belimdeki elinden kurtuldum. Kalbimi kırmıştı ve ben de onunkini kırabilirdim. Ama bu düşünce yine de içimde sızlayan şeyi dindiremedi.

     Yüzüne bakmadan alana cesurca ilerlediğim için kendimi tebrik ettim. Sonunda onun yıktığı duvarları yeniden oluşturuyordum. Belki de birkaç gün içinde...