Nesil Serisi 1; Kıyıdaki İki Tekne Masalı

19. Bölüm "Canın Cehenneme!"

19. Bölüm
"Canın Cehenneme"

 

YEŞİM (ÜVEY ANNE)

     Saat gece ikiyi gösteriyordu ama Aşkın ve Ensar'dan tek bir ses yoktu. Ne olabileceğini düşünmek istiyor ama aklıma hiçbir olasılığı getiremiyordum.

     Emre'nin davranışlarından çift taraflı oynadığını düşünüyordum. Kötü anlamda değil de, Ensar ile Aşkın'ın yakınlaşmasını hızlandırmak için Ensar'ın zıttına gittiği görülüyordu. Bunu nereden çıkardığıma gelirsek, Ensar odaya girdiğinde Emre bana bakıp pişkince sırıtmıştı.

     "Aşkın şimdi iyileşir. Ben eve gidiyorum." demiş ve Ensar'ın güvenli olduğunu da ekleyerek gitmişti.

     Usulca merdivenlere yöneldim. Ayağımdaki topuklular her ne kadar beni zorlasa da ses çıkarmadan çıkmayı başarabilmiştim. Kırık beyaz kapıyı nazikçe açıp ittiim.

     İçeri girdiğimde Aşkın her zamanki gibi kıpırdandı. Bunu her zaman yapardı. Ben veya herhangi birisi girse kıpırdanırdı.

     Bu hareketine ek olan başka bir şeyi fark etmiştim. Ensar'a sarılmasını...

     Ensar'ın göğsüne başını yaslamış huzurlu bir ifadeyle uyuyordu. Ensar da kollarını ona dolamış korumaya çalışır gibi duruyordu. Gülümsedim. İkisi de huzuru birbirlerinde buluyordu ama kendi engellerini kendileri oluşturuyorlardı.

     Bu anı bozmaktan korkan adımlarla kapıyı kapattım. Aşkın güvendeydi ve benim umursadığım tek şey buydu.

     Benim hiç çocuğum olmadı. Olmayacak da... Ama Aşkın'ı tamamen benimsemiş, kendi kızımdan farklı koymamıştım. Her seferinde aksini iddia ediyordu ama onun da anne şevkatine ihtiyaç duyduğu belliydi.

     Babasının öldüğü gün dışarıda, deniz kıyısında yürüyordum. Hiçbir zaman çocuğumun olmayacak gerçeğini kabullenmeye çalışıyordum. Aşkın'ı seviyordum ama babasından sıkılmıştım. Herşeyde geldiğim fakirliği gözüme sokuyor, parasıyla övünüp duruyordu. O gün onunla boşanmaya karar vermiştim.

     Söylemeye fırsatım olmadı tabi. Ondan sonra Aşkın'ı yurda götürmüşlerdi. Bir ay geçmeden ölü kocamın çok sevdiği paranın gücüyle Aşkın'ı oradan almıştım. Kayıtlarda ben ve Hakan, ebeveynleri olarak geçiyorduk.

     Merdivenlerin ucuna geldiğinde kapı çaldı. Mutfaktan üstünü düzeltmeye çalışarak çıkan Narin'i gördüğümde elimle durdurdum. Ve gitmesini işaret ettim.

     "Peki, Yeşim Hanım."

     Kapıyı çekip açtığımda karşımda lanet bir suratı gördüm.

     "İyi geceler."dedi Berk. Gözlerimi devirdim.

     "Ne var? Gecenin bu saatinde ne hakla evimi rahatsız ediyorsun?" dedim kollarımı kavuşturup sert bir imajla.

     "Işığınızın yandığını gördüm. Aşkın'a bakayım, dedim." dedi ve içeriye girmeye yeltendiğinde kolundan yakaladım ve geriye, kapının dışına, çıkardım.

     "Şuan uyuyor." dedim. Dudaklarını yavaşça ıslattı ve yüzüme baktı.

     "O zaman uyandırırız." dediğinde sinirle baktım.

     "Defol evimden. Ne kadar isterse o kadar uyuyacak. Her ne yaptıysan bunu tekrarlamana izin vermiyorum."

     Gülümsedi ve sahte bir acımayla baktı. "Yoksa size söylemedi mi? EviM eviM deyip duruyorsunuz ama Aşkın'ın tek bir lafıyla tüm bu hayatı eski hayatınızla değiştirebilirsiniz."