The Great Gangstah Book One (EXO Fanfic) - UNDER REVISION

❤ Chapter 29 ❤

-----

*KRISHA'S POV*

My heart beats faster when I saw Dyo na slowly binuksan ang kanyang eyes few 2hrs after Brey and Luhan left.

"D...dyo." I murmured. And then hinawakan ko yung face niya.

"Uy si D.O gising na!"

"D.O saan masakit?"

"D.O naririnig mo ba kami?"

"D.O kilala mo ba ako?"

"D.OOOO magsalita ka!"

I heard them na tinatanong si Dyo nang kung ano ano, pero I didn't remove my tingin sakanya.

My eyes slowly, may lumalabas nang tears.

"Iwan muna natin sila."

After I heard the door closed, I bursted in tears na.

I was so scared nang makita yung face niya kanina na puno nang blood. I was so scared kasi he looks mamamatay na.

"K-krishaaa... shhhh..." I felt his fingers na nipunas niya yung luha ko. Huhuhu.

"Dyo. *huk* I thought, *huk* I thought I've lost you."

This is the first time I fell in love with someone. And I was really scared nang makita ko yung situation niya kanina.

"Ikaw nga dahilan bat ako nabuhay eh." He slightly smiled. Kinuha niya yung kamay kong punas nang punas saking tears na kanina pa tumutulo and then he intertwined it with his. "My thoughts of you saved me."

I cried harder after ko marinig yung sinabi niya.

And this time, dahil na sa sobrang happiness na nararamdaman ko dahil gising na siya at okay na siya.

-----

*LUHAN TYLER'S POV*

Pagkarating namin dito sa bahay agad pumasok si Brey at umupo sa couch kaya sumunod lang ako sa likod niya.

Bakit parang, ang lungkot niya?

"Brey, may problema ka ba?" umupo ako sa tabi niya at tinignan siya sa mata.

"Hindi ka ba natatakot sakin, Luhan?" pagkasabi niya nun, agad siyang tumingin sa mga mata ko. Para bang puno nang sakit, lungkot, galit. Madami, napakadaming emotion ang naglalaro ngayon sa mata niya.

"Bakit naman ako matatakot sayo?"

"Dahil sa nasaksihan mo kanina."

Natahimik ako sa tanong niya. Oo, inaamin ko, nakaramdam ako nang takot. Pero konti lang. Ito kasi yung unang beses na nakanood ako nang ganong klase nang laban to the point na may namatay.

"Natatakot? Konti." sagot ko sakanya, na siyang ikinalaki nang mata niya. Napansin ko din na nagbabadya nang tumulo yung luha niya.

Paiyak nanaman siya. Hayys. Bakit ba napakasakit makitang umiiyak yung taong mahal mo?

"A-akala ko ba, hindi kayo---"

"Pero hindi yun sapat na dahilan para iwan kita--'" pagpuputol ko nang sasabihin niya at naputol din yung sasabihin ko nang bigla niya akong yakapin.

"Kasalanan nila ito. *sobs* S-sa tuwing n-naaalala ko y-yung *sobs* nakaraan k-ko, nagiging demonyo ako. *sobs* L-luhan, wag kang matakot sakin, *sobs* wag mo akong iiwan.. *sobs* W-wag niyo akong iiwan.... k-kayo nalang ang meron ako. Please *sobs*"