GİTMENE İZİN VEREMEM |1+2|

42. BÖLÜM (9 BİN ÖZEL)

Beğenileri ve yorumları eksik etmezseniz sevinirim. İyi okumalar. 🌹  

1 Ay Sonra

Yağmur'dan

Gece geç saatte yatmış sabahın erken saatlerinde uyanmış olduğumdan uykum vardı. Ama canım uyumak değil gezmeye çıkmak istiyordu. Neredeyse iki haftadır ne dışarı çıkıyor nede insan yüzü görüyordum. Üniversite sınavı yaklaştığından ipleri iyice sıkı tutmuş, artık daha ciddi bir şekilde ders çalışıyordum. Başımı geometri testinden kaldırıp derin bir nefes alıp verdim, toplam iki yüz soruyu test çözmüş olmalıydım, belki de daha fazla. Yanımda duran telefonumun orta düğmesine basıp saate baktığımda saatin, 14:31 olduğunu gördüm, elime telefonumu aldım. Çalışma sandalyesinden kalkıp Savaş ve Uraz'ın olduğu odaya doğru ilerlemeye başladım. Saat 09:00'dan beri test çözüyordum. Bu da beyin yani, biraz daha zorlasam başımdan yanık et kokuları gelmeye başlayacaktı.

Kendi kendime kıkırdayıp merdivenlerden indim, Savaş ve Uraz'ın olduğu odaya girip kendimi koltuğa attım. Uraz beni görüp neşeli bir sesle, "Yağmur abla, senin bu kadar çalışkan olacağın aklımın ucundan geçmezdi." dediğinde tavandaki gözlerimi ona doğru çevirip, "Benimde geçmezdi doğrusu." Dedim ona katılarak. Uraz sevimli bir şekilde gülümsedikten sonra oyuncak legolardan yaptığı kulesine devam etti. Gözlerimi Savaş'a çevirdiğimde televizyon da ki spor kanalını dikkatle izlediğini gördüm. Başta Savaş'ı rahatsız etmek istemesem de canımın sıkıntım daha ağır basınca dudaklarımı araladım, "Savaş, benim çok canım sıkılıyor." Savaş gözlerini televizyondan ayırıp bana odaklandığında dışarı çıkma teklifinde bulunacak sandım ama "Sıkı can iyi olur, tez çıkmaz." Diye absürt bir karşılık verdi. Birkaç dakika beynimde bu cümlenin analizini yaptım ve ne demek istediğini çok iyi anladım. Kendince bana espiri yapmıştı. Yüzümü ekşitip, "Gerçektende çok kötüydü." diye karşılık verdiğimde Savaş sadece dudağının kenarını kıvırdı ve takrar televizyona odaklandı. İçimden "Bari Ecrin'e mesaj atayım." dediğimde bu fikrin çok mantıklı olduğunu düşündüm.

Elimdeki telefonumun kilidini açıp WhatssApp'a girdim ve rehberden Ecrin'i bulup mesaj yazdım.

Gönderilen: Ecrin

Çok canım sıkılıyor. :/

Bir kaç dakika sonra Ecrin'den mesaj geldi.

Gönderen: Ecrin

Alış veriş merkezine gitmeyi düşünüyorum. İstersen sende gel. Kaç gündür kafanı dersten kaldırmıyorsun. Senin içinde bir değişiklik olur.

Haklıydı fakat Savaş ben ve Ecrin'le birlikte alış veriş merkezine gelir miydi? Çok düşünmeye gerek yoktu cevap kesindi. Hayır.

Üzüntü ile Ecrin'e yazmaya başladım.

Savaş'ın bizimle birlikte alış veriş merkezine geleceğini sanmıyorum. :(

Ecrin'den anında cevap geldi,

Ne Savaş'ı kızım. Savaş mavaş karıştırma! Ben kız kıza alış verişe çıkalım diyorum.

Savaş'ı ikna edeceğimi sanmıyordum. Beni hayatta kendi başıma dışarıya çıkartmazdı.

Gönderilen: Ecrin

Savaş'ın bana izin vereceğini sanmıyorum.

Şeklinde Ecrin'e mesaj attığımda Savaş' a baktım. İzin vereceğini sanmıyorum ama şansımı denesem bir şey kaybetmezdim.

"Savaş," dedim son heceyi uzatarak. Savaş gözlerini gözlerime dikip ne söyleyeceğimi bekledi, "Ecrin ve ben diyoruz ki kız kıza alış verişe mi çıksak?" Savaş, hiç düşünmeden net bir şekilde "Hayır." cevabını yapıştırdı. Kapanmış olan telefonumu açıp Ecrin'den gelen mesaja baktıktan sonra gülümsedim.