GİTMENE İZİN VEREMEM |1+2|

4.BÖLÜM

Beğenileri ve yorumları eksik etmezseniz sevinirim. İyi okumalar. 🌹

Uraz kapıyı kapattı ve bende Uraz'ın yatağına oturdum.
"Hadi oynamayacak mıyız?"dedi ince sesi ile.
"Tamam."dedim ve Uraz'ın yatağından kalkıp yanına oturacaktım ki birden karnıma bıçak ağrısı gibi bi saplantı oldu ve kendimi halının üstünde buldum. Uraz koşarak yanıma geldi.
"Ne oldu,iyi misin?" Endişelenmiş gibi görünüyordu.
"İyiyim bişeyim yok." Dedim sakinleştirmeye çalışarak.
"Tamam."dedi ve elimden tutup kaldırmaya çalıştı. Bende ona yardımcı olmak için kendimi kaldırdım. Uraz tekrar oyuncakları ile oynamaya başladı.

Karnım fazla ağrıyordu. Üşütmüş olmalıydım. Eczaneye gidip ilaç alsam iyi olurdu. Ama Uraz'ı bırakamazdım. Onu götürebilirdim ama büyük bir ihtimalle Savaş Bey izin vermezdi. Fakat bu durum acildi. Karın ağrısından ölen sayılı kişilerin arasına gitmek istemiyordum. En iyisi Uraz'ı kandırım eczaneye gitmek olacak. Uraz'a dönüp "Uraz ben sanırım hasta oldum karnım ağrıyor, kendime iğne vurdurmaya gideceğim gelecek misin?"

Aferin kız bazen o kıt beynin çalışıyor. Benden tam not aldın!

İç sesimden aferin aldıktan sonra Uraz'a odaklandım. "Hayır sen git." dedi korkak bir sesle. Çocuklar iğneden korkarlardı ve bu yüzden de hiç bir yere gitmezlerdi.
"Tamam"dedim ve ayağa kalkıp telefonumu da alıp odadan çıktım. Uraz arkamdan bağarıp "Çok geç kalma" dedi bende aynı şekilde, "tamam"dedim ve merdivenlerden aşağı indim. Karın ağrımdan dolayı yavaş ilerliyordum. Kapıya yöneldiğimde bir görevli önüme geçip kapıyı bedeni ile kapattı.
"Çekilirsen çıkıcam." Dedim sinirli şekilde.
"İzin yok."dedi soğuk ve metalik bir sesle. Bu adamında Savaş Bey'den bir farkı yoktu nerdeyse.

Atalar ne demiş? Nede olsa mal sahibine çeker.

"Kimden izin yok?"dedim dalga geçer bir sesle.
"Savaş Bey'den."dedi sesindeki netlik ve soğukluk iki katına çıkmıştı.
"Öf birde bu çıktı! Eczaneye gitmem gerek."dedim normal bir sesle.
"Savaş Bey'in izni yok siz ne istiyorsanız ben alıp geliyim."dedi soğuk sesle.
"Hayır, siz bilmezsiniz benim almam gerek!"dedim sinirli bir sesle.
"O zaman Savaş Bey'i bekliyeceksiniz yapacak bişey yok." sesi umutsuz bir şekilde çıkmıştı.
"Allah Allah kardeşim gıtmısın? Acil diyorum,hemen diyorum, anlamamak mı istemiyorsun?"
"Biraz bekleyin Savaş Bey'le konuşup size haber veriyim" dedi normal bir sesle.
"Tamam. Burdayım."dedim sinirli bir sesle. Görevli eline telefonu aldı ve Savaş Bey'i aramaya başladı görevliye seslenip.

"Hoparlöre al bende duymak istiyorum."dedim net ve sinirli bir sesle. Görevli,"Peki." Sesi bıkkın bir şekilde çıkmıştı.
Savaş ikinci çalışta telefonu açtı. "Ne var?"dedi sinirli bir şekilde.

"Efendim, Yağmur Hanım acil bişey alması gerekiyormuş ve benim almamıda istemiyor
ne-" Görevli sözünü bitirmeden Savaş Bey, sesini yükseltti ve netliğini ortaya koydu.
"Hayır! Dışarıya çıkmayacak ne alması gerekiyorsa sen al ve dışarı çıkmasına izin verme!"

Sanki evden kaçıcam! Bir ilaç almam bu kadar zor mu?
Görevli telefonu kapattı ve
"Ne yazık ki."dedi gıcık bir sesle. Buda sinirlerimin iki kata çıkmasına sebep olmuştu. Mutfağa doğru yürümeye başladım ve karnımın ağrısı biraz daha artmışdı. Efsun Abla'ya durumumu anlattım. Anlayışla karşılayarak bana ilaç verdi. Rahatlamışdım. En azından ağrı hafiflemişdi.

                           ஜ

Lavabodan çıkıp Uraz'ın odasına doğru yürümeye başladım. Kapının kolunu çevirdim ve içeri girdim. Uraz kapının kapanma sesini duydu ve kafasını bana doğru çevirdi.
"Çabuk geldin bu sefer. Şimdi iyi misin?"
"Doktor yokmuş hala hastayım." Dedim ve Uraz'ın yanına oturdum.
"Neren ağrıyor?" dedi üzgün bir sesle. Uraz sorduğu soru karnımın ağrısını hatırlattı.
"Karnım ve başım ağrıyor" dedim acı bir sesle.
"Anladım, o zaman bu gün ben sana bakıcam tamam mı?" Babasına göre daha kibar ve düşünceliydi. Yanağını sıktım.
"Çok tatlısın ama o kadar da kötü değilim."dedim ve kapı tıklandı birden kafamı kapıya çevirdiğimde kapı açıldı. Odaya gelen Efsun ablaydı. Efsun abla, kapıyı kapattı ve tepsideki iki tane çilekli sütleri bize uzattı. Uraz'a çilekli sütünü verdikten sonra bende aldım ve Efsun abla gülümseyerek, "Afiyet olsun" dedi. Arkasını dönüp odadan çıktı.