The New Beginning (MWAC 2) [ON-HOLD]

CHAPTER 46

AGATHA POV

Kung saan-saan na ako pumunta para hanapin si Brielle pero hindi ko talaga sila mahanap. Hindi ko naman malaman ang GPS ni Brielle dahil naka-off ang cellphone niya. Kaya nung makita ko ang pangalan ni Brielle sa screen ay nakahinga ako ng maluwag.

"Gosh!! Brielle, where are you?"- tanung ko agad sa kanya

("Mommy?)"- rinig kong sagot niya sa akin

"Where are you? Are you okay?"- bungad ko sa kanya.

("Yes Mom")-  sagot ni Brielle sa akin

"Gosh! You made me worried"- saad ko saka napapikit. Buti nalang talaga tinawagan niya ako.

("I'm sorry")- narinig kong saad ni Brielle sa akin.

"You made me worried Brielle! You don't know how much worried I am"- sabi ko.

Napahawak naman ako sa manibela.

("I know it's my mistake")- maririnig mo ang lungkot sa kanyang boses.

"It's fine baby, just don't do it again"- saad ko. Alam kong sinisisi niya ang sarili niya.

("I'm sorry")- ulit nito. Napahinga naman ako ng malalim.

"It's okay baby, are you okay?"- tanung ko sa kanya

("I'm fine")- Brielle

"Good to know. Are you going home?"- tanung ko ulit sa kanya

("Yes")- sagot nito.

"Okay. Who's with you?"- ako

("I'm with Daddy")- nagulat ako sa sinabi ni Brielle. She's with Brayden? Pero sabi niya sa akin nung nagtanung ako hindi niya alam kong nasaan si Brielle.

"You are?"- ako

("Yes Mommy")- Brielle

"Okay. See you at home"- ako

("Okay")- sagot ni Brielle saka pinatay na ang tawag.

Nakahinga ako ng mabuti ng nalaman kong pauwi na si Brielle sa bahay. Goodness sake! Hindi ko talaga alam ang magagawa ko kay Marian kapag nalaman kong may nangyaring masama sa anak ko.

Binuhay ko na ang makina ng kotse saka pinausad ito. May mga trabaho pa akung naiwan sa Kim's Agency.

Agad na akung bumalik sa kompanya, at nung makarating na ako ay agad akung pumasok. Nakasalubong ko si Freyah.

"Ma'am, nahanap niyo na po ang anak niyo?"- tanung ni Freyah sa akin.

"Yes. She's already at home"- sagot ko saka sabay kaming sumakay ng elevator.

"Mabuti naman kung ganon Ma'am"- Freyah. Ngumiti naman ako sa kanya.

"By the way Ma'am. Biglang nagpatawag ang Financial department ng board meeting"- saad ni Freyah

"Bakit daw?"- tanung ko sa kanya

"They didn't mention Ma'am, pero kailangan daw po na nandon kayo"- Freyah

"Okay"- ako, at timing na bumukad na ang elevator. Naglakad na kami papunta sa opisina ko.

"Anong oras ang board meeting?"- tanung ko kay Freyah

"In about 2 hours Ma'am"- Freyah. Tumango naman ako s kanya. I have still 2 hours to do my job.

BRAYDEN POV

"Babe"- bungad sa akin ni Marian pagkapasok ko.

"We need to talk"- saad ko, saka dire-diretsong naglakad papunta sa swivel chair ko.

"Babe, I'm sorry"- Marian saka hinawakan ang kamay ko. Agad ko naman itong binawi.

Napatingin naman siya sa akin na na parang hindi makapaniwala.

"B-babe"- nauutal na saad ni Marian.

"It's not working out we've been together for 5 years but still I've tried!"- ako

"Please! Brayden! Don't! Don't leave me! I love you!"- Marian saka lumapit sa akin at hinahawakan ang mukha ko.

"MARIAN STOP!"- hindi ko na napigilan na hindi sumigaw. Tinignan niya ako ng masama.

"DON'T TELL ME! THAT YOU'RE BREAKING UP WITH ME?! GOD BRAYDEN! WE'VE BEEN TOGEHTER FOR 5 YEARS! 5 YEARS BRAYDEN!"- sigaw sa akin ni Marian. May luha na ring namumuo sa kanya mata.

"I'm sorry"- tanging lumabas sa bibig ko.

"SORRY?! F*CK YOU BRAYDEN! GANYAN KA NAMAN EH! HANGGANG SORRY KA NALANG! HINDI MO INISIP ANG MGA TAONG NAGMAMAHAL SAYO! BRAYDEN! I'M HERE! I LOVE YOU! I LOVE YOU MORE THAN ANYTHING!"- patuloy na sigaw ni Marian at tuluyang ng nahulog ang mga luha sa kanyang pisngi.

"Sinubukan kitang minahal, pero niloloko ko lang ang sarili ko kapag sinabi kong mahal kita"- saad ko.

"F*ck Brayden! So all this time lokohan lang to? Brayden, pati rin ba yung mga I love you mo sakin kasinungalingan rin ba? Huh Brayden?! Bullsh*t!"- Marian at napaupo sa pang-isahang sofa.

Umiwas naman ako ng tingin sa kanya.

"B-brayden! 5 years! 5 years ang sinayang ko para lang makasama ka! Pero anong ginawa mo? Sinasaktan mo kang ako! Bakit?! May iba ka na ba? May mahal ka ng iba? Ayy! Oo nga pala hindi mo nga pala ako minahal. Haha"- Marian saka tumatawa habang umiiyak.

Lumapit naman ako sa kanya saka hinawakan siya sa kamay.

"I'm sorry if I ruined your peaceful life"- nakayukong paumanhin ko sa kanya. Ako naman talaga ang may kasalanan lahat ng ito eh. Pero God knows how much I've tried to love her. Oo sinabi kong mahal ko siya dati pero niloloko ko yung sarili ko.

Bigla niya naman akung sinampal

*SLAPP*

"P*TANGINA MO! SORRY?! F*CK YOU! WALANG MAGAGAWA ANG SORRY MO SA SAKIT NARARAMDMAAN KO! BRAYDEN NAMAN! KUNG NAGBIBIRO KA PLEASE! AYUKO NA! SOBRANG SAKIT NA!"- Marian saka tinignan ako ng masama.

"Kinalaban ko ang tatay ko para lang sayo tapus ito ang igagante mo sa akin?! How could you?! F*ck you!"- Marian

"Isumbat mo sakin lahat. Tatanggapin mo, kasalanan ko naman ang lahat ng ito eh"- ako

"BUTI NAMAN AT ALAM MO! BUT BRAYDEN! I LOVE YOU!"- Marian, napayuko naman ako.

"Can't you just stay with me?"- tanung ni Marian saka tumayo at lumapit sa akin.

Umiwas naman ako ng tingin sa kanya. Narinig ko ang mahina niyang tawa.

"Great! So hindi mo talaga ako mahal? Bakit Brayden, dahil ba sa ugali ko? Magbabago ako! Magbabago ako para sayo Brayden just don't leave me!"- Marian at niyayakap ako.

"Please!"- Marian, tinanggal ko naman ang pagkakayakap niya sa akin.

"If you're done just leave my office"- saad ko saka naglakad papalapit sa pintuan.

"Wow! You're ruthless! Ganyan ka naman eh wala ka naman talagang minahal! Pero Brayden, 5 years tayong nagsama kaya umaasa ako na ako ang mamahalin mo habang buhay but I guess not! Mahal kita Brayden pero sinayang mo!"- Marian saka pinulot ang bag niya saka binangga ako at tuluyan ng lumabas ng office ko. Padabog niyang sinirado ang pinto.

_____________________

VOTE AND COMMENT