The New Beginning (MWAC 2) [ON-HOLD]

CHAPTER 58

AGATHA POV

It's been weeks since Brielle's Burial.

And as a mother who just lost a daughter, I admit it's hard to accept. Mahirap tanggapin na hindi mo na ulit siya makikita, hindi ko na ulit makikita ang mga ngiti niya, hindi mo na rin maririnig ang tawa niya at wala na ring tatawag sayong Mommy.

Gusto kong umiyak ng umiyak pero alam kong hindi ito magugustuhan ni Brielle.

"Agatha kumain ka naman"- rinig kong saad ni Scarlet.

Umuwi muna panandalian sina Scarlet at Amelia dito just to attend for Brielle's Burial.

"Hindi ako nagugutom"- sagot ko naman sa kanya habang nakatingin lang sa bintana dito sa kwarto ko.

"It's already dinner at hindi ka kumain ng lunch at konti lang naman ang kinain mo kaninang breakfast. Please Agatha, don't starve yourself"- mahinang saad ni Scarlet

Don't cry Agatha.

Umupo naman ako mula sa pagkakahiga at tumingin kay Scarlet na ngayong nakatayo sa harap ko.

"I'm okay Scarlet, don't worry about me"- sagot ko sa kanya. At nararamdmaan ko na rin na mamumuo ang mga luha sa mata ko. Agad naman akung yumuko at pinahiran ang mata ko bago pa ito magsituluan.

Naramdaman ko namang umupo si Scarlet.

"Alam kong mahirap. Mahirap itong pinagdadaanan mo, kayong dalawa ni Brayden but Agatha it's doesn't mean your life is a mess. Sadyang walang puso lang talaga ang gumawa non kay Brielle"- Scarlet at niyakap ako. Gumanti naman ako ng yakap sa kanya.

"Masama ba akung tao para mangyari sa akin lahat ng to? Kasi ang alam ko ginawa ko naman lahat. Ginawa ko naman lahat para sa anak ko. Bakit ba nangyayari sa akin lahat ng to?"- tanung ko at nagsimula ng masihulugan ang mga luha ko.

I promised that I won't cry anymore but I can't help but to cry.

"Shh. You're a good person Agatha, maybe God has a better plan for you"- Scarlet.

Hindi na ako nagsalita at niyakap nalang si Scarlet.

*KINABUKASAN*

Pagkagising ko ay agad akung bumaba, papunta sa salas. Pero bago ako tuluyang bumaba sa baba ay napadako ang tingin ko sa kwarto ni Brielle. Simula nung araw ng libing ni Brielle ay hindi na ako pumasok sa kanyang kwarto. Hindi ko kayang pumasok sa loob.

Nang tuluyan na akung nakababa sa salas ay nakita ko agad si Unnie Danica na nakaupo sa sofa, medyo maumbok na rin ang tiyan nito.

"Unnie"- tawag ko sa kanya. Agad naman siyang napalingon sa akin at tumayo.

"Agatha, okay ka lang?"- tanung niya agad nung nakalapit siya sa akin.

"Okay lang ako"- sagot ko sa kanya at pasimpleng ngumiti.

"Sigurado ka?"- tanung nito na tila hindi pa naniniwala.

Am I really that pitiful?

Tumango naman ako sa kanya, napadako naman ang mata ko sa maumbok niyang tiyan.

"Ikaw Unnie? Kamusta ka? Kamusta ang baby?"- pag-iiba ko.

Ngumiti naman si Unnie Danica at naglakad kami papalapit sa sofa at umupo doon.

"Okay lang naman ako at mas okay lang si Baby. By the way Agatha, I have a good news for you."- nakangiting Unnie Danica

I wish I can also smile like that at this moment.