The New Beginning (MWAC 2) [ON-HOLD]

CHAPTER 75

Halos tatlong minuto na akong nakatambay rito sa kotse ko, ilang beses na rin akong huminga nang malalim saka pinilit na lumabas pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin magawa. You can do this Agatha, you can't always run away from this.

Napatingin naman ako sa labas saka huminga ulit nang malalim. For Brielle.

Lumabas ako ng kotse saka pumasok sa loob nang police station kung nasaan ngayon si Calvin for custody. May isang babae namang lumapit sa akin nung makita niyang pumasok ako. "What can I do for you?" She asked, I gave her a small smile before answering. "I would like to talk to Calvin Yoo." I told her, tumango naman siya saka naglakad papunta sa isang table kaya sinundan ko siya. "Ano pong pangalan niyo?" She asked again, I heard to Daddy na yung Ama daw ni Calvin ay pumunta dito sa Pilipinas saka sinabihan sila na hindi sila pumapayag na kung sino-sino ang pwede kumausap sa anak nilang nandito. "Agatha Kim." I answered, she smiled at me saka nagtipa sa computer niya.

Hindi pa nagtagal ay tumayo siya kaya napatingin ako sa kanya, "Come with me. Tatawagin lang po namin si Calvin Yoo." Sambit nito saka naglakad kaya sinundan ko siya at nakita kong pumasok kami sa isang pinto at nakita ko naman ang malaking salitang VISITING AREA.

Umupo ako sa isang upuan kaya umalis ang babaeng police officer, hindi pa nagtagal ay tanaw ko na siya. Nakatingin lang ako sa kanya habang naglalakad siya papalapit sa akin. I thought for a second that the time stop moving when he's already in front of me.

Hindi ko maiwas ang tingin ko sa kanya kahit alam kong nagsisimula ng mamuo ang luha sa mata ko. Hindi siya makatingin sa akin at nakayuko lang tila hinihintay na magsalita ako.

He's the one of the reason why I can't hug my daughter anymore, he's one of the reason why I can no longer see my daughter's smile. He's one of the reason why I loss my source of happiness.

"How are you?" I managed to ask him, alam kong may karapatan akong sigawan siya ngayon at sabihan ng masasakit na salita pero hindi ko magawa dahil sa hindi ko malaman na dahilan. He looked up to me pero agad rin siyang yumuko ulit ng makitang my eyes is filled already with tears at anytime ay magsisibagsakan na ito.

"I'm....sorry Agatha." He whispered, at doon na nagsibagsakan ang mga luha ko. Napahawak nalang ako sa mukha ko, bigla akong nanghina. Bakit 'sorry' nalang palagi ang natatanggap ko sa mga sakit na nararamdaman ko?

"I'm really really sorry Agatha." He stood up and kneeled down in front of me, I can't help but to sobbed while looking at him. My daughter.

"I lost my daugther Calvin." I told him between my sobs, "Hindi na siya babalik." I whispered. Hanggang ngayon ay nakaluhod pa rin si Calvin sa gilid ko.

Pinahiran ko ang mga luha ko at tumingin kay Calvin, he's already crying in front of me. Agad ko siyang hinawakan sa balikat at pinatayo saka tinignan siya sa mukha but instead of slapping him in the face, I choose to hugged him.

Agad niya rin naman akong niyakap pabalik. "I'm really really sorry Agatha. I'll know you'll never forgive me but I'm still hoping that you will." Sambit nito habang nakayakap sa akin.

Umupo ako ng matapos ko siyang yakapin, at ganon rin naman si Calvin. "I can't promise you that mapapatawad kita agad but I'll try my best Calvin. You were once my friend and I just can't believe that you can do this to me." I said in my lower voice. Feeling ko mawawalan pa ako ng boses dahil sa panghihina ko.

Tumingin ako ng diretso sa mata ni Calvin, "You'll pay for what you did to my daughter by admitting your crime, that's all you can do for now Calvin." Sambit ko naman, dahan-dahan namang tumango si Calvin sa akin at pinunasan ang mga luha nito sa kanyang mata.