The New Beginning (MWAC 2) [ON-HOLD]

CHAPTER 70

BRAYDEN POV

"Agatha please listen to me. All I want you to do is listen."- pakiusap ko sa kanya dahil matagal ko na talagang hinihintay ang pagkakataon na ito.

"You don't tell me what to do."- pagtataray nito sa akin at tumingin sa labas ng bintana. Huminga muna ako ng malalim, bago nagsimulang magsalita.

"Agatha, I want to say sorry...."- hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko ng putulin ako ni Agatha.

"Please Brayden stop saying sorry. Ilang ulit ko bang sasabihin sayo na ang Sorry ay para lang sa mga bagay na sinasadya hindi sa paulit-ulit na ginagawa. So please stop."- mahinanag saad ni Agatha. Natahimik ako pero hindi iyon naging dahilan para hindi sabihin ang mga gusto kong saihin sa kanya.

"Natatandaan mo pa ba nung kinasal tayo? Diba may binigay ako sayo, do you still have it?"- tanung ko sa kanya at gulat siya napalingon sa akin na tila hindi siya makapaniwala.

"Naaalala mo pa yon?"- di makapaniwala niyang tanung.

"Of course. Yon ang una kong binigay sayo. Do you still have it?"- tanung ko ulit sa kanya. Napangiti naman ako nung tumango siya.

"That necklace was originally from my Mom, ang sabi niya sa akin kapag nahanap ko na daw ang babaeng mamahalin ko ibibigay ko daw sa kanya ang kwentas na binigay niya sa akin."- saad ko

"Kung ganon ba't mo binigay sa akin?"- tanung sa akin ni Agatha. At mahahalata mo ang lungkot sa boses niya na dahilan mapangiti ako.

"You're my first love."- sagot ko at tumingin sa labas. Naramdaman kong gumalaw si Agatha at tumingin ito sa akin. Narinig ko naman pagkatapos ang tawa niya. Tawang sarkastik.

"I'm your first love? Well, I'm your first wife, but it doesn't mean I'm your first love. Kung totoo yang sinasabi mo then let me ask you this, why did you cheated on me?"- seryosong tanung nito sa akin dahilan mapalingon ako sa kanya. 

"I know that this is not the best explanation pero lalaki pa rin ako Agatha. May pangangailangan rin ako, at dahil nirerespeto kita hindi ko kayang gawin sayo yon. Your parents treat you like a princess and I think I have to do the same but the pressure is too much. Ang bata ko pa non Agatha, ang bata pa nating dalawa. Yes, you are my first love but I don't want to get married at the young age."- Salaysay ko at nakatingin lang siya sa akin na tila hindi siya makapaniwala na tila gawa-gawa ko lahat ng sinabi ko ngayon. Pero sinawalang bahala ko iyon at patuloy na nagsalita.

"Kahit sino naman ata hindi kayang tanggapin na ikakasal sa murang edad. I was so selfish at that time, kasi ang iniisip ko "Paano na ang kalayaan ko?",  "Paano na ang mga desisyon at plano ko sa buhay?", Paano ko na magagawa ang mga gusto kong gawin kung sa murang edad palang ay nabigyan na ako ng isang malaking responsibilidad at iyon ay ang maging asawa mo. And I hated my Dad way back then because who is he to control me? I know that I am his son, but I have my own life and decision. You are a princess Agatha, your parents treated you like one also your siblings. You know my mother died because of cancer right? I think my Dad told you that already. I was 8 years old when my mother died, the day you saw me crying outside the pre-school classroom is the first day I go to school na hindi si Mom ang naghatid at sumundo sa akin. That's why I was crying, and when I heard the news that we are getting married at the of 13 and 14 I was so devastated."- Habang sinasabi ko lahat ng iyon hindi ko namalayan na may tumulong luha na pala galing sa mata ko hanggang sa tuloy-tuloy na itong nagsituluan.

AGATHA POV

Nung nagsimula nang magsituluan ang mga luha galing sa kanyang mata, hindi ko alam ang gagawin ko. Bigla akong nakaramdam ng naawa sa kanya, na tila ba lahat ng galit ko nawala nung marinig ko lahat ng sinabi niya.

"Why you didn't tell me? You have years to tell me Brayden, bakit ngayon mo lang sinabi sakin lahat ng to? And you should have disagree with the marriage kung alam mong ikaw lang rin ang mahihirapan."- singhal ko sa kanya kahit ako ay naiiyak na rin.

"I have no courage Agatha and I am too young. And I like you that time, so I took the chance but my selfishness grew me out. And now that I lost my child, hindi ko mapigilan ang magalit sa sarili ko. Alam kong ako ang dahilan kung bakit nangyari ito kay Brielle at sa mga nangyari sayo. I caused you a lot of pain Agatha, and I know that I don't deserve you. Pero gusto kong pagbayaran at bumawi sayo, sa lahat ng mga sakit na binigay ko sayo. Please Agatha, give me one more chance."- saad ni Brayden at biglang hinawakan ang kamay ko. Hindi agad ako sumagot sa kanya, pero hinawakan ko pabalik ang kamay niyang nakahawak sa kamay ko at mahigpit ko itong hinawakan. Alam kong nararamdaman niya na nanggigigil ako, dahil sa panginginig ng kamay ko.

"I admit that I blamed you for what happened to Brielle kahit alam kong pati ako ay may kasalanan rin. Kung binigyan ko lang sana si Brielle ng atensyon ay hindi ito mangyayari sa kanya."- Saad ko habang umiiyak, hindi ko mapigilang hindi umiyak dahil alam kong hindi ako naging mabuting ina kay Brielle. I didn't give her enough attention kaya nangyari sa kanya ito. Binatawan ko ang kamay ni Brayden at biglang tinakpan ang mukha ko dahil sa paghagulgul ko.

"Agatha"- Bigla akong napalingon kay Brayden nung bigla niyang sinambit ang pangalan ko. May guilt at panghihinayang ang kanyang mga mata.

"I can't answer you today Brayden. Give me some time, ayukong mag-desisyon sa ganitong sitwasyon at sa ganitong emosyon."- Tanging nasabi ko at pinahiran ang mga mata ko at umayos ng upo.

"Agatha may sasabihin pa ako sayo"- Brayden, at hinawakan ulit ang kamay ko.

"Umuwi na tayo Brayden. Ayuko ng mag ikot-ikot." - Sagot ko sa kanya at binawi ang kamay ko sa pagkakahawak sa kanya.

"It's about Brielle"- Nang banggitin ni Brayden ang pangalan ni Brielle ay bigla ko siyang tinignan sa mata.

"What about her?"- Tanong ko. Hindi ko alam pero bigla akong nakaramdam ng kaba. Nung sabihin ni Brayden na tungkol ito kay Brielle ay bigla akong nakaramdamn ng kaba at hope sa hindi ko malamang rason.

"Sumuko na ang nakabangga kay Brielle."- Sagot nito sa akin na naging dahilan ng paglaki ng mata ko at bigla ko siyang hinawakan sa braso.

"Brayden sabihin mong hindi ka nagbibiro. Sabihin mo!"- Singhal ko sa kanya. Agad naman siyang umiling. "Sino? Sino ang hayop na nakabangga ka anak ko?!"- Tanong ko ulit sa kanya.

"Si Calvin Yoo at Marian"- Sagot nito na naging dahilan ng pagbigla kong pagbitaw sa braso niya.

"Anong sabi mo?"

_______________________

VOTE AND COMMENT

(A/N: Hello everyone. This note will be your reminder na huwag po muna kayong lumabas sa inyong mga bahay kung hindi naman po kailangan. Palagi po kayong maghuhugas ng kamay at iwasan niyo pong hawakan ang mukha niyo at labi at ang mga mata na madumi ang kamay. Please be safe everyone. I love you all.)