"မငိုပါနဲ႔ အကိုေလးရာ......."
တိုးတိုးသာသာ ေျပာတဲ့ သူ႔စကားသံၾကားမွ
ကၽြန္ေတာ့ပါးျပင္တစ္ေလၽွာက္ကို ျပန္စမ္းၾကည့္မိသည္။
တကယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ငိုလိုက္မိတာဘဲ......။
ငိုရတာကိုမၿကိဳက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေလ....။
အထူးသျဖင့္ သူစိမ္းေတြေရွ႕မွာ....အားနည္းတဲ့ပံုကို
မျပခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ၾကယ့္ရဲ႕ေရွ႕မွာ
အရင္တုန္းက အေၾကာင္းေတြျပန္ေျပာၿပီး
ငိုေနမိတာ......။
ရွက္မိတာလား....၊ အားနာမိတာလား မသိတဲ့
စိတ္တစ္ခုက ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေတြကို လက္နဲ႔ခပ္ျပင္းျပင္း ပြတ္သပ္မိေတာ့သည္။
"အာ...sorryၾကယ္....
ငါစိတ္လြတ္သြားတယ္....
ေမ့ပစ္လိုက္ပါ....ငါအခုေျပာတာေတြအကုန္
ေမ့ပစ္လိုက္......"
ငိုထားလို႔ တုန္ယင္ေနတဲ့အသံက မေပ်ာက္ေသးတာေတာင္
တည္ၿငိမ္တဲ့မ်က္ႏွာေဘးနဲ႔ ေျပာလာသူအား
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲ....။
သူသရုပ္ေဆာင္ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ သိေပမဲ့....
ကင္မရာမရွိတဲ့အခ်ိန္၊ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့ေရွ႕မွာ
ဟန္ေဆာင္ေနမွန္း သိသိရက္နဲ႔ သူ႔သေဘာက်
ေခါင္းၿငိမ့္ျပရတာလည္း ဝဋ္တစ္မ်ိဳးဘဲ.....။
ႏွစ္သိမ့္ေပးခ်င္တယ္၊ စိတ္သက္သာရတဲ့ စကားေတြ
ေျပာေပးခ်င္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူနဲ႔ကိုယ္က ဘာမွမဆိုင္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္တစ္ခုက စည္းျခားပစ္လိုက္တာ
ကၽြန္ေတာ့ရင္ေတြ မြန္းၾကပ္မတတ္။
"စိတ္ခ်ပါ အကိုေလး...."
တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားအားဆိုၿပီးေနာက္ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ့ၾကား ေလထုက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ တိတ္ဆိတ္ျခင္းဆီသို႔ ကူးေျပာင္းသြားျပန္သည္။
.
.
.
.
.
"ၾကယ္....အေပၚလိုက္လာခဲ့......."
ႏႈတ္ခမ္းကဒဏ္ရာက ဘာျဖစ္တာလဲဆိုတဲ့
ဦးညိဳရဲ႕အေမးကိုေတာင္ ျပန္မေျဖႏိုင္ဘဲ
သူ႔ေနာက္ အေျပးလိုက္သြားမိသည္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အံဆြဲထဲကေန
တစ္ခုခုထုတ္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္ေရာက္လာေတာ့
ေနာက္လွည့္ၾကည့္ကာ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ဖို႔ေျပာသည္။
YOU ARE READING
CHANGE(ခ်ိန္း)Completed(Z&U)
Romanceတစ္ေလာကလံုးကို သူလုပ္ေကၽြးထားရသလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ လူတကာကို ေခ်တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္...... ဘဝမွာ စိတ္ထားေလးကလြဲရင္ ဘာပိုင္ဆိုင္မႈမွမရွိတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ဆံုၿပီးတဲ့ေနာက္...Change........
