Gözlerimi ovuşturup yataktan kalkarken ayağıma takılan ayakkabıyla yüzümü buruşturdum.
Ben dağınık bir insan değildim halbuki.
Yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladıktan sonra üstümde pijamalarımla odadan çıktım.
"Sen kimsin?" Duyduğum sesle mutfak kapısından içeri attığım adımımı geri çekip kafamı çevirdim.
"Asıl sen kimsin?"
Bu kız kimdi? Gece bu evde olmadığına emindim tek tek çöpleri toplamış atmıştım çünkü.
"Ben Çağan'ın kız arkadaşıyım."
Ay yazık! Bu çocukla takılan her kız kendini kız arkadaşı mı sanıyordu acaba?
"Peki arkadaşın nerede?" Parmağıyla odanın içini gösterince kızın üstünü süzdüm.
Çüş ama çocuğun tişörtünü giymişti bir de.
Kapıyı gülümseyip kızın suratına kapattıktan sonra yatağın başında dikilmeye başladım.
Yüz üstü yatmış etrafındaki bir sürü yastıkla uyuyordu. Ay kızın yanında böyle mi yatıyordu bu tövbe tövbe.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kalk!"
"Ne oldu anne?" Gözlerim hafifçe açılırken gülmemek için dudağımı ısırdım.
"Çağan kalksana!" Kolunu dürtüp yüzüme düşen saçları kuşağımın arkasına sıkıştırdım.
"Azra." Yüzünü bana döndü.
"Çabuk üstüne bir şeyler giyip salona gel."
"Ne oldu? Niye sinirlisin sen?"
"Birinci madde! Eve sevgili getirilmez." Gözlerini ovuşturup "Sevgili mi?" Diye sordu.
"İçeride kız var Çağan. Kalk hadi kız erkek arkadaşım falan diyor bıktım senden ya."
"Kim kimin erkek arkadaşı ya ne oluyor sabah sabah?" Üstündeki örtüyü atıp yataktan kalktığı an elimi gözlerime siper ettim.
Altında sadece iç çamaşırı vardı.
"Ya ben bir çıksaydım odadan!"
"Tamam Azra bekle öyle." Birkaç sesten sonra gözüme siper ettiğim ellerimin üstünde onun ellerini hissettim.
"Tamam açabilirsin gözlerini."
İki adım geri çekilip odadan kaçarcasına çıktım.
Mutfaktan gelen gürültüler yüzünden gözlerimi devirirken sinirle o tarafa yöneldim.
"İsmin neydi canım?"
"Leman ben. Sen Çağanın nesi oluyorsun?"
"Ben mi?" Omzunda hissettiğim ellerle kafamı yana çevirirken "Sen kimsin?" Diye soran Çağan ortama bomba gibi düştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PERESTİŞ
Literatura Feminina"Ben hayatta seninle aynı evde kalmam!" burnumu havaya dikip sinirle söylendim. Saçımı başımı yolacaktım şimdi sinirden. "Bende sana çok meraklı değilim ama mecburuz." Ya da bir dakika neden onun saçını başını yolmuyordum ki? ©️Tüm hakları saklıdır.
