PERESTİŞ

22

Heeelllüğ! Bir önceki bölümde yorumlar çok güzeldii❤️

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

"Buraya kadar gelmemeliydin." gülüp elimdeki ayakkabıları salladım.

"En fazla annemler beni kovalar Azra." ayaklarımı kucağında olmanın verdiği rahatlıkla sallayıp çantamda anahtarlarımı aramaya başladım.

"Bulamıyorum ya. Al işte ışıkta söndü." Çağan kıpırdanıp ışığın bizi tekrar görmesini sağlarken küçük çantamda bulduğum anahtarı kapıya takıp kilidi açtım.

Çağan beni ayaklarımın üstüne bırakıp dengemi sağlamamı beklediğinde koluna tutundum. "Uyumuşlar galiba." evin geneli karanlıktı. Sadece koridordaki loş ışık aydınlatıyordu etrafı.

"Bu demek oluyor ki evime gelebilirim biraz." kaşlarımı çatıp omzundan ittim onu.

"Nereden çıkmış o? Vallahi uyanırlar ve bizi yakalarlarsa seni öldürürüm." omzundaki elimi tutup öptükten sonra "Merak etme." dedi.

Ayakkabılarını çıkarıp eve girdiğinde peşinden bakmakla yetindim sadece. Sonuçta ev ikimizindi ve o nereye gideceğini gayet iyi biliyordu.

"Üstümü değişip geleceğim. Lütfen çok ses çıkarma annemin uykusu hafiftir." kafasını sallayıp kravatını gevşetirken salonun ortasında kendi etrafında döndü birkaç kez. Ne arıyordu bu?

"Ne arıyorsun Çağan?"

"Kumanda nerede?" kaşlarım hafif çatıldı. "Her zamanki yerinde olmalı ben televizyon izlemiyorum çok biliyorsun."

Sehpanın çekmecesine bakıp kafasını iki yana salladığında dudağımı büzdüm. Annemler mi kaldırmıştı acaba?

"Evlenince annemleri evde misafir etmememiz gerek. Düzenimizi bozuyorlar." kollarımı göğsümde kavuşturup "Hah." diye bir nida çıkardım.

"Kim kimle evleniyor?"

"Sen ve ben. Şimdi kabul etmeyebilirsin ama bundan bir sene sonra sen ayaklarıma kapanırsın bak söylüyorum. Erken al kampanyaları kaçırma."

"Sen kendini tur şirketi mi sanıyorsun Çağan?" kıkırdayıp minderin altındaki kumandayı aldım. Bana dönüp omuz silkerken kolları ince belime sarılmıştı.

"Hayır sadece bu gece o kadar güzeldi ki hep böyle devam edebilelim istiyorum. Yani numara yapmadan gerçekten gözlerine aşkla bakabilmek istiyorum Azra. Buna izin ver istiyorum."

Elimdeki kumandayı koltuğun üstüne bırakıp ellerimi omzuna koydu.

"Bana hep böyle bak istiyorum. Her yaptığımı sorgulama istiyorum ve doya doya seni sevebilmek istiyorum. Çünkü bu ilk kez oluyor ve acemiyim. Kıskançlığım sevgimin önüne geçsin istemiyorum. Bunu da bir tek senin yanımda olduğunu bilerek başarabilirim. Benimle olsan?"

"Bilmiyorum." gözlerimi yumup derin bir nefes aldım. "Sence de çok hızlı gitmiyor musun? Ne ara geldik biz bu duruma? En son birbirimizden nefret ediyorduk hani."

"Ben senden nefret etmiyordum Azra ama tabi seni bilemiyorum." alnını alnıma yasladığında ılık nefesi suratıma çarptı. Hiç alkol tüketmediği için minnettardım şu an.

"Benimki nefret değil." sadece kendimi koruma yöntemim.

"Biliyorum." fısıldadığında cidden bu durumda olmamıza mantıklı bir açıklama uyduramıyordum. Allah aşkına içerideki odada annelerimiz uyurken ne halt ediyorduk biz?

"Annemler uyanacak." yanağımdaki eli kıpırdanıp yanağımı okşarken titrek bir nefes çektim içime.

"Azra gözlerini açsana." dediği şeyle gözlerim yavaşça açılırken hemen dibimdeki suratını fark etmemem imkansızdı.