PERESTİŞ

53

Kalabalık masada herkesin bakışları üstümüzdeyken bir şeyler yemek o kadar zordu ki.

Üstüne üstlük kolum sargıdaydı ve Çağan yardımcı olmaktan geri durmuyordu.

"Düğün ne zaman hayırlısıyla?" Çağan'ın amcası olduğunu öğrendiğim bey konuşunca gülümseyerek ağzıma attığım salatalığı çiğnemeye devam ettim.

Çağan bana bakıp gülümserken "Daha karar vermedik amca." Dedi.

Oh iyi bari.

"Her şeyiniz tamam mı eksik varsa söylemeniz yeter, yardımcı oluruz." Yengesi de konuşunca ekip tamamlanmıştı.

"Teşekkür ederiz şimdilik eksiğimiz yok hem Aynur anne ve annem her şeyle ilgileniyor." Müstakbel kaynanam bana parıltılı gözlerle bakarken Çağan bana döndü hafifçe.

"Anneme anne dedin."

"Evet?"

"Günlerdir bunu dert ediyordu kendine." Fısıldayarak konuşurken gülümsedim bu haline. Yanağını okşarken "Aynı performansı senden de bekliyorum hani benimki de anne falan." Dedim.

"Ay baksana Nesrin nasıl da güzeller. Maşallah nazar değmesin." Diğer yenge eltisini dürtüp konuşunca gülümseyip onlara baktım.

Hayır her şey küçük bir oyundan buralara nasıl gelmişti aklım almıyordu bazen.

Kahvaltı faslı uzadıkça uzamış kahveler hazırlanana kadar masada oturmuştuk.

Gökhan ve eşi Hülya evlilik hakkında tavsiyelerde bulunurken Çağan'ın eli bir an olsun elimden ayrılmadı.

Cidden evlilikten korkmuyordu sanırım.

"Artık orda akşam burada sabah durumlarınız da bitecek Çağan bey ona göre."

"O biteli çok oldu." Çağan gülümseyince onu onayladım ben de.

"Evet bu konuda oldukça dikkatli davranıyor."

"Ya ne güzel. Gökhan evlendikten sonra da arkadaşlarıyla uzun bir süre dışarı çıkmıştı." Hülya sessizce kocasını şikayet ederken gülümsedim bu haline.

"Nasıl vazgeçti peki?"

"Bir gün ben evde tekken hırsız girdi eve. Ben hariç ne var ne yoksa toplayıp götürmüş resmen. Bu da o gece bir korktu daha da çıkmıyor evden hele çocuk olduktan sonra iyice bağlandı eve."

Çağan kolunu omzuma sararken koltukta arkaya yaslanıp güldüm.

"Çağan bana bu tarz sorunlar yaşatamaz." Vallahi gebertirdim.

Ben sabırlı bir insan değildim bir kere. Beni delirtmemesi gerektiğini az çok öğrenmişti.

"Doğru, zaten gerek yok. Çıkacaksak birlikte çıkarız değil mi güzelim?" Kafamı aşağı yukarı sallarken telefonu çalmaya başladı.

Kahvemi elime alıp bir yudum içerken o da telefona cevap vermişti.

"Efendim Aslı?"

"Neredeymiş?" Kaşları çatılırken omzuma değen saçlarımı geriye itti.

"Tamam biz şirkete geçeceğiz zaten birazdan. Bizden önce gelirse oyala, tamam sen bilirsin işini." Telefonu kapatırken babasına baktı.

Ahmet amcada bize bakıyordu zaten.

"Ortaklar şirkete geliyormuş biz kalkalım artık baba."

"Çocuklar şirkette değil mi?"

"Yok bugün kendi şirketlerinde olacaklar." Bana uzattığı eli tutup ayağa kalkarken siyah kabanımı getirdi kızlar çantamla birlikte.