PERESTİŞ

51

Kaçamadık.

Kapıdan çıkar çıkmaz karşılaştığımız birkaç adamdan sıyrılamamıştık ve şimdi babamın karşısında ezilip büzülüyorduk.

"Kızlar siz yukarı çıkın, Azra konuşacağız." Babam sonunda yerdeki bakışlarını kaldırıp bana bakınca yutkundum.

Kızlara veda etseydim bari.

"Baba bak.."

"Sus Azra!" Gözleri de kocaman açılırken ayağa kalkmasıyla geriye çekildim hafifçe. Pekala çok sinirlenmişti, anlıyordum.

"Sen doğduğun gün, annenin yanında olamamıştım. Operasyonda olmam gerekiyordu ve beklediğimizden erken doğduğun için yanında olamadım. Büyüdün, üniversite kazandın burada yaşamaya karar verdin." Ellerini iki yana açarken eski pozisyonumu alıp ona baktım.

"Biz yine bir şey demedik. Sizin yanınızda olmak için her şeyi ardımda bıraktım. Bundan pişman mıyım? Hayır. Seni korumak için yine eski kimliğimden yardım aldım bundan da pişman değilim. Bizi bıraksan da bana yalan söylesen de birine çok aşık olsan da sen benim kızımsın."

Yanıma çökerken sordu. Ne cevap vereceğimi bilemedim.

"Bana gelip söylediğin neyi reddettim ki evden kaçmaya çalıştın kızım sen?"

"Baba bu seninle ilgili değil ki." Çaresiz kalmıştım. Aklımın ucundan geçmemişti böyle bir şey.

"Kimle ilgili peki? Ne bu kadar acil olan anlamıyorum. Daha hastaneden yeni çıktın."

"Sanırım kıskançlık." Kıstığım gözlerimi ona çevirirken kocaman açılmıştı.

"Ben Çağan'ı kıskandım."

"İyi de siz nişanlısınız kızım." Annem salonun kapısından yanımıza gelirken gülümsüyordu.

"İş ortakları çok ısrar etmiş. 3 tane de kadın getirmişler yanlarında. Benim de orada olmam gerekiyordu."

"Hayır senin yukarıda dinlenmen gerekiyor. Çağan'a güvenmiyor musun? O seni üzecek bir şey yapmaz bebeğim."

Kaşlarımı çatıp yanımda oturan anneme döndüm.

"Ona güveniyorum tabi ki. Ama sizi dinleyeceğim ve yukarı çıkıp dinleneceğim. Özür dilerim baba bundan sonra yalan yok,söz."

Kollarını bana sararken sargılı koluma dikkat ederek annemde katıldı aramıza.

"Biz üç kişilik bir aileyiz, unutma bunu. Herkesten önce birbirimize gelmeliyiz." Onu onaylarken yavaşça ayağa kalkıp merdivenlere yöneldim.

Gözleri dolu dolu olmuş bir Derin ve kollarını göğsünde kavuşturmuş olan Sıla beni burada bekliyordu.

"Ben size demiştim. Eniştemden önce Kemal amca davrandı gördünüz mü? Dua edin çok büyümedi."

"Tamam Sıla bitti işte. Hadi çıkalım da şu üstümü değiştireyim."

Üstümü değişip pijamalarımla yatağa girdiğimde sırtıma koyduğum yastıklar sayesinde oturmuş bilgisayardan film açmıştık.

Derin kafasını boştaki omzuma bırakırken Sıla yastığa sarılıp ekrana odaklandı.

Esneyip filme odaklanırken aklımdaki Çağan ve o kızlar detaylarını unutmaya çalıştım.

Gidemezdim babam haklıydı.

Filmin ortalarına doğru Derin hamilelikten ben de yorgunluktan uyuya kalırken Sıla ikimize de sarıldı.

Çağan